سفر فوتبالی جک رادول از انگلیس به دور افتاده سیدنی | فوتبال

Eجک رادول در مصاحبه‌ای در دسامبر گذشته، در مصاحبه‌ای که در ماه دسامبر گذشته در پشت انتقال خود به استرالیا وجود داشت، اظهار داشت که قبل از توافق با وسترن سیدنی واندررز، تیم لیگ A که به تازگی به آن پیوسته بود، درگیری داشته است. زمانی کمپ معدنچیان بی‌خطر بیرون داروین بود. در حالی که هافبک احساس می کرد به عنوان بازیکن در انگلیس یا هر جای دیگر در لیگ های بزرگ اروپایی چیزهای بیشتری برای ارائه دارد، این تصور ایجاد شد که فقدان گزینه های جایگزین به معنای نقل مکان به استرالیا باید در نظر گرفته شود.

تصمیم برای نقل مکان به سیدنی با این واقعیت آسانتر شد که همسرش یک دختر محلی است که رادول بیش از یک دهه قبل در یک تور پیش فصل با باشگاه دوران کودکی خود اورتون ملاقات کرده بود. زمانی در دوران حرفه‌ای‌اش بود که او قبلاً به‌عنوان یک ستاره آینده انگلیس شناخته می‌شد و تصور بازی کردن چیزی که به نظر می‌رسد نقطه ضعف او در تاریکی لیگ A است، به سختی می‌توانست دور از ذهنش باشد.

او به اتلتیک گفت: «من برای کسب جام و بازی در لیگ قهرمانان آسیا اینجا هستم. “من به اینجا نمی آیم تا راحت باشم. می‌خواهم بهترین بازیکن لیگ باشم.»

هفته گذشته، رودول پس از به ثمر رساندن سه گل در 14 بازی برای واندررز، در پایان قراردادش آزاد شد. کارفرمای سابق او بیانیه ای کوتاه و آشکار منتشر کرد و از این بازیکن 31 ساله به خاطر “کمک او به باشگاه” تشکر کرد.

این کمک قابل توجهی بیشتر از او در باشگاه قبلی خود بود. زمانی که شفیلد یونایتد هنوز در لیگ برتر حضور داشت، کریس وایلدر را امضا کرد. ترکیبی از آسیب‌دیدگی، طلسم شدن با کووید و ناتوانی او در راهیابی به تیمی با عملکرد بالا، چیزی برای از بین بردن این تصور رایج که در اینجا یک استعداد ستاره‌ای بود که دوران حرفه‌ای او در حال افول غیرقابل برگشت بود، نادیده گرفت.

رادول یکی از هواداران اورتون که در هفت سالگی به باشگاه ملحق شد و قبل از اینکه به اجبار به تیم اصلی زیر نظر دیوید مویس در 16 سالگی راه یابد، در طول سال های نوجوانی خود به اندازه کافی تحت تأثیر قرار گرفت و اولین بازی از سه بازی ملی انگلیس را در سن 20 سالگی برد و کسب درآمد کرد. انتقال 12 میلیون پوندی به منچسترسیتی، قهرمان فعلی. پس از اولین فصل امیدوارکننده تحت هدایت روبرتو مانچینی، او نتوانست زیر نظر جانشین ایتالیایی، مانوئل پلگرینی، که با گزینه های هافبک خراب شده بود و زمان کمی برای یک بازیکن مستعد آسیب دیدگی که همیشه در دسترس نبود یا نداشت، شروع به بازی کند. پس از دو فصل حضور در ورزشگاه اتحاد، رودول برای نقل مکان به جای دیگری تحریک شد و تصمیم گرفت به چیزی که در آن زمان بود، که مسلماً بزرگترین مورد یک باشگاه در انگلستان بود، نقل مکان کند، تصمیمی که در نهایت به شهرت او آسیب جبران ناپذیری وارد می کرد.

دوران چهار ساله رادول در ساندرلند با نزول عمومی باشگاه به سمت دمی مصادف شد که در نهایت منجر به سقوط پیاپی از لیگ برتر شد. در زمین، او این شاهکار شگفت‌انگیز را انجام داد که شخصاً در 39 مسابقه متوالی شرکت کرد بدون اینکه در سمت برنده به پایان برسد، اما به دلیل کمک‌های او (یا فقدان آشکار آن) در پشت صحنه بود که رادول چیزی شبیه به یک منفرد فوتبالی شد.

در طول دو فصل آخر خود در Wearside، ساندرلند به دلیل تصمیم سلسله مراتب باشگاه مبنی بر اینکه به یک گروه فیلمبرداری در پشت صحنه اجازه می‌دهد مستند پرطرفدار ساندرلند «Til I Die» را ضبط کنند، به وضعیت خنده‌دار بین‌المللی تنزل یافت. چیزی که در ابتدا به عنوان یک پروژه غرور تصور می شد، یک باشگاه را در آشفتگی کامل نشان می داد، اختلال در عملکرد از اتاق هیئت مدیره به پایین در نمایش برای همه دیده می شد.

به‌طور ناعادلانه، به روایت خودش، رادول تبدیل به پسر پوستر سقوط ساندرلند شد، یکی از اعضای اصلی اتاق درمان که به نظر می‌رسید هیچ علاقه‌ای به بازی کردن برای کارفرمایان که علیرغم شرایط سختشان، هفته‌ای 70000 پوند به او می‌پردازند، ندارد. به عنوان یک بازیکن بدون بازی در چمپیونشیپ که در نهایت شش مدیر ثابت مختلف را در مدت حضورش در استادیوم نور بیرون می‌آورد. در مرحله‌ای از سری دوم مستند، مدیر اجرایی وقت، مارتین بین، دیده می‌شود که پس از ناکامی در متقاعد کردن رادول به فسخ قرارداد و ترک باشگاه، دری را به هم می‌کوبد و هوا را آبی می‌کند.

رادول سال گذشته گفت: «دوربین‌ها عادی شدند، اما زمان بدی برای من بود. من در حال پرتاب شدن به زیر اتوبوس به دلیل حضور در ساختمان بودم. همه داخل باشگاه به شما خواهند گفت که من پسر بدی نبودم. من هر کاری که از من خواسته شد و بیشتر از آن را انجام دادم، در حالی که سایر بازیکنان این کار را نمی کردند. رادول که به وضعیت یک باشگاه رانده شده تنزل یافته بود که مورد آزار هواداران قرار می گرفت، با مدیرش درگیر شده بود و در تلاش های نادر خود از اتاق بدنسازی مجبور به تمرین با بچه ها می شد، رادول پس از چهار سال بسیار ناخوشایند در سال 2018 با خجالت ترک کرد. .

از آن زمان، تلاش برای راه اندازی مجدد حرفه ای در انگلستان بسیار کم بوده است و اکنون سفر فوتبالی رودول در آن سوی جهان ادامه خواهد داشت. پس از آزادی او از واندررز، او توسط رقبای شهرشان سیدنی اف سی دستگیر شد. سرمربی آنها پس از اطمینان از خدمات این بازیکن در روز جمعه صحبت کرد. استیو کوریکا، خوش بینانه به نظر می رسید، اگر چه بسیار ساده لوحانه. او گفت: “توانایی جک غیرقابل شک است، او در بالاترین سطح بازی کرده و به خوبی با شرایط استرالیا سازگار شده است.” من انتظار دارم که او در این فصل حتی بهتر شود. او هنوز در سال‌های اوج فوتبالی خود به سر می‌برد و می‌تواند در پست‌های مختلف عالی باشد.»

اگرچه او می تواند، اما هیچ تضمینی وجود ندارد که این کار را انجام دهد، و تمام شواهد موجود نشان می دهد که سال های اوج رادول در واقع بیش از یک دهه پیش در اورتون بود. دادگاه افکار عمومی مدت‌هاست که او را به هدر دادن استعداد بی‌شمارش، جنایتی شنیع در محافل فوتبال، مجرم شناخته است. فقط او می‌داند که آیا پتانسیل نافرجام او نتیجه بدشانسی، تصمیم‌های بد یا نگرش بد است، اگرچه ممکن است پول هوشمند ترکیبی از هر سه باشد.