مطالعه | سلامتی

یک مطالعه در مورد نابرابری های سلامت نشان می دهد که یک زن 60 ساله در فقیرترین مناطق انگلیس معمولاً به همان سطح بیماری یک زن 16 سال مسن تر در ثروتمندترین مناطق مبتلا است.

بنیاد سلامت شکاف مشابهی را در سلامت مردان پیدا کرد، هرچند که چندان گسترده نبود. در سن 60 سالگی، مردی که در 10 درصد محروم ترین کشور زندگی می کند، معمولاً بار بیماری های ناخوشایند را دارد که یکی از 10 درصد ثروتمندترین آن ها در سن 70 سالگی تجربه می کند.

تجزیه و تحلیل این اتاق فکر از داده‌های NHS همچنین نشان می‌دهد که زنان در فقیرترین مکان‌های انگلیس به طور متوسط ​​در سن ۴۰ سالگی به بیماری طولانی‌مدت مبتلا می‌شوند، در حالی که این اتفاق برای کسانی که در مرفه‌ترین مکان‌ها تا سن ۴۸ سالگی هستند، رخ نمی‌دهد.

زنان فقیر 43.6 سال یا 52 درصد از طول عمر خود را درگیر بیماری های تشخیص داده شده می گذرانند، در حالی که برای همسالانشان 41 سال یا 46 درصد از چرخه زندگی آنها است.

علاوه بر این، زنان از محروم ترین زمینه ها به طور متوسط ​​در 83.6 سالگی جان خود را از دست می دهند که بیش از پنج سال زودتر از امید به زندگی 88.8 ساله زنان مرفه است.

به همین ترتیب، انتظار می‌رود که فقیرترین مردان 42.7 سال را بدون بیماری سپری کنند، در حالی که این مدت در بین 10 درصد از جامعه بسیار بیشتر است – 49.2 سال. و امید به زندگی آنها 78.3 سال است، در حالی که برای ثروتمندترین ها 87.1 سال است.

این یافته‌ها بر نابرابری‌های گسترده و ریشه‌دار اجتماعی-اقتصادی بریتانیا در سلامت تأکید می‌کند، که همه‌گیری کووید-19 بر آن تأکید کرد. وزرا قول داده اند که مقابله با آنها را به عنوان بخشی از تعهد به ارتقاء سطح اولویت قرار دهند، اما کاغذ سفید وعده داده شده در مورد آن به تعویق افتاده است.

محققان به رهبری توبی وات گفتند که یافته‌های آنها احتمالاً دقیق‌ترین یافته‌های منتشر شده تاکنون بوده است، زیرا بر اساس داده‌هایی است که جزئیات تعامل بیماران با مراقبت‌های اولیه و خدمات بیمارستانی را نشان می‌دهد و بر خلاف مطالعات قبلی، بر سلامت گزارش‌شده افراد متکی نیست.

از نظر انسانی، این نابرابری‌های فاحش نشان می‌دهد که در سن 40 سالگی، میانگین زنان ساکن در فقیرترین مناطق انگلستان در حال حاضر برای اولین بیماری طولانی‌مدت خود درمان می‌شوند. این وضعیت به معنای ناراحتی، کیفیت بدتر زندگی و مراجعه اضافی به پزشک عمومی، دارو یا بیمارستان بسته به نوع آن است. وات گفت: در انتهای دیگر طیف، یک زن 40 ساله به طور متوسط ​​هشت سال دیگر – حدود 10 درصد از زندگی خود – را بدون کاهش کیفیت زندگی به دلیل بیماری زندگی خواهد کرد.

این زن 40 ساله فقیر در طول بقیه عمر خود به احتمال زیاد دچار مشکلات تنفسی ناشی از اختلال انسداد مزمن ریوی، مشکلات الکلی، درد مزمن، اضطراب، افسردگی و حمله قلبی یا سکته مغزی در سنین پایین تر است. اگر او به 80 سالگی برسد، که احتمال کمتری دارد، همچنان نسبت به همتایان ثروتمند خود تحت درمان قرار می گیرد و با بیماری شدیدتری زندگی می کند.

او و تیمش دریافتند که نابرابری در بار بیماری از دوران کودکی شروع می‌شود و ادامه می‌یابد و ماهیت خود را از بزرگسالی تا سنین بالاتر تغییر می‌دهد. با این حال، آنها تا حد زیادی در طول چرخه زندگی تنها با چند بیماری قابل توضیح هستند: درد مزمن، دیابت، مشکلات تنفسی شدید، اضطراب، افسردگی، سکته مغزی، حملات قلبی و مشکلات مربوط به نوشیدنی.

در سخنرانی سال گذشته، ساجد جاوید، وزیر بهداشت وقت، “بیماری نابرابری” را به عنوان یکی از علل اصلی مرگ و میر قابل پیشگیری شناسایی کرد و قول داد که به علل اصلی آن رسیدگی کند.

وات از لیز تراس و ریشی سوناک خواست که هر کدام نخست وزیر بعدی شوند، نابرابری های بهداشتی را به عنوان اولویت اصلی خود در نظر بگیرند. او افزود که انجام این کار مستلزم تمرکز بر «شغل، مسکن و آموزش با کیفیت خوب» است و نه صرفاً اقدامات بیشتر توسط NHS.

سخنگوی وزارت بهداشت و مراقبت های اجتماعی گفت: «این بیماری همه گیر نوری را بر نابرابری های بهداشتی فاحشی که در سراسر کشور وجود دارد تابید – ما متعهد هستیم که سلامت کشور را ارتقا دهیم تا همه بتوانند بدون توجه به شرایط زندگی طولانی تر و سالم تر زندگی کنند. پس زمینه آنها

ما دفتر بهبود و نابرابری های بهداشتی را راه اندازی کرده ایم تا پیشرفت در بهبود سلامت و کاهش این نابرابری های غیرقابل قبول را ایجاد کنیم، با تمرکز بر مکان ها و جوامعی که بیماری در آنها شیوع بیشتری دارد.

ما می‌دانیم که زنان به‌طور متوسط ​​طولانی‌تر از مردان زندگی می‌کنند، اما بیشتر از عمر خود را در وضعیت سلامت ضعیف سپری می‌کنند، به همین دلیل است که ما استراتژی سلامت زنان را در 20 ژوئیه 2022 منتشر کردیم تا در جهت کاهش شکاف سلامت جنسیتی تلاش کنیم.»