دور 23 AFL: در مرحله آخر بازی های خانگی و خارج از خانه چه چیزی در خطر است؟ | AFL

تیای حرامزاده اف. اسکات فیتزجرالد، فرد احساساتی فکر می کند همه چیز دوام خواهد آورد، حامی کارلتون اعتماد به نفس ناامیدی دارد که آنها این کار را نمی کنند. از زمانی که در پایان ژوئیه باخت به آدلاید، فصل کارلتون اینرسی مضطرب خانه‌ای را داشت که در اثر رانش زمین تسلیم شد.

شنبه شب گذشته در میان وفاداران کارلتون، شاهد گریه مردان بالغ بود – اولین اشک های شادی، قبل از بیرون ریختن چند نفر با غم واقعی. باید به خاطر داشت که در ملبورن، فوتبال بخش مهمی از زندگی است، اگرچه غم و اندوه اغلب با ضرب المثل “همیشه هفته آینده وجود دارد” کاهش می یابد.

الان نه. در حال حاضر، تنها وجود دارد این هفته و هو پسر، چه هفته ای – هفته ای که شش بازی از نه بازی دارای پیامدهای فینال هستند.

برای نه کمتر از هشت تیم (نه تیم اگر مایلید سنت کیلدا را با 100 امتیاز درهای سیدنی را سرگرم کنید) این یک دور از اهمیت زیادی است – شانس مضاعف، یا یک فینال حذفی. رسیدن به فینال یا از دست دادن آنها. برنده شوید، و هر کدام از سیدنی، ملبورن یا بریزبن می توانند تا رده دوم قرار بگیرند. باخت، و هر کدام می‌تواند تا رتبه ششم سقوط کند.

این یکی از وحشی‌ترین راندهای دور آخر است که هر کسی می‌تواند به خاطر بسپارد – یکی که می‌تواند هیجان همراه با حالت تهوع را ایجاد کند. همانطور که هری دین استانتون در پاریس، تگزاس می گوید: “من از ارتفاع نمی ترسم. من از افتادن می ترسم.»

دو بازی به طور خاص برجسته هستند.

بریزبن – ملبورن

عواقب آن برای ملبورن و بریزبن که دور 23 را در گابا در جمعه شب افتتاح می کنند یکسان است. برنده شوید و شانس دو برابر با شماست. باخت، و ممکن است در فینال حذفی با تام لینچ و ریچموند احیا شده روبرو شوید.

نخست‌وزیرهای حاکم تلاش کرده‌اند تا شتاب خود را در نیمه آخر سال حفظ کنند و پس از هر پیروزی با شکست از ماه جولای. قبل از آن، آنها در پنج شنبه شب ژوئن در MCG با بیش از 10 گل بریزبن را دود کردند.

شیرها در گابا پیشنهاد بسیار متفاوتی هستند. بریزبن پس از چهار پیروزی از پنج پیروزی گذشته خود، به عنوان یک مورد علاقه جزئی وارد میدان می شود، اگرچه یک شب آرام دیگر از لاچی نیل در برابر بهترین هافبک لیگ، کار را به میزان قابل توجهی دشوارتر خواهد کرد.

کارلتون در مقابل کالینگوود

روز یکشنبه، کارلتون نقش کالینگوود را بازی می‌کند که تا آخر هفته گذشته مانند یک شاعر ایرلندی برای قافیه برنده می‌شد. از زمان فینال مقدماتی سال 1988، این اولین بازی پیامدهای بین دو تیم است. در آن زمان، نفرتی که هر باشگاه نسبت به دیگری داشت، همان بهار فکر و عمل بود. این چیزی بود که از آن لذت می بردند.

طرفین فاقد ارتباط همزمان برای حفظ نفرت معاصر هستند، اما بعدازظهر یکشنبه، ضدیت احیا خواهد شد.

کارلتون برد، آنها در فینال بازی می کنند. باخت، و بهتر از شرط بندی با پول یکنواخت است که آخرین دقیقه شنبه شب گذشته، تمام تابستان را مانند یک روح سنکایی تحت تعقیب قرار دهد. آن مرد با چشمان خالی که بارها و بارها “15 ثانیه” را زمزمه می کند؟ بله، او از طرفداران کارلتون است.

ستاره اینجا این است که علیرغم اینکه مایکل ووس بازی را فینال حذفی می نامد، آبی ها ممکن است شکست بخورند و همچنان در رده هشتم باقی بمانند، اگر وسترن بولداگ بازی خود را مقابل هاثورن رها کند. و با در نظر گرفتن ماهیچه های کشنده مارکوس بونتمپلی و رکورد آنها مقابل هاکس در تاسمانی، نتیجه ای است که فقط بدبین ترین آبی ها آن را رد می کنند.

در حالی که ممکن است عواقب آن برای کالینگوود چندان عالی به نظر نرسد (اگرچه یک برد شانس مضاعف را به آنها می دهد)، سرخابی ها حس نارضایتی مویی نسبت به آبی ها را حفظ کرده اند. یکی، اینکه اگر دو ماه گذشته کالینگوود به عنوان یک راهنما خدمت کند، بیشتر بعد از ظهر مورد آزمایش قرار می گیرد.

یک باخت همچنین می تواند باعث شود که کالینگوود در فینال حذفی با ریچموند احیا شده روبرو شود. در فهرستی از صفت‌هایی که احتمالاً به آن سناریو نسبت داده می‌شوند، «امیدوار» در جایی پایین‌تر از «ترس» قرار می‌گیرد.

و سپس اسندون وجود دارد…

ریچموند فصل خونه به خونه خود را شنبه شب مقابل اسندون به پایان می‌رساند – بازی که شاید جذاب‌تر از چند روز پیش باشد، پس از اینکه بمب‌افکن‌ها بخش اول این هفته را مانند بازار کریپتو پس از 14 بازی سپری کردند. باخت گل به پورت آدلاید میانه.

هواداران خشمگین بمب افکن می خواستند رئیس برود. و روز پس از شکست اسندون، رئیس جمهور پل براشر موظف شد.

اما انتظار نمی رود که این سقوط به همین جا ختم شود. نه با یک شوت از راه دور. در زمان نگارش این مقاله، بن روتن به عنوان مربی اسندون باقی می ماند، با این حال دشوار است که ببینیم چگونه خاویر کمپبل، مدیر عامل اجرایی، سگی را که دیروز در راهش به تولامارین لگد زده بود، ملاقات می کند.

به نظر می‌رسد که خود کمپبل برای اجرای آن هیچ بلوف دیگری به جز دنبال کردن آلستر کلارکسون با پیشنهادی که می‌تواند بر اساس تولید ناخالص داخلی محاسبه شود، ندارد. با این حال، اگر با تعهد صادقانه به بررسی خارجی کل باشگاه همراه نباشد، دومین اقدام کلارکسون می تواند یک سیرک سه حلقه ای باشد.

توجه داشته باشید، سیرک یک قوس داستانی درهم تنیده است که تا به حال فصلی کاملاً سرگرم کننده بوده است. فقط می توانیم امیدوار باشیم که آنچه از اینجا در ادامه می آید نیمی از هیجان باشد.