آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
تیآبان نیوز با جیسون رید تماس گرفت تا درباره کتاب جدیدش گپ بزند، کتابی که داستان مردانی را روایت میکند که پایه و اساس ستاره‌های ستاره سیاهپوست امروزی را پایه‌گذاری کردند و اینکه چگونه بازیکنان مدرنی مانند پاتریک ماهومس و لامار جکسون در حال پیش‌برد سوگیری ناخودآگاه و آگاهانه هستند. نژادپرستی که همچنان در جامعه ایالات متحده نفوذ می کند.
فریتز پولارد یک شخصیت برجسته در تاریخ NFL و همچنین در کتاب شما است. میدونم با نوه وقت گذروندی آیا می‌توانید تأثیر پولارد روی بازی را توضیح دهید؟
جیسون رید: پولارد اولین فوق ستاره آفریقایی آمریکایی در NFL بود. او به عنوان یک بازیکن دونده در لیست قرار گرفت، اگرچه او در نقش کوارتربک بازی می کرد – نه کوارتربک به این معنا که ما آن را با ترکیب هایی که می شناسیم می شناسیم. اما او یک کوارتربک هم بود و اولین سرمربی سیاه پوست بود. در بسیاری از سطوح به یاد ماندنی است. در مورد پست کوارتربک، یک نفر باید اول می شد. او در سال اول لیگ یک بازیکن آل پرو بود. او در سال اول لیگ یک ستاره بود. و در لیگی که در آن مرحله از مردان سیاه پوست استقبال نمی کرد، او کاملاً پرت بود.
یک دوره نگران کننده 12 ساله (1934-1946) وجود داشت، زمانی که هیچ بازیکن سیاهپوستی در NFL حضور نداشت. آیا معتقدید که مالکان توافقنامه رسمی داشتند؟
به احتمال زیاد، این توافق یک جنتلمن بود که ما دیگر سیاه پوستان را نخواهیم داشت. اگر کسی بتواند سندی را پیدا کند که می‌گوید ما بازیکنان سیاهپوستی در لیگ نخواهیم داشت، درباره چیزهای ایندیانا جونز صحبت می‌کنید. اما احتمالا وجود ندارد. احتمالاً نیازی به گذاشتن آن روی کاغذ نبود.
آیا NFL به اندازه کافی برای تأیید این دوره انجام داده است؟
بسیاری از مردم بحث می کنند نه. یادم می‌آید با خودم فکر می‌کردم که به وضوح شرایط حساسی برای لیگ است. از یک طرف، محرومیت 12 ساله بازیکنان سیاه پوست چیزی نیست که لیگ لزوماً بخواهد آن را جشن بگیرد، اما من فکر می کنم زمینه تاریخی همیشه مهم است. اما میدانید که چرا لیگ نمی‌خواهد توجه را به آن بخش از تاریخ خود جلب کند، زیرا این بخش بسیار شرم‌آور است.
کدام بازیکن سیاهپوست در تاریخ NFL اعتبار کافی را دریافت نمی کند؟
این یکی آسان است. مارلین بریسکو در دانشگاه نبراسکا، اوماها، یک مدرسه کوچک بازی کرد. او حدود 5 فوت 9 اینچ، 170 پوند چیزی بود. نام مستعار او جادوگر بود. اگر بریسکو امروز بازی می کرد، به کیلر موری فکر کنید.
برانکوهای دنور او را در سال 1968 فراخواندند، اما مردان سیاهپوست در دهه 1960 برای بازی در کوارتربک دعوت نمی شدند. بنابراین، برنامه این بود که مارلین را به عنوان یک مدافع کرنر منتقل کنیم. خوب، او در کمال تعجب به برانکوها می‌گوید: “من با شما قرارداد نمی‌بندم، مگر اینکه در کوارتربک من را امتحان کنید”. آنها این کار را کردند زیرا می دانستند هرگز این کار را به او نمی دهند. بریسکو در آزمایش خود عملکرد خوبی داشت، اما تقلب شد. اما سپس شروع کننده آسیب می بیند و پشتیبان گیری بی اثر می شود. شما موقعیتی دارید که تیم در حال مبارزه است، بنابراین آنها بریسکو را به آنجا پرتاب می کنند زیرا آنها هیچ کس دیگری ندارند و او آن را روشن می کند. او با پرتاب 14 پاس تاچ داون پایان می دهد، که یک رکورد تازه کار برونکوس است که هنوز پابرجاست، حتی اگر جان الوی در مقطعی یک تازه کار برونکوس بود.
سپس او به خانه می رود تا در اوماها بر روی مدرک تحصیلی خود کار کند و یک نکته دریافت می کند که برانکوها بدون او جلساتی را برگزار می کنند. فقط کار را از او گرفتند. بنابراین اساساً آنها او را دیر کوتاه کردند تا نتواند در جای دیگری در NFL فرود بیاید. او به کاندیدا می رود، مانند بسیاری از مدافعان سیاهپوست، اما کانادا برای او نبود.
او برمی‌گردد و خود را دوباره اختراع میکند، و تبدیل به یک گیرنده بزرگ برای Buffalo Bills می‌شود. سپس او از بیلز به دلفین میامی مبادله می شود، جایی که در تیم شکست ناپذیر دان شولا حضور دارد و دو سوپربول را برنده می شود. او حرفه NFL بسیار خوبی داشت با این تفاوت که دیگر هرگز QB بازی نکرد.
بریسکو بازنشسته می شود و زندگی بسیار خوبی در صنعت مالی در لس آنجلس دارد. اما او درگیر مواد مخدر می شود و در نهایت به زندان می افتد. یک روز در زندان نگاه می کند [another Black quarterback] داگ ویلیامز در سوپر بول، دنور برانکوس را شکست داد. او احساس می کند که موفقیت داگ در آن تاریخ تا حدی مدیون او است. بریسکو مواد مخدر را ترک کرد، زندگی مشترک خود را آغاز کرد و سال ها در باشگاه پسران و دختران لانگ بیچ کار کرد. او متأسفانه در ژوئن گذشته درگذشت.
کمی به دوران مدرن، در مورد اوایل دوران حرفه ای مایک ویک و اهمیت بازی در شهری متنوع مانند آتلانتا صحبت کنید.
در آتلانتا، شما در مورد شهری با فرهنگ عظیم آفریقایی آمریکایی صحبت می کنید و ویک در زمانی بازی می کرد که کل صنعت هیپ هاپ در حال انفجار بود و او سهم بزرگی در آن دارد. ویک بدون عذرخواهی بلک را بازی کرد. سبک بازی او این بود من می خواهم اینجا بیایم و من باشم و با آن موفق شد.
فکر می‌کنید چه بازیکنانی مدرن از این کار پیروی کرده‌اند – به عبارت دیگر، سیاه‌پوستان بدون عذرخواهی؟
فکر می کنم لامار جکسون داشته باشد. جالب است زیرا سیاه پوستان از انواع پیشینه ها، پس زمینه های اجتماعی-اقتصادی، و تربیت های مختلف می آیند. بنابراین اینطور نیست که همه ما با یک مسیر خاص مطابقت داشته باشیم. اما وقتی در مورد رویکردی که هستید صحبت می کنید، مایکل ویک سعی نکرد شخص دیگری باشد. لامار جکسون سعی نمی کند شخص دیگری باشد. آنها به گونه ای اجرا می کنند که می گویند من را همان طور که هستم بپذیر و اگر دوست نداری، همینطور باشد
آیا بازیکنانی وجود دارند که فکر می کنید احساس کرده اند باید سیاهی خود را پنهان کنند؟
چیزی که من خواهم گفت این است که زمانی بود که QBهای سیاه پوست بدون توجه به آنچه فکر می کردند در مورد مسائل عدالت اجتماعی صحبت نمی کردند. کالین کپرنیک به وضوح همه چیز را تغییر داد. اکنون می‌بینیم که پاتریک ماهومز در مورد مسائل صحبت کرده است و داک پرسکات نیز همینطور. داک در ابتدا کمی از جامعه سیاه پوستان گرم شد زیرا آنها احساس می کردند که او خط شرکت را یدک می کشد، اما او با آن مخالفت کرد. [Dallas Cowboys owner] جری جونز در مورد اعتراض من معتقدم که ما در نقطه‌ای نیستیم که مردان سیاه پوست در آن موقعیت احساس کنند اگر بخواهند می‌توانند از نظر بیان دیدگاه‌های خود معتبر باشند.
شما همین الان به ماخومس اشاره کردید و در سال 2020، در پی تیراندازی جورج فلوید، او به طور مشهور در PSA قدرتمند و تحت رهبری بازیکنان شرکت کرد که الهام بخش راجر گودل بود تا از بازیکنان به خاطر گذشته عذرخواهی کند و اذعان کند که زندگی بلک مهم است. اگر ماهومس در آن مرحله “چهره لیگ” نبود، آیا PSA همان تاثیر را می گذاشت؟
هیچ راهی وجود ندارد که همان تأثیر را داشته باشد. کاری که این کار انجام داد این بود که راجر گودل مجبور شد در جاده دوشاخه داشته باشد. در آن لحظه، ماهومس آن مرد بود. او در سال گذشته MVP لیگ بود. وقتی آن ویدیو ساخته شد، او در حال خروج از مسابقات قهرمانی سوپربول بود. بحثی وجود نداشت که او در بالای جدول QB قرار داشت و QB مهمترین جایگاه لیگ است. بنابراین با حضور او در آن ویدیو و گفتن آنچه که می‌گوید، غیرقابل تصور بود که لیگ در موقعیت مخالف پاتریک ماهومس قرار گیرد. این فقط کار نمی کرد. و گودل واقعیت‌های کشور را در برخورد با قتل هولناک فیلم‌برداری شده یک مرد سیاهپوست درک کرد که نشان‌دهنده آنچه که بسیاری در مورد مجریان قانون و مردم جامعه ما گفته بودند را نشان می‌داد. خیلی غیرقابل انکار بود که اتفاقی که برای آن مرد افتاد اشتباه بود. برای اینکه لیگ بیاید و بگوید، زندگی سیاه‌پوستان مهم نیست، موضعی نیست که لیگ می‌توانست اتخاذ کند.
آیا احساس می کنید در دوره کالین کپرنیک و اعتراضات پس از آن به اندازه کافی متحدان سفیدپوست برجسته وجود داشت؟
برخی از بازیکنان سفیدپوست مانند کریس لانگ که در کنار مالکوم جنکینز ایستاده بود و معتبر بود و برخی دیگر هم متحد بازیکنان بودند که معترض بودند. اما بازیکنان زیادی هم بودند که با اعتراض مخالف بودند. و همه بازیکنان سیاه پوست موافق نبودند که گرفتن زانو موقعیت مناسبی است. اشکالی ندارد، لازم نیست همه موافق باشند. اما چیزی که برای من وجود دارد این است که شما اکنون QB های سوپراستار موضعی داشتند که قبلاً هرگز نداشتند. همانطور که در کتاب می نویسم، دیدن جو مونتانا یا جان الوی که چیزی می گویند شوکه کننده بود، اما پاتریک ماومز به معنای واقعی کلمه در بازی حضور داشت. وقتی این چیزی است که در خانه شما وجود دارد، سطح متفاوتی است.
لامار جکسون، علیرغم اینکه MVP NFL در سال 2019 بود، هنوز توسط برخی به عنوان یک کوارتربک واقعی شناخته نمی شود. آیا لیگ تعریف خود را از چیستی یک کوارتربک واقعی تغییر داده است، و شاید این تنها بخشی از آمریکا باشد که عقب مانده است؟
مایک ساندو از The Athletic هر سال مراحل QB خود را انجام می دهد و شما در مورد هماهنگ کننده های دفاعی ناشناس خوانده اید که می گویند جکسون نمی تواند پاس بدهد: “اگر باید پاس بدهد، آنها نمی توانند برنده شوند.” آیا او بهترین پاسور جیبی در تاریخ NFL است؟ البته که نه. اما او همچنین یک محصول نهایی نیست. واقعیت این است که او قبلاً از انتظارات بسیاری از افرادی که می گفتند او حتی نمی تواند QB بازی کند فراتر رفته است. بیایید به او فرصتی برای تکامل بدهیم.
در پایان، شگفت‌انگیزترین جنبه تحقیق شما برای کتاب چه بود؟
مانند هر کسی که تاریخ آمریکا را مطالعه کرده است، من می دانم که نژادپرستی در تار و پود کشور ما دوخته شده است. اما در گزارش من، همه جزئیات و حکایات بود. مثل وارن مون که در مورد اینکه چطور وقتی در دانشگاه واشنگتن شروع کننده بود، قبل از بازی های خانگی او را هو می کردند. داگ ویلیامز بود که به من در مورد نامه های نفرت پرستانه ای که زمانی که تازه کار در خلیج تامپا بود دریافت می کرد، می گفت. این مارلین بریسکو بود که به من می گفت وقتی او به اوماها بازگشته بود کار را کنار گذاشتند. من فقط درک کاملی از بد بودن نژادپرستی آشکار نداشتم.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
