طرح اقتصادی لیز تراس یک مزخرف ویرانگر بدون اشاره به واقعیت است | ویل هاتون

Liz Truss پویایی حزب محافظه‌کار امروزی – و اکوسیستم رسانه‌ها و اتاق فکری که از آن حمایت می‌کنند – به‌عنوان یک وزیر تحت سه نخست‌وزیر مشاهده کرده است. این باور طالبان مانند جناح راست برگزیت به درستی آرمان خود است که حزب را به حرکت در می آورد. برای پیروزی، او تصمیم گرفته است که نماینده سازش ناپذیر آن باشد، اما تصمیم او به همین جا متوقف نشده است. تنها راه برای یک رهبر محافظه کار برای حفظ رهبری جنبشی که آشکارا یک جنبش سیاسی آشفته و جناحی است، حکومت از جناح راست است. با شکست تمام خواهد شد.

کانون زلزله اقتصاد خواهد بود. هدف بدون مناقشه اعلام شده او رشد 2.5 درصدی است. اجماع در همین جا متوقف می شود. همه مکانیسم‌های دستیابی به رشد از کتاب بازی دست راستی بدون شواهد اما سرشار از تعصب گرفته شده است – دائماً ضد اروپا، وسواس به کاهش مالیات، به این باور که مقررات بی‌نام تجارت را به بند می‌کشد و مهم‌تر از همه، یک طبقه سیاسی ضعیف دولت عمیق و اطاعت از تکنوکرات‌ها با هم ترکیب شده و بریتانیا را با وجود 12 سال حکومت محافظه‌کاران، شبه سوسیالیستی کرده است. تراس شورشی است که شعله تاچریت را حمل می کند و جهان را به حق خواهد رساند.

برنامه شش نقطه ای او را برای رشد در نظر بگیرید. ناگزیر با تعهد به کاهش مالیات ها “اکنون” شروع می شود. او با «اصلاحات طرف عرضه»، «کسب و کار را از مقررات سنگین باز خواهد کرد». او “تا سال 2023 تمام قوانین اتحادیه اروپا را لغو خواهد کرد” و “با رهبران صنعت برای تنظیم مقررات برای مشاغل و مصرف کنندگان بریتانیایی همکاری خواهد کرد”. او “مناطق سرمایه گذاری با مالیات کم و مقررات پایین ایجاد خواهد کرد”. و او دستورات بانک انگلستان را مجدداً بررسی خواهد کرد تا در مدیریت تورم بهتر عمل کند. مزخرفات ویرانگر است.

نگاه کردن به واقعیت مجاز نیست. هیچ به رسمیت شناخته نمی شود که آنچه در دهه ای که با یک بیماری همه گیر، فروپاشی آب و هوا، بازارهای انرژی شکننده و تهدیدات موجود برای مواد غذایی درگیر شده است، انعطاف پذیری انرژی، سلامت عمومی، آب و سیستم های کشاورزی یک کشور برای حمایت از تجارت و جامعه مدنی است. که دولت باید نقش رهبری را ایفا کند. هیچ درک درستی وجود ندارد که اقتصاد امروزی بر پایه «غیر مادی» دانش، مالکیت معنوی و دیجیتالی‌سازی ساخته شده است که برای آن مقررات هوشمند – نه هیچ مقرراتی – اساسی است.

پذیرش نقش مناطق شهری به عنوان موتورهای رشد، که در کاغذ سفید افزایش سطح خود دولت در دسامبر گذشته ارائه شده است، و نهادها و فرآیندهای حیاتی که از شهرهای بزرگ حمایت می‌کنند و دوباره توسط دولت انجام می‌شوند، وجود ندارد. با رکود صادرات بریتانیا، نقش تجارت به عنوان محرک رشد وجود ندارد. بریتانیا، به عنوان دومین صادرکننده بزرگ خدمات در جهان – که بر پایه‌های نامشهود ساخته شده است که در پشت بخش‌های متنوعی مانند امور مالی و صنایع خلاق قرار دارد – از بزرگترین بازارهای این کشور در اروپا قفل شده است. این یک طرح رشد است که بر روی ماسه ساخته شده است.

بنابراین، لغو باقیمانده افزایش سهم بیمه ملی (برای پرداخت هزینه های افزایش ظرفیت بهداشت عمومی و مراقبت های اجتماعی) و توقف برنامه ریزی شده افزایش مالیات شرکتی باعث رشد می شود و در عین حال توقف چهار ساله کمک هزینه های شخصی را حفظ می کند. خرپا ساکت است؟

در اینجا نیز به شواهد اجازه داده نمی شود. صدراعظم متوالی محافظه کار – شبه سوسیالیست ها در داستان پوچ تراس – نرخ مالیات شرکت های بریتانیا را از 26 درصد در سال 2010 به 19 درصد کاهش دادند. سرمایه گذاری کسب و کار خصوصی سرسختانه در پایین ترین سطح G7 باقی مانده است. محرک اصلی سرمایه گذاری، نرخ مالیات شرکت نیست، بلکه اطمینان به اینکه هر سرمایه گذاری بازپرداخت خواهد کرد، است و در بریتانیای بدون استراتژی که در چنگال ایدئولوژی دست راستی است و از بازار اصلی خود جدا شده است، اعتماد بلندمدت کمی وجود دارد یا اصلا وجود ندارد. . تراس از درآمد مالیاتی بسیار مورد نیاز چشم پوشی می کند – و به هیچ چیز نمی رسد.

تعداد کمی از مدیران PLC بریتانیایی کلمه خوبی برای برگزیت و احتمال جنگ تجاری بر سر پروتکل ایرلند شمالی در خصوصی دارند. ده‌ها هزار استارت‌آپ راه‌اندازی در یک انقلاب کارآفرینی خارق‌العاده با محوریت 100 دانشگاه برتر ما، از آکسفورد که بسیار متفاوت از دانشگاه برگزیت‌کنندگان در دهه 1980 است تا مراکز نوآوری مانند دانشگاه نورث‌آمبریا، مشترک است.

عمارت محافظه‌کاران درباره این انقلاب سازمانی بی‌اطلاع است. به تعبیر آنها، اینها نمی توانند کارآفرین واقعی باشند: آنها به حزب کارگر، لیبرال دموکرات و سبز رای می دهند، از برگزیت متنفرند، نگران هستند که بریتانیا از برنامه افق اتحادیه اروپا اخراج شود، به دانشگاه ها جایزه می دهند، خواهان اقدام در مورد تغییرات آب و هوا هستند و برای بخش اصلی، نمی تواند حزب محافظه کار، مطبوعات و مفسران پیشرو عجیب و غریب را تحمل کند.

زیرا آنچه آنها را به غل و زنجیر می کشد، فقدان اکوسیستم بریتانیایی است که شرکت های در حال رشد را تقویت می کند – نقص دیگری که رفع آن به عهده دولت است – که با تلاش برای قرار دادن جک اتحادیه بر روی مقررات و انحراف از استانداردهای نظارتی در بزرگترین بازار ما تقویت شد. یک مثال کلاسیک، اصرار دولت بر این است که صنایع شیمیایی باید عضویت سالانه 500 میلیون پوندی خود در سیستم نظارتی مواد شیمیایی اتحادیه اروپا را کنار بگذارد، که به آن اجازه می‌دهد به 27 کشور اتحادیه اروپا صادرات داشته باشد و به یک برنامه 2 میلیارد پوندی فقط در بریتانیا وابسته شود. تجارت در یک کشور و نه با بالاترین استانداردهای ایمنی. در دهه 2020، مقررات راهی برای تضمین استانداردهای محصول و کسب دسترسی به بازار است. مقررات نشان دادن انگلیسی وسیله ای گران قیمت برای سرکوب شرکت است.

اصلاحات در سمت عرضه؟ از نظر تراس، به نظر می رسد که آنها شامل حذف بقایای حفاظت از اشتغال در بازار کار کمتر تنظیم شده در OECD، اجازه دادن به فرکینگ (غیر آغاز کننده زیرا زمین شناسی بریتانیا به معنای خطرات آسیب و فرونشست فوق العاده زیاد است) و حذف انگیزه ها برای سبز شدن مناطق کم مالیات و کم مقررات؟ همانطور که انبوهی از شواهد نشان می دهد، اینها به جای ایجاد فعالیت های جدید، فعالیت های اقتصادی را جابجا می کنند.

آیا دره Tees یا West Midlands می‌خواهند به ویترین بین‌المللی برای آسیب‌های صنعتی، اجتناب از مالیات و کالاهای خطرناک یا ساده بدل شوند؟ در مورد سرزنش بانک انگلستان برای تورم 13 درصد، یک زندگی را دریافت کنید. اگر 6 تا 9 ماه قبل عمل می کرد – که به یاد دارم تقریباً هیچ کس در آن زمان اصرار نکرده بود – تورم ممکن بود به 12.5 درصد برسد.

این یک مزخرفات پوپولیستی است، مگر اینکه تراس این اختیار را داشته باشد که هدف تورم را برای یک دوره به 4 درصد برساند، ایده جالبی که هاوارد دیویس معاون سابق رئیس بانک مطرح کرد. این تفکر واقعی خارج از چارچوب است، به جای تمرین نوسترهای خسته تاچری.

در تمام این مدت، خانوارهای بریتانیایی با قبض‌های انرژی تا سقف 5000 پوند در سال آینده روبرو می‌شوند که ده‌ها میلیون نمی‌توان آن را پرداخت کرد – واقعیت دیگری که توسط اردوگاه تراس نادیده گرفته شد. تراس در گفتن آنچه مخاطبانش دوست دارند بشنوند بسیار ماهر شده است. قطب نما برای حکومت نیست.