قدرت ریاست جمهوری برای از طبقه بندی اطلاعات، توضیح داده شد

واشنگتن – ادعای دونالد جی. ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا مبنی بر اینکه او تمام اسنادی را که اف بی آی در بازرسی خانه وی در فلوریدا در هفته گذشته به دست آورده بود از طبقه بندی خارج کرده است – از جمله اسنادی که به عنوان فوق محرمانه مشخص شده اند – علاقه به دامنه اختیارات رئیس جمهور برای از طبقه بندی را افزایش داده است. اطلاعات

روز جمعه، دفتر آقای ترامپ مدعی شد که زمانی که او رئیس جمهور بود، او یک «دستور ثابت» داشت که طبق یک نامه، موادی که «از دفتر بیضی شکل برداشته شده و به محل اقامت منتقل می‌شدند، از طبقه بندی خارج شده بودند». بیانیه ای که در فاکس نیوز خوانده شد توسط یک نویسنده دست راستی که آقای ترامپ به عنوان یکی از نمایندگان خود در آرشیو ملی تعیین کرده است.

جدای از اینکه آیا شواهدی دال بر وجود چنین دستوری وجود دارد، متخصصان حقوقی امنیت ملی با تحقیر این تصور مواجه شده اند. گلن اس. گرستل، وکیل ارشد آژانس امنیت ملی از سال 2015 تا 2020، این ایده را مطرح کرد که هر چیزی که آقای ترامپ هر روز غروب از طبقه بالا می برد، به طور خودکار از حالت طبقه بندی خارج می شود – بدون اینکه گزارشی از آن داشته باشد و به آژانس هایی که از آن اطلاعات استفاده کرده اند اطلاع دهد. “احمقانه.”

این ادعا همچنین به مشکلات احتمالی آقای ترامپ در مورد موضوع سند بی ربط است، زیرا هیچ یک از سه قانون کیفری ذکر شده در حکم بازرسی به عنوان مبنای تحقیقات به این بستگی ندارد که آیا اسناد حاوی اطلاعات طبقه بندی شده هستند یا خیر.

با این حال، ادعای بدیع قابل توجه است. در اینجا نگاهی دقیق‌تر به آنچه که یک رئیس‌جمهور می‌تواند و نمی‌تواند انجام دهد، در مورد حذف حفاظت از اسرار دولتی است.

سیستم طبقه بندی چیست؟

این فرآیند اداری است که توسط آن دولت فدرال کنترل می کند که چگونه مقامات قوه مجریه با اطلاعاتی که قرار گرفتن در معرض عمومی بالقوه آنها به امنیت ملی آسیب می رساند، کنترل می کند.

مقامات دارای صلاحیت طبقه‌بندی یا از طبقه‌بندی موضوعات می‌توانند اطلاعات را به سه دسته محرمانه، محرمانه یا فوق سری تلقی کنند. دسترسی به اطلاعات ویژه حساس را می توان با تعیین SCI برای اطلاعات محفظه حساس بیشتر محدود کرد.

اگر اطلاعات طبقه بندی شده باشد، دسترسی به آن محدود می شود. هر سندی که حاوی آن اطلاعات باشد قرار است علامت گذاری شود و فقط مقامات دارای مجوزهای امنیتی مناسب – و “نیاز به دانستن” – مجاز به دیدن آنها یا اطلاع از محتوای آنها هستند. همچنین قوانینی وجود دارد که نحوه ذخیره، حمل و نقل فیزیکی یا انتقال الکترونیکی آنها را محدود می کند.

مبنای قانونی سیستم طبقه بندی از اختیارات قانون اساسی رئیس جمهور به عنوان فرمانده کل است. روسای جمهور آن را از طریق مجموعه ای از دستورات اجرایی که مربوط به دوران جنگ جهانی دوم و اوایل جنگ سرد است، ایجاد و توسعه داده اند. دستورالعمل فعلی، فرمان اجرایی 13526، توسط رئیس جمهور باراک اوباما در سال 2009 صادر شد.

آیا سیستم طبقه بندی توسط قانون کیفری اجرا می شود؟

تا حد زیادی نه.

در بیشتر موارد، سیستم طبقه بندی مربوط به کنترل های بوروکراتیک است. مجازات اصلی نافرمانی اداری است: مقامات را می توان تذکر داد، گواهینامه امنیتی خود را از دست داد و اخراج شد.

به این ترتیب، سیستم طبقه بندی به موازات مجازات های مجزای جنایی که کنگره برای محافظت از اسرار امنیتی وضع کرده است، وجود دارد.

به عنوان مثال، قانون جاسوسی 1917 – یکی از قوانین ذکر شده در حکم جستجو – از اسرار محافظت می کند که به عنوان اطلاعات مربوط به دفاع تعریف می شود که می تواند به ایالات متحده آسیب برساند یا به یک دشمن خارجی کمک کند. هیچ اشاره ای به وضعیت طبقه بندی نمی کند، و دادستان ها در یک پرونده قانون جاسوسی نیازی به اثبات اینکه چیزی طبقه بندی شده است، ندارند.

یک استثنای نادر، که در آن کنگره قانونی را به سیستم طبقه بندی گره زده است، بخش 1924 از عنوان 18 قانون ایالات متحده است که نگهداری یا حذف غیرمجاز مواد طبقه بندی شده را جرم می داند. اما این یکی از قوانینی نبود که در حکم بازرسی به عنوان کانون تحقیقات ذکر شده بود.

چه کسی قدرت طبقه بندی و طبقه بندی اطلاعات را دارد؟

در روند عادی تجارت، مقامات خاصی که به عنوان “مقامات طبقه بندی اصلی” در ادارات و آژانس های فدرال تعیین شده اند، می توانند این کار را انجام دهند. آنها به عنوان اعمال قدرت رئیس جمهور در این گونه موارد به حساب می آیند که به آنها تفویض شده است.

آیا رویه های رسمی برای حذف طبقه بندی اطلاعات وجود دارد؟

آره. فرمان اجرایی سال 2009 به رئیس بخش یا آژانسی که در ابتدا اطلاعات را طبقه بندی شده می‌دانست هدایت می‌کند تا بر بررسی‌های طبقه‌بندی‌زدایی نظارت کند و استانداردهایی را برای آنها تعیین می‌کند.

قوه مجریه مقرراتی دارد که فرآیندهایی را که باید دنبال شود، تعیین می کند، مانند الزامی برای اطمینان از اینکه با سایر سازمان ها و بخش هایی که علاقه مند به راز هستند، مشورت می شود. همچنین رویه هایی برای حذف علائم طبقه بندی روی اسناد وجود دارد.

آیا روسای جمهور می توانند مسائل را مستقیماً از طبقه بندی خارج کنند؟

بله، چون در نهایت اختیار قانون اساسی آنهاست.

به طور معمول، روسای جمهوری که می خواهند چیزی از طبقه بندی خارج شود، زیردستان مستقیم نظارت بر اداره یا سازمانی که مسئولیت اصلی این اطلاعات را بر عهده دارند، بررسی موضوع را با هدف علنی کردن بیشتر آن ها انجام می دهند. اما در موارد نادر، رؤسای جمهور مستقیماً چیزی را از طبقه بندی خارج می کنند.

به عنوان مثال، در سال 2004، رئیس جمهور جورج دبلیو بوش، خود بخشی از گزارش اطلاعاتی روزانه ریاست جمهوری خود را از اوت 2001 – یک ماه قبل از حملات تروریستی 11 سپتامبر – که در آن به او هشدار داده شده بود: «بن لادن مصمم به حمله به ایالات متحده است، از طبقه بندی خارج کرد. ”

آیا روسای جمهور باید از رویه های معمول پیروی کنند؟

هیچ سابقه دادگاه عالی وجود ندارد که به طور قطعی به این سؤال پاسخ دهد.

حتی اگر درست باشد که آقای ترامپ در زمان ریاست جمهوری خود اسناد را از حالت طبقه بندی خارج کرده بود، به وضوح از روال عادی پیروی نکرد.

در صورت بعید که وزارت دادگستری او را بر اساس قانونی متهم کند که نگهداری یا حذف غیرمجاز مطالب طبقه بندی شده را جرم می داند – علیرغم اینکه آن را به عنوان مرکز تحقیقات در حکم بازرسی ذکر نکرده است – یک سوال جدید مطرح می شود اگر آقای ترامپ قرار بود این ادعا را به عنوان دفاعیات تکرار کند.

طرفداران دیدگاه قوی نسبت به قدرت ریاست جمهوری در زمینه های دیگر استدلال کرده اند که رؤسای جمهور شخصاً به قوانین و رویه هایی که رفتار زیردستان خود در قوه مجریه را تنظیم می کند متعهد نیستند – و اینکه روسای جمهور حتی می توانند دستورات اجرایی را بدون لغو اولیه آنها نادیده بگیرند. برخی دیگر با این دیدگاه از قدرت اجرایی مخالفند.

بیانیه دفتر آقای ترامپ که توسط نویسنده جناح راست، جان سولومون، با صدای بلند خوانده شد، شامل چیزی بود که به نظر می رسید یک ژست به آنها ادعا کند: «این ایده که یک بوروکرات کاغذ فشار می آورد، با اختیار طبقه بندی توسط رئیس جمهور، نیاز به تایید، حذف طبقه بندی پوچ است.

در مورد اسرار هسته ای چطور؟

آنها متمایز هستند، اگرچه برای اهداف حقوق کیفری تفاوت ماهوی کمی وجود دارد.

کنگره قانونی به نام «قانون انرژی اتمی» را تصویب کرده است که محدودیت‌های قانونی خود را برای سوء استفاده از اطلاعات در مورد چگونگی ساخت بمب هسته‌ای یا غنی‌سازی مواد هسته‌ای اعمال می‌کند. چنین اطلاعاتی “داده های محدود” نامیده می شود. از نظر قانونی، «طبقه بندی» تحت فرمان اجرایی یکسان نیست، اگرچه در اصطلاح روزمره مردم اغلب از آن به عنوان طبقه بندی شده یاد می کنند.

این قانون فرآیندی را برای تصمیم گیری در مورد کاهش چنین حمایت هایی ایجاد کرد. برای کسانی که در ارتباط با تسلیحات نظامی هستند، کنگره دستور داد که این تصمیم به طور مشترک توسط مقامات ارشد وزارت انرژی و دفاع اتخاذ شود. اگر دو وزارتخانه در مورد انجام یا عدم انجام آن اختلاف نظر داشته باشند، قانون می گوید رئیس جمهور تصمیم نهایی را می گیرد. بنابراین حداقل، این مقامات باید در هر تصمیمی برای تنزل رتبه اطلاعات تسلیحات هسته‌ای به داده‌های به اصطلاح محدود قبلی مشارکت داشته باشند.

قانون انرژی اتمی افشای اطلاعات محدود شده بدون مجوز برای مقامات جرم محسوب می شود. اما چه اطلاعات خطرناک تسلیحات هسته ای به عنوان داده های محدود تلقی شود یا نه، قانون جاسوسی به طور جداگانه نگهداری یا افشای غیرمجاز آن را جرم می داند.

آیا یک رئیس جمهور می تواند به طور مخفیانه اطلاعات را بدون اینکه سابقه مکتوب بگذارد یا به کسی بگوید، از حالت طبقه بندی خارج کند؟

به گفته متخصصان قانون رازداری دولتی، این سوال ناهماهنگ است.

اگر هیچ بخشنامه ای مبنی بر حفظ یک تصمیم برای حذف طبقه بندی اطلاعات و انتقال آن به بقیه دولت وجود نداشته باشد، این اقدام اساساً هیچ نتیجه ای نخواهد داشت، زیرا ادارات و سازمان ها همچنان آن اطلاعات را طبقه بندی شده در نظر می گیرند و بنابراین دسترسی به اسناد حاوی را محدود می کنند. آی تی.

«سوالات فرضی مانند «اگر رئیس جمهور با خود فکر کند که چیزی از طبقه بندی خارج شده است، چه؟ آیا این وضعیت آن را تغییر می دهد؟ استیون افترگود، متخصص رازداری در فدراسیون دانشمندان آمریکایی می‌گوید: «آنقدر حدس و گمان هستند که معنای عملی آنها ناچیز است.»

وی افزود: این یک آشفتگی منطقی است. قرار نیست این سیستم به این شکل خودسرانه مستقر شود.»