الیا گرین دارنده مدال طلای المپیک راگبی هفت نفره استرالیایی در نقش مرد ترنس ظاهر شد | راگبی هفت

الیا گرین، بین‌المللی سابق راگبی هفت، به عنوان یک مرد ترنس ظاهر شد و گفت که امیدوار است این اعلامیه به دیگران کمک کند تا در مورد اینکه چه کسی می‌خواهند باشند، احساس راحتی کنند.

قهرمان المپیک استرالیایی که گفت از سال گذشته پس از بازنشستگی از این ورزش از مشکلات روانی جدی رنج می برد، این خبر را در یک ویدئوی از پیش ضبط شده در یک اجلاس بین المللی در کانادا درباره پایان دادن به همجنس گرا هراسی و ترنس هراسی در ورزش اعلام کرد.

گرین گفت: «به خودم قول دادم که وقتی حرفه راگبی من به پایان رسید، بقیه عمرم را با هویت و بدنی که می‌دانم قرار است در آن باشم ادامه دهم.

«فقط می‌دانستم که وقتی آن جراحی را انجام دادم، رهایی بخش‌ترین احساس خواهد بود و اینکه در بدنی باشم که می‌دانستم باید باشم. این یک جرقه درخشان در ذهن من در این دوران تاریکی بود که با شیاطین روبرو بودند، اما می دانستم که در انتهای تونل نور وجود دارد.

این بازیکن 29 ساله که در بازی‌های ریو در سال 2016 مدال طلا را کسب کرد، اولین المپیکی است که به عنوان یک مرد ترنس به میدان می‌آید. تنها تراجنسیتی‌ها یا دارندگان مدال طلای المپیک با تنوع جنسیتی، کیتلین جنر ده‌گانه و کوئین فوتبالیست کانادایی هستند که سال گذشته در توکیو طلا گرفتند.

انتقال گرین در زمانی اتفاق می‌افتد که کانون توجه به موضوع ورزشکاران ترنس در ورزش حرفه‌ای است.

زنان تراجنسیتی توسط راگبی جهانی از رقابت در اتحادیه راگبی زنان منع شده‌اند، در حالی که لیگ بین‌المللی راگبی بازیکنان لیگ راگبی را که از مرد به زن تبدیل شده‌اند از رقابت‌های بین‌المللی منع کرده است. در ماه ژوئن، فدراسیون جهانی شنا، فینا، به ممنوعیت حضور زنان تراجنسیتی در مسابقات زنان نخبه رای داد.

این تصمیمات به طور گسترده توسط طرفداران ترنس مورد انتقاد قرار گرفته است، از جمله گرین، که می گویند این تصمیمات فقط به ترنس هراسی و مشکلات مرکب سلامت روان در جامعه ترنس می افزاید.

گرین می‌گوید: «تصور کنید نمی‌توانید کاری را که دوست دارید انجام دهید، به خاطر نحوه شناسایی خود، ممنوع کردن افراد تراجنسیتی از ورزش، من فکر می‌کنم شرم‌آور است، و من فکر می‌کنم آزاردهنده است. من فکر می‌کنم که نرخ بالای خودکشی و چالش‌های سلامت روانی که جوانان ترنس و دارای تنوع جنسیتی تجربه می‌کنند حتی بدتر خواهد شد.»

گرین پس از چند ماه بازنشستگی پس از ناکامی در حضور در تیم هفتگانه زنان استرالیا برای المپیک 2020 توکیو که به تعویق افتاده، در حال حاضر هیچ جاه طلبی برای بازگشت به این ورزش ندارد.

در آن زمان، او با سلامت روانی خود دست و پنجه نرم کرد و از افسردگی رنج می برد و اعتراف کرد که زمان زیادی را «فقط در خانه، در یک اتاق تاریک» سپری کرده است.

من از خودم خجالت می کشیدم، احساس می کردم خیلی ها را ناامید کرده ام، به خصوص خودم و مادرم. احساس می‌کردم که یک شکست کامل هستم، دل‌خراش بود.» “تنها چیزی که مرا مثبت نگه داشت این بود که از قبل جراحی و درمان خود را برای انتقال خود برنامه ریزی کرده بودم. این چیزی بود که با شریکم روز شماری می کردم.»

گرین با داشتن یک دختر به نام Waitui با شریک زندگی خود، ونسا ترنبول-رابرتس، گفت که مهم است که با الگو گرفتن و کمک به دیگرانی که ممکن است با تصمیمات مشابهی روبرو شوند، رفتار کنیم.

یک دلیل بزرگ برای اینکه من می‌خواستم این کار را انجام دهم و صحبت کنم این است که می‌خواهم یک روز دخترم مرا ببیند و بگوید: وای، پدرم آنقدر شجاع بود که در این مورد صحبت کند، و پدرم آنقدر شجاع بود که داستانش را با او در میان بگذارد. دیگران به آنها کمک کند تا زندگی خود را کمی بهتر، کمی آسان تر از آنچه او در این زمان انجام داد، داشته باشند.» او گفت.

«این امکان وجود دارد که مانند خود واقعی خود زندگی کنید. می توان عشق پیدا کرد، بچه دار شد، ازدواج کرد، همه این کارها را انجام داد، حتی اگر قوانینی وجود دارد و مردم می گویند که شما می توانید و نمی توانید این کار را انجام دهید. شما می توانید آن را انجام دهید.»

اریک دنیسون، محقق دانشگاه موناش که در تحقیقات پیرامون همجنس‌جنس‌هراسی و ترنس‌هراسی در ورزش مشارکت دارد، از شجاعت گرین استقبال کرد و گفت که با توجه به نرخ‌های هشداردهنده خودکشی و سلامت روانی ضعیف در بین جوانان ترنس و دارای تنوع جنسیتی، حمایت عمومی از ورزشکاران برجسته بسیار ارزشمند است.

دنیسون گفت: “من از شجاعت الیا و تمایل عمیق او برای کمک به نجات جان جوانان ترنس از طریق به اشتراک گذاشتن داستان خود متحیر هستم.” او چنین الگوی قدرتمندی برای جوانان خواهد بود و به اشتراک گذاشتن داستان او به نجات جان افراد کمک خواهد کرد.