انگلیس برای جلوگیری از خشکسالی های آینده در شبکه های آب سرمایه گذاری نمی کند | اب

انگلیس در سرمایه‌گذاری در شبکه‌های آبی مورد نیاز برای جلوگیری از خشکسالی‌های جدی مکرر، با سیاست‌های کنونی که دولت به آن ادامه می‌دهد، ناکام است. [its] رئیس زیرساخت بریتانیا هشدار داد.

سر جان آرمیت، رئیس کمیسیون زیرساخت ملی، گفت: خشکسالی کنونی هشداری بود مبنی بر اینکه سیستم‌های آبی نمی‌توانند با تغییرات آب و هوایی کنار بیایند، با دوره‌های گرم خشک بیشتر همراه با بارش‌های شدیدتر.

او هشدار داد: «سرمایه‌گذاری بهتر از دست نگه داشتن و تکیه بر اقدامات اضطراری است.

او گفت که وزرا نمی توانند از خشکی هوا جلوگیری کنند، اما می توانند سرمایه گذاری را به زیرساخت ها برای مقابله با آن، مانند مخازن و کاهش ضایعات، هدایت کنند. “دولت باید مشخص کند که چه درجه ای از خطر خشکسالی را منطقی می بیند تا مردم مدیریت و انتظار داشته باشند.”

او هشدار داد که ممکن است قبوض آب برای پرداخت سرمایه مورد نیاز افزایش یابد. اگر می خواهید مقاومت بیشتری در برابر خشکسالی داشته باشید، باید قبوض آب یا مالیات عمومی را افزایش دهید. [to pay for it]او در مصاحبه ای به آبان نیوز گفت.

پس از نشست گروه ملی خشکسالی متشکل از وزرا، کارمندان دولت، شرکت های آب و گروه های حفاظتی، روز جمعه در هشت منطقه از 14 منطقه انگلیس خشکسالی اعلام شد. پنج منطقه آبی تاکنون ممنوعیت لوله کشی را اعمال کرده اند، هرچند که کشاورزان خواستار اقدامات بیشتر شده اند زیرا به وزرا اطلاع داده شد که کشاورزان با نابودی نیمی از محصولات خود مواجه هستند.

در چندین منطقه در جنوب انگلستان که دچار خشکسالی شده است، مردم مجبور شده‌اند در خیابان‌ها صف بکشند زیرا سیستم‌های آبی‌شان از کار افتاده است. در روستای نورثند در آکسفوردشایر، مردم به تانکرها متکی بوده اند. در گیلدفورد و در نزدیکی ساری، توزیع آب بطری در آخر هفته پس از خرابی پمپ در کار تصفیه نتلی میل آغاز شد. در اورتون در بدفوردشایر، یک منبع غیرقابل اعتماد بیشتر توسط خشکسالی تهدید شده است.

هیدرولوژیست‌ها گفته‌اند که اینها حوادث مجزایی هستند و اقداماتی مانند استندپایپ – خاطره زنده برای برخی از آخرین خشکسالی جدی در سال 1976 – در خشکسالی فعلی بسیار بعید است مورد نیاز باشد، زیرا شرکت‌های آب مقاوم‌تر و آماده‌تر از آنها بودند. نزدیک به نیم قرن پیش بود.

کمیسیون ملی زیرساخت هزینه تعمیرات اساسی شبکه های آب بریتانیا را تا سال 2050 20 میلیارد پوند تخمین زده است، که به طور قابل توجهی کمتر از 27 میلیارد پوندی است که دولت برای جاده های جدید این مجلس در نظر گرفته است، که به گفته فعالان تبلیغاتی نیازی به آن نیست.

آرمیت گفت که این هزینه با هزینه خشکسالی کم شده است. او هشدار داد: «شما احتمالاً باید دو برابر این مقدار را برای آب بطری‌های پشت کامیون‌ها خرج کنید،» در خشکسالی‌های مکرر، او هشدار داد.

او گفت که با وجود دشواری دریافت مجوز برنامه ریزی، به ویژه در جنوب شرقی انگلستان، باید به شدت به مخازن جدید توجه کرد.

او در مصاحبه ای با آبان نیوز خاطرنشان کرد: به احتمال زیاد به اندازه گیری آب نیز برای تشویق مردم برای کاهش مصرف آب نیاز است، اما “دولت تمایلی ندارد”.

آرمیت خواستار یک بحث ملی در مورد چگونگی تامین بودجه بهبود آب شد. دو نامزد رهبری حزب محافظه‌کار، لیز تراس و ریشی سوناک، خواستار اقدام شده‌اند، اما از ارائه پیشنهادهای روشن در مورد سرمایه‌گذاری خودداری کردند.

“شما باید سرمایه گذاری آب را متعادل کنید – آیا آن را از طریق قبوض مردم پس می دهید یا از طریق مالیات عمومی؟” آرمیت پرسید. “شما باید اطمینان حاصل کنید که افراد فقیر مجازات نمی شوند.”

وی گفت: نقش شرکت های آب باید مورد بررسی دقیق قرار گیرد. انتقاداتی از شرکت های آب در پرداخت سود سهام به سرمایه گذاران وجود دارد. این موضوع باید برای دولت ها و تنظیم کننده ها تصمیم گیری کند.» “شما می توانید استدلال کنید که شرکت های آب سرمایه گذاری بسیار کمی کرده اند – در آینده، چالش واقعی برای دولت این است که بگوید مردم باید چه سطحی از عملکرد را داشته باشند.”

افراد می توانند با تغییر رفتارشان، به عنوان مثال با روشن نکردن شیرها و روشن نکردن ماشین لباسشویی فقط در بار کامل، تأثیر قابل توجهی بر مصرف آب داشته باشند. آرمیت هشدار داد، اما این به تنهایی کافی نخواهد بود و دولت تحت نخست وزیری جدید با انتخاب های ناراحت کننده ای نسبت به سرمایه گذاری مورد نیاز برای مخازن و زیرساخت های جدید روبرو خواهد شد.

او گفت: “بحران هزینه زندگی، به ویژه با قبوض انرژی وجود دارد، و مردم نمی خواهند در مورد افزایش قبوض آب نیز بشنوند.” اما به هر طریقی باید راهی برای پرداخت این زیرساخت جدید پیدا کنیم.»

آرمیت افزود، اگر دولت برای عادلانه تر کردن سیستم های صورتحساب فعلی وارد عمل شود، خانواده های فقیرتر می توانند محافظت شوند.

انگلستان خشک ترین جولای خود را از سال 1911 تجربه کرده است و تنها حدود 10 درصد از میانگین بارندگی در زمان سال را در جنوب انگلستان تجربه کرده است. دوره از نوامبر، خشک ترین دوره هشت ماهه در انگلستان از سال 1976 بوده است.