استارمر در هدف قرار دادن حمایت قبض انرژی خود ناکام بود | نیلز پراتلی

تیدر اینجا یک میان‌آهنگ سرگرم‌کننده در طی اعلام BP در مورد سودهای بی‌پرده در اوایل ماه جاری بود، زمانی که از برنارد لونی، مدیر اجرایی، پرسیده شد که او قصد دارد با تخفیف 400 پوندی در صورتحساب انرژی خود که با توجه به هزینه بسته حمایتی زندگی دریافت می‌کند، چه کاری انجام دهد. ریشی سوناک، صدراعظم وقت، در ماه می اعلام کرد. لونی به نظر می‌رسید که نمی‌دانست او، مانند هر کس دیگری در بریتانیا، از ماه اکتبر این تخفیف را به‌طور خودکار دریافت می‌کند. تنها بعداً بود که BP پاسخ دوستانه روابط عمومی را ارائه داد که رئیس 4.4 میلیون پوندی آن به خیریه کمک مالی خواهد کرد.

گیجی لونی قابل درک بود. افراد پردرآمدی مانند او (و در واقع، پردرآمدهایی که به میزان قابل توجهی کمتر جمع آوری می کنند) بدیهی است که برای پرداخت قبوض انرژی خود در زمستان امسال نیازی به کمک دولت ندارند. هیچ دلیل اقتصادی محکمی برای Sunak وجود نداشت که یک عنصر جهانی 400 پوندی را به بسته‌ای اضافه کند که در غیر این صورت به درستی بر روی خانواده‌های آسیب‌پذیر متمرکز شده بود، به این معنی که بیشترین آسیب را از صورت‌حساب‌های بالاتر متضرر می‌کردند.

این نکته، به طرز عجیبی، به نظر می رسد که سر کیر استارمر از دست رفته است. رهبر حزب کارگر ترجیح داده است از غیرهدف‌مندترین شکل حمایت در زمستان امسال حمایت کند – طرحی برای متوقف کردن قیمت انرژی برای همه مصرف‌کنندگان، چه فقیر و چه غنی، در سطح فعلی آن به مدت شش ماه.

به ما گفته می شود که این ایده محبوب است، زیرا از هر چهار رای دهنده محافظه کار سه نفر از آن حمایت می کنند. از این نظر، ممکن است نشان دهنده سیاست هوشمندانه باشد. نخست وزیر بعدی برای پذیرش بخش هایی از این پیشنهاد، از جمله افزایش مالیات بادآورده بر تولیدکنندگان نفت و گاز دریای شمال، تحت فشار خواهد بود. اما اقتصاد منجمد کردن قیمت انرژی برای همه خانوارها، بر خلاف خانواده هایی که کمتر توانایی پرداخت قیمت های بالاتر را دارند، منطقی نیست.

می‌توان استدلال کرد که طرح استارمر از ویژگی سادگی برخوردار است – و بله، اگر کسی کمانچه 7 میلیارد پوندی را با تأثیر کاهش موقت پرداخت‌های مرتبط با تورم بر بدهی‌های دولت بپذیرد، این طرح هزینه دارد. اما برنامه‌ای که 30 میلیارد پوند برای شش ماه هزینه دارد، اگر تا زمانی که قیمت‌های عمده‌فروشی بالا باقی بماند، تکرار شود، بسیار گران می‌شود – بازه زمانی که در حال حاضر ناشناخته است. اگر خانواده لونی و دیگران به تخفیف 400 پوندی Sunak نیازی نداشتند، قطعاً به میانگین 1000 پوند پس انداز که پیشنهاد کارگر ارائه می کرد نیاز ندارند.

بیشتر به این نکته، پایین نگه داشتن مصنوعی قیمت‌ها برای همه، انگیزه خانوارهای ثروتمندتر برای کاهش مصرف انرژی را تضعیف می‌کند، امری ضروری که باید سرلوحه و مرکز هر طرح ملی برای عبور از شرایط اضطراری باشد. استارمر همچنین از زبان عایق‌سازی بیشتر در خانه‌ها صحبت می‌کند، اما کاهش مصنوعی یک منبع کمیاب هیچ چیزی برای تشویق مصرف‌کنندگان به کاهش تنظیمات دیگ بخار در کوتاه‌مدت، استفاده کمتر از خشک‌کن‌های چرخشی و غیره ندارد. پیتر آترتون، یکی از تحلیلگران مستقل انرژی، می‌گوید: «سرکوب سیگنال قیمت تنها احتمال تمام شدن انرژی در زمستان را افزایش می‌دهد. دقیقا درسته.

می‌توان تمام روز در مورد چگونگی تعریف خانواده‌ای پردرآمد که نیازی به حمایت از سوی بودجه عمومی ندارد، بحث کرد، اما به نظر می‌رسد که روشی که دارای معیارهای مالی است، بهترین راه برای ادامه کار است. در دراز مدت عادلانه تر، از نظر مالی پایدارتر و احتمال تغییر رفتار بیشتر خواهد بود. طرح حزب کارگر در مسیر اشتباه قرار گرفت. حمایت باید هدفمند باشد.

به نظر می رسد هیترو موفقیت را دوباره تعریف کرده است

شیوه ای که جان هالند-کای، مدیر اجرایی هیترو به آن می گوید، اعمال محدودیت بر تعداد پروازهای فرودگاه، یک پیروزی کامل بوده است. محدود کردن تعداد مسافران خروجی به 100000 مسافر در روز از ماه ژوئیه، لغو پروازهای لحظه آخری کمتر، زمان بندی بهتر برخاستن و انتظار کوتاه تر برای چمدان ها را به همراه داشته است، فرودگاه تنها هفته گذشته به خود می بالید.

بنابراین، با خرید زمان برای جمع‌بندی مجدد و تمرکز، آیا هیترو اکنون در موقعیتی است که برنامه عادی خود را به موقع برای افزایش تقاضای بعدی که با تعطیلات نیمه‌مدت اکتبر فرا می‌رسد از سر بگیرد؟ قطعا نه. فرودگاه به همین دلیل سقف را تا 29 اکتبر تمدید می کند: اینکه باید از “سفرهای مسافری قابل اطمینان تر و انعطاف پذیرتر” پشتیبانی کند.

اگر هیترو – یا شرکت‌های خدمات زمینی که معمولاً در طول دوره‌های هرج و مرج سرزنش می‌کند – هنوز منابع لازم را در اختیار نداشته باشند، احتمالاً یک تمدید منطقی است. اما بیایید تصویر گسترده تر را از دست ندهیم. جهش به محدود کردن تعداد مسافران یک شکست چشمگیر مدیریت بود که ناشی از برآورد کمتر از سرعت بهبود تقاضا بود. حتی طولانی تر کردن برای رفع مشکل موفقیت آمیز نیست.