دختران ناپدید شده افغانستان

در 20 سال گذشته، زنان نقش مهمی در ساختن یک افغانستان جدید ایفا کرده اند. آنها اعضای قوه قضائیه، کارکنان بخش دولتی و هنرمندانی بودند که معتقد بودند هیچ محدودیتی در آنچه می توانند به دست آورند وجود ندارد.

بسیاری می گویند که با بازگشت طالبان به قدرت در ماه اوت گذشته، همه چیز تغییر کرد.

برای اکثر دختران نوجوان در افغانستان، یک سال است که پا به کلاس درس گذاشته اند. و هیچ نشانه ای از اینکه چه زمانی یا به آنها اجازه بازگشت داده می شود وجود ندارد.

یک زن به خبرنگار بین المللی یورونیوز آنلیس بورخس گفت: «هدف من این بود که روزی رئیس جمهور یا معاون رئیس جمهور افغانستان شوم.

Save the Children با نزدیک به 1700 پسر و دختر بین 9 تا 17 سال در هفت استان مصاحبه کرد تا تأثیر محدودیت های آموزشی را ارزیابی کند.

این نظرسنجی که در ماه های می و ژوئن انجام شد، نشان داد که بیش از 45 درصد از دختران به مدرسه نمی روند در حالی که این میزان در پسران 20 درصد است. همچنین مشخص شد که 26 درصد از دختران در مقایسه با 16 درصد از پسران علائم افسردگی را نشان می دهند.

تقریباً کل جمعیت افغانستان در فقر فرو رفتند و میلیون‌ها نفر قادر به تأمین غذای خانواده‌های خود نبودند، زیرا جهان در واکنش به تسلط طالبان، کمک مالی خود را قطع کرد.

معلمان، والدین و کارشناسان همگی هشدار می دهند که بحران های متعدد کشور به ویژه برای دختران مضر است. طالبان کار زنان را محدود کرده، آنها را به ماندن در خانه تشویق کرده و کد لباس را صادر کرده است.

صدها تن از اعضای زن قوه قضائیه افغانستان می گویند که اکنون هدف قرار گرفته اند. آنها توسط کسانی که زمانی به محکوم کردن آنها کمک کرده بودند، شکار می شوند – بسیاری از آنها اعضای طالبان بودند و اکنون توسط این گروه آزاد شده اند.

یک زن که در این صنعت کار می کرد به بورخس گفت: «این وظیفه من بود.

“طبق قانون افغانستان، آنها مجرم هستند، طبق قانون افغانستان، من به پرونده های آنها رسیدگی می کنم. اما امروز دولت سقوط کرد و چیزی باقی نمانده است. و ما متهم هستیم و با رفتارهایی روبرو هستیم.”

“من بخشی از ظروف خانه ام را فروختم و بخشی دیگر را اهدا کردم. و اکنون از جایی به جای دیگر نقل مکان می کنم، حتی به خانه اقوامم می روم، اما آنها راضی به میزبانی من نیستند. حتی دوستان عزیزم هم نیستند. آنها دوست ندارند چون من تحت درمان هستم. آنها نمی خواهند خانواده هایشان به خاطر من دچار مشکل شوند.»

جامعه بین‌المللی از طالبان می‌خواهد که مدارس را برای همه دختران باز کند، و ایالات متحده و اتحادیه اروپا برنامه‌هایی را برای پرداخت مستقیم معاش به معلمان افغانستان ایجاد کرده‌اند، و این بخش بدون پرداخت بودجه از طریق طالبان ادامه دارد.

در طول اولین باری که در دهه 1990 بر افغانستان حکومت کردند، زنان عملاً هیچ حقی نداشتند – آنها نمی توانستند کار یا تحصیل کنند، یا بدون داشتن خویشاوند مرد از خانه خارج شوند.

طالبان با به دست گرفتن کنترل مجدد در سال گذشته به افغان ها اطمینان دادند که دیگر به دست سنگین گذشته باز نخواهند گشت.

در ماه مارس، درست قبل از شروع سال تحصیلی، وزارت معارف طالبان اعلام کرد که همه اجازه بازگشت خواهند داشت. اما در روز بازگشایی، 23 مارس، این تصمیم ناگهان لغو شد.

اکنون بسیاری از زنان در افغانستان از بازگشت آن دوران در دهه 1990 بیم دارند.