رئیس پلیس پس از سرپوش گذاشتن بر خشونت توسط نیروهای استعماری بریتانیا در کنیا استعفا داد | کنیا

یک کمیسر سابق پلیس پس از افشای تلاش برای افشای تجاوز و شکنجه توسط نیروهای استعماری بریتانیا در کنیا در جریان قیام مائو مائو، استعفا داد.

در طول دهه 1950، بریتانیا در کنیا علیه مائو مائو جنگید، جنبشی که برای استقلال از حکومت استعماری می جنگید. این جنبش با استفاده از اردوگاه‌های بازداشت گسترده و خشونت سیستمیک به طرز وحشیانه‌ای سرکوب شد.

اگرچه دولت‌های متوالی بریتانیا سعی کرده‌اند از خشونت‌های رخ داده فاصله بگیرند، این مستند که یکشنبه ساعت 10 شب از شبکه 4 پخش می‌شود، نشان می‌دهد که چگونه بریتانیا نه تنها در رژیم شکنجه سیستماتیک – از جمله اتهامات قتل، تجاوز جنسی و اجبار مشارکت داشته است. اخته کردن – اما اقداماتی برای سرکوب شواهد انجام داد.

این مستند با عنوان یک راه بسیار بریتانیایی از شکنجه، بسیاری از بدترین سوء استفاده های نیروهای استعماری بریتانیا را از طریق شهادت بازماندگان و تجزیه و تحلیل کارشناسان تیمی از مورخان بریتانیایی و کنیایی گرد هم می آورد. همچنین به آرشیوی می پردازد که بیش از 50 سال در یک مرکز مورد استفاده MI5 و MI6 پنهان مانده بود.

در میان شواهد جدید، نامه ای محرمانه از سوی کمیسر پلیس کنیا، آرتور یانگ، وجود دارد که حقیقت پشت استعفای او را آشکار می کند. یانگ که قبلاً برای پلیس متروپولیتن کار می کرد، به کنیا اعزام شد تا در مورد سوء استفاده های احتمالی تحقیق کند.

یانگ به سرعت شروع به کشف مواردی از نقض حقوق بشر کرد، که شامل افسران استعماری بود که یا خشونت ادعایی را انجام می دادند یا سعی می کردند آن را پنهان کنند. یانگ این موارد را به وزارت امور حقوقی کنیا و دادستان کل ارائه کرد، اما در نهایت تحقیقات مسدود شد.

او سپس در نامه‌ای تند استعفا داد که در آن از دولت کنیا و بریتانیا به خاطر ممانعت از انجام کارش انتقاد می‌کرد. نامه استعفای او از سوابق عمومی خارج شد و به جای آن یک نسخه ساده منتشر شد.

نیلز بوندر، مورخ دانشگاهی گفت: «این روند گسترده‌تری را نشان می‌دهد که طی آن دولت بریتانیا، همراه با دولت استعماری، سعی کردند مردم را از کشف آنچه که افراد در داخل پلیس می‌دانستند اتفاق می‌افتد و می‌دانستند اشتباه است، بازدارند. وارویک که در این دوره برای موزه جنگ امپراتوری تحقیق می کند، که به تحقیقات و ویژگی های مستند کمک کرد.

«شما اغلب می شنوید که مردم در بریتانیا می گویند که با استانداردهای آن زمان قابل قبول بود. و من فکر می کنم اسنادی مانند این واقعاً نشان می دهد که، نه، مردم در آن زمان می دانستند که این نیز اشتباه است. این یک تلاش خاص توسط افراد در دولت و مردم در ایالت استعماری برای توطئه‌ای بود تا آن را از ثبت عمومی خارج کنند. این یافته مستند بسیار قابل توجه است.»

این مستند همچنین جزئیات تازه‌ای را در مورد کمیته شکایات فرماندار، یک نهاد مخفی در دولت کنیا که فیلم نشان می‌دهد یکی از مکانیسم‌های اصلی برای سرکوب ادعاهای شکنجه بود، آشکار می‌کند.

بوندر این مستند را در افشای خشونت‌هایی که در امپراتوری بریتانیا رخ داده است، «معجب‌کننده» توصیف می‌کند. او بر این باور است که بین تحقیقات و گفتگوهایی که بین مورخان درباره امپراتوری و بحث عمومی کنونی رخ می دهد، گسست وجود دارد.

“شما متوجه می شوید که بحث به نوعی گیر کرده است، چیزی که به نظر من 50 سال گذشته است. در سطح عمومی، بحث این است که «آیا امپراتوری خوب بود؟»، در حالی که ما به نوعی خوب بحث می کنیم که چقدر بد بود و از چه نظر بد بود. کل بحث در یک صفحه متفاوت در حال وقوع است.»

«در واقع فقط یک گروه بسیار کوچک از مورخان وجود دارند که این نوع استدلال‌ها را «راه‌آهن را به خاطر بسپار» ارائه می‌کنند، اما آنها قدرت کاملاً نامتناسبی بر تصورات عمومی دارند.

مستندهایی مانند این می توانند تعادل را تغییر دهند.