نمایش جذاب با جنگ دست دادن توخل و کونته به پایان می رسد | لیگ برتر

OK. زمان برای یک نشستن و یک نوشیدنی سرد خوب است. میدونی چیه؟ می گویند سه شنبه باران می بارد. در این بین چلسی و تاتنهام چیزی خارق العاده در اینجا تولید کردند. این یک گودال موش بخار و تپنده از یک بازی بود، فوتبال بحران آب و هوا، که در اطراف مجموعه‌ای از شراره‌ها قرار داشت. در داخل و خارج از زمین، بعد از ظهری بود که با برخوردهای تمام عیار تعریف می شد.

جالب ترین آنها تاکتیکی بود، زیرا تیم چلسی توماس توچل 70 دقیقه پوشش تخصصی و دفاع تیمی برای خفه کردن حمله تاتنهام ایجاد کرد. به دنبال آن یک ضد ترفند موفقیت آمیز از سوی آنتونیو کونته و دو گل تساوی دیرهنگام انجام شد. تساوی 2-2 تقریباً منصفانه به نظر می رسید، اگرچه اسپرز با این امتیاز خوشحال تر خواهد بود.

لحظه ای که سرفصل خبرها را به خود اختصاص می دهد، البته برخورد متفاوتی بود، یک برخورد خنده دار بیش از حد از نفس های میانسال در مستطیل مدیریتی. این پس از سوت پایان به اوج اپرا خود رسید، یک لحظه جنگ شدید آلفا دست دادن، زمانی که گیره استاندارد به نوعی رویارویی مرگبار تبدیل شد.

هیچ کس واقعاً نمی داند که در آن لرزش چه اتفاقی افتاده است. نتیجه نهایی این بود که توخل از رها کردنش امتناع کرد، کونته را به آسیاب بادی به اطراف فرستاد – هیچ کس آنتونیو را آسیاب بادی در اطرافش نمی فرستد – و الهام بخشیدن به تابلویی مو بلند از بازوهای تکان دهنده، سینه های تکان خورده، چشمان درخشان. مانند فریز رنسانس با عنوان خشم آنتونیو. هر دو مربی اخراج شدند. تنها کسی که به نظر می‌رسید از آن لذت می‌برد، محافظ سابق توکل بود که هر ثانیه را دوست داشت – ماهرانه پرسه می‌زد، به چرخش چشم نگاه می‌کرد و هدف را ایمن می‌کرد.

داشت می آمد. غرب لندن در تمام طول روز مکانی سنگین و زهکشی بود، شهری که در روزهای سگی اواخر تابستان کمی ترش و عبوس می‌شد. چلسی قبلاً با گل تساوی اول تاتنهام خشمگین شده بود، زیرا رودریگو بنتانکور شاید نیم دقیقه قبل از اینکه توپ به دروازه برود، به نظر می رسید کای هاورتز را خطا کرده بود.

چلسی کمی بعد 2-1 پیش رفت، توشل را با سرعتی وحشیانه، بداخلاق، بسیار خنده‌دار از خط تماس به زمین فرستاد، دست‌های لاغر در حال تلمبه زدن، پاهایی که به زمین چمن می‌کوبند، مانند مجموعه‌ای از میله‌های داربست که از پشت یک کامیون می‌پرند. گل دوم تاتنهام در هنگام مرگ، ضربه سر هری کین، باعث شد که ترکیب کونته به اورک‌های نامرئی مشت بزند، یک رقص جنگی تک نفره سلتیک.

قبل از شروع بازی، بنری با پیام “به خانه تفریح ​​خوش آمدید” در جایگاه جنوبی باز شده بود. و این واقعا سرگرم کننده بود. با وجود همه چیزهای لازم در مورد صحنه هایی که هیچ کس نمی خواهد ببیند (آنها انجام می دهند) این دو تیم همچنین یک بازی درخشان از فوتبال تولید کردند، زیرا آن برخوردهای لمسی نشان دهنده تعامل تاکتیکی بین دو مدیر، فشرده بودن بازی، متراکم شدن فضا بود. و برنامه بازی اصلی توخل که شامل خفه کردن حمله اسپرز در منبع بود.

یک دقیقه قبل از پایان نیمه، لحظه‌ای شنیدنی بود که کین توپ را در دایره وسط برداشت، آن را با یک ضربه پشتی کنترل کرد و نگاه کرد تا بچرخد و پاس بدهد، اما فورا توسط جورجینیو از پایش خارج شد و سپس ویران شد. دوباره با یک چالش کشویی کامل از تیاگو سیلوا – نقطه اوج طلسم که در آن کین در اطراف زمین مانند یک قفسه کتاب عتیقه که در اطراف پیچی در پله‌ها توسط یک گروه پرهیاهو متشکل از خانه تکانی می‌چرخد.

چلسی کاری کرد که تیم های بیشتری در آن دوره باید انجام دهند: آنها در موقعیت های عمیق کین را دور زدند. انگولو کانته، جورجینیو و ریس جیمز همگی به طرز وحشیانه ای سریع بودند. کین در 40 دقیقه ابتدایی 5 پاس داد.

کونته با سه گزینه اول خود در اینجا رفته بود، کین سون کولوسفسکی، یکی برای دویدن، یکی برای پاس دادن، یکی برای سر خوردن برای ساختن مرد هدف درون بیرونی خود روی سم. اما کین در اینجا به ویژه توسط کانته خفه شد، کسی که دوباره آماده به نظر می‌رسید، توپ را در بالای زمین به دست آورد و به نظر می‌رسید که با آن حس قدیمی نگاهی دو ثانیه‌ای به آینده بازی می‌کند در حالی که بقیه در تاخیر هستند.

این پرسینگ هوشمندانه و تند کانته بود که به کرنر منجر شد و گل ابتدایی چلسی را ایجاد کرد. توشل روی خط تماسش چرخید و صدای بلندی زد، رگ‌هایی که می‌چرخید، مشت‌ها در پهلوهایش گره می‌کردند، مثل مردی که جت پک را از میان طوفان رعد و برق می‌برد. او در این فصل ظاهر جدیدی دارد، کمتر مدیر لباس ورزشی، بیشتر استاد تاریخ است که همچنین در یک گروه موسیقی پست پانک پردیس باس می نوازد.

و این طرح در بیشتر بازی در اینجا کار کرد. در 70 دقیقه ابتدایی، کین، سون، کولوسفسکی و ریچارلیسون یک شوت به سمت دروازه بین آنها زدند و 15 بار از مالکیت خارج شدند که شش مورد از آنها در دفتر کل کنار نام کین بود. جیمز دقیقاً نشان داد که چرا بهترین مدافعی است که انگلیس در اختیار دارد و گل دوم چلسی را پس از چند پرسینگ خوب به ثمر رساند.

اما کونته نیز در آن شکست تاکتیکی نظر خود را داشت. در دقیقه 57 او ریچارلیسون را به زمین فرستاد و حمله خود را با استاندارد 4-4-2 تغییر داد، در حالی که کین و ریچارلیسون با هم بازی نزدیکی داشتند. ناگهان اسپرز شروع به یافتن فضا کرد. بالاخره کین مقداری مالکیت داشت. برای چلسی، آن گروه کوچک از مهاجمان فضایی، تیم کین، یا زمین را ترک کرده بود یا به دلیل موقعیت او در بالای زمین به بیرون پرتاب شده بود.

ریچارلیسون به جای لبه، انرژی ارائه کرد. اما او در وقت‌های تلف‌شده نیز در کنار کین حضور داشت، وقتی که یک کرنر متحرک از کنار ادوارد مندی رد شد تا جرقه‌ی نهایی این بازی جذاب و داغ یک بازی لیگ برتر را رقم بزند.