آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
Oدر تمام مقاصد فهرست سطلی، سفر به موزه جهانی راگبی در تویکنهام ممکن است اولین انتخاب هر شهروند ایرلندی نباشد. که مایه شرمساری است. بله، چند تصویر آغشته به قهوه ای از قهرمانان قدیمی انگلیسی با سبیل های بزرگ وجود دارد، اما هر حامی که برای بازی بزرگ روز شنبه حضور داشته باشد، برخی از مصنوعات مهم رنگ زمردی را نیز کشف خواهد کرد.
برای مثال، پیراهنی وجود دارد که هارولد شوگارز، مهاجم ایرلندی، در اولین بازی ملی کشورش در برابر آفریقای جنوبی در سال 1906 پوشیده بود، زمانی که شوگرز دو تلاش به ثمر رساند اما ایرلند همچنان شکست خورد. همچنین درودی به مایک گیبسون همیشه سبز (به تمام معنا) وجود دارد، در حالی که پیراهن نوئل مورفی از تور شیرها در نیوزلند در سال 1959، با سوراخ های دندانه دار ایجاد شده توسط ناودانی های مختلف All Black، نیازی به زیرنویس اضافی ندارد.
نمایشگاهی که روز گذشته واقعا طنین انداز شد، پیراهن قدیمی خزه ای رنگ مناسب ماس کین بود. از آنجایی که این کین بود که در سال 1982 در بازی تویکنهام حضور داشت که حتی اکنون، 40 زمستان بعد، طرفداران راگبی ایرلندی با هر عقیده و پیشینه ای به عنوان سکوی پرش مهم برای اولین تاج سه گانه تیمشان به مدت 33 سال به یاد می آورند. رکود اقتصادی در ایرلند به طرز ناامیدکننده ای عمیق بود و با بیکاری بیداد می کرد، روحیه در ایرلند به شدت پایین بود. وقتی ایرلند به مصاف توئیکنهام رفت و 16 بر 15 پیروز شد و جری «جینجر» مک‌لوفلین موفق شد با گلزنی معروف، اولی کمبل، هیجان‌انگیز بود.
آن شب کین برای خوردن چند آبجو در کمدن تاون بیرون رفت، هنوز هم لباس شامش را پوشیده بود و مجبور نبود تمام شب برای نوشیدنی بپردازد. در یک نقطه او با یک سازنده تبعیدی برخورد کرد، یکی از لژیون ها مجبور به ترک وطن خود برای کار در آن سوی دریای ایرلند شد. دوست جدیدش گفت: “ماس، مایه شرمساری است که ببینی یک توده بزرگ مردی مثل تو در بازی آن راگبی هدر رفته است.” “شما در تغذیه یک میکسر سیمان مرد خوبی خواهید بود.” همانطور که در No Borders، تاریخچه استادانه تام انگلیش در راگبی ایرلندی به صورت اول شخص ذکر شده است، کین برای همیشه تحت تأثیر تعداد کارگران آواره ایرلندی ساکن شمال لندن قرار گرفت و هر زمان که پیراهن سبز رنگی به تن می کرد، نماینده آنها بود. زمانی که مقابل انگلیس قرار گرفتم همیشه به آنها فکر می کردم.
که علاوه بر احساسات تاریخ محور که همیشه هر زمان که انگلیس با همسایگان سلتیک خود روبرو می شود تحریک می شود، بیشتر به توضیح این موضوع کمک می کند که چرا بازدید ایرلندی ها از تویکنهام همیشه صدایی متمایز و زمزمه در مورد آنها دارد. در مواقعی خانه راگبی انگلیسی یک زمین باوگی بوده است، به همین دلیل است که روزهای شکوه با صدای بلند و غرور آفرین است. برای مثال، تلاش سایمون جوگگان در سال 1994، به کسب تنها پیروزی ایرلند در جنوب غربی لندن در یک دوره 22 ساله کمک کرد تا اینکه در سال 2004، قهرمان تازه تاجگذاری شده جهان برای اولین بار از سال 1999 در خانه سرنگون شد.
اخیراً شین هورگان در سال 2006 با ضربه زدن به خط کناری نوک پا برای خراب کردن روز بن کوهن و خاطره فراموش نشدنی یکی دیگر از وینگرهای سبز پرواز به نام تامی بوو بود که به طرز مقاومت ناپذیری در هفت دقیقه باقی مانده و تیمش عقب مانده بود تا یک پیروزی هیجان انگیز ایرلندی دیگر را به دست آورد. در سال 2010. با این حال، تنها قهرمانی بعدی در سال 2018 بود که جیکوب استوکدیل با فرم به یک ایرلند مسلط کمک کرد تا یک گرند اسلم شایسته را به دست آورد که باعث شد انگلیس در رده پنجم جدول قهرمانی قرار بگیرد، بدترین نتیجه آنها در 31 سال اخیر.
به طور خلاصه، تاریخ استدلال می کند که فتح قلعه توئیکنهام، بدون توجه به شرایط، یک نشانه ثابت کیفیت برای هر طرف ایرلندی است که به خود احترام می گذارد. برنده شدن یک تاج سه گانه نیز همینطور است. جانی سکستون روز گذشته پس از باخت تیمش در پاریس مصاحبه کرد و فاش کرد که او مشتاق پیروزی در دومی است، زیرا تنها یک بار (به عنوان بخشی از تیم گرند اسلم 2018) در 13 فصل حضورش در تیم این کار را انجام داده است.
انگلیس نیز تنها دو بار در دوره هفت فصلی ادی جونز توانسته است تمام سه کشور اصلی خود را تحت سلطه خود درآورد، که نشان می‌دهد تا چه حد رقابت‌های شدید شش ملت همچنان ادامه دارد. با توجه به اینکه فرانسه اکنون به طور پیوسته به عنوان یک ابرقدرت جهانی دوباره ظاهر می شود، همچنین تقویت می کند که قهرمانی حتی در یک سال خوب چقدر می تواند مشکل ساز باشد. مخصوصاً اگر اتفاقاً سفید پوشیده باشید و همه از شما متنفر باشند.
با این حال، این هفته، چکمه انگار کمی روی پای دیگر قرار دارد. این ایرلند است که در پاییز گذشته نیوزیلند را شکست داد و به تیمی آرام‌تر افتخار کرد. این ایرلند است که به دلیل اینکه بازیکنانش قراردادهای مرکزی دارند و در بسیاری از موارد می توانند به طور منظم در کنار یکدیگر برای لینستر بازی کنند، واحد منسجم تر به نظر می رسد.
و این ایرلند است که به جهاتی به دنبال بیان بزرگ ترین بیانیه است. خوب پیروز شوید و همه راه ها مستقیماً به جام جهانی راگبی 2023 منتهی می شوند. در مقابل یک تیم انگلیسی که اخیراً متوقف شده است، دست و پنجه نرم کنید، و این نه تنها امیدهای ماندگار قهرمانی را از بین می برد، بلکه سؤالاتی را در مورد اینکه آیا ممکن است هنوز به تحقیق و توسعه بیشتری نیاز باشد یا خیر، ایجاد می کند.
در هر صورت به طور جدی فیزیکی خواهد بود، با دست تاریخ بر روی شانه های هر غول سبز. برای «جینجر» مک‌لافلین و ماس کین تدگ فورلونگ و جیمز رایان را خواندند، رقبای پرشوری که پیروزی در سال 2022 در تویکنهام برای پسران سال 1982 احترام آمیز و اثری ارزشمند در موزه بود. چشم انداز راگبی در 40 سال گذشته به طور قابل توجهی تغییر کرده است، اما برخی چیزها هرگز تغییر نمی کنند.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
