به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
سو هیوارد برای اولین بار در سال 2017 به سرطان تخمدان مبتلا شد. پزشکان به سرعت عمل کردند و به او هیسترکتومی و سپس جلسات شیمی درمانی انجام شد.
اما سرطان او در عرض یک سال بازگشت. هیوارد، که در بیمارستان جان رادکلیف، آکسفورد کار میکند، میگوید: من حامل یک نسخه جهشیافته از ژنی به نام BRCA1 هستم که من را مستعد ابتلا به سرطان سینه و تخمدان میکند. “این در خانواده اجرا می شود. مادرم بر اثر سرطان درگذشت و ما فرض میکنیم که مادرش هم همینطور.
این بار پزشکان به سلاح جدیدی در زره پوش ضد تومور خود روی آوردند. پس از دههها تحقیق – که بیشتر آن در بریتانیا انجام شده است – دانشمندان طیف وسیعی از داروها را به نام مهارکنندههای پارپ تولید کردهاند. شیمیدرمانی بیشتری به من داده شد و سپس یک رژیم روزانه از قرصهای بازدارنده پارپ به نام اولاپاریب استفاده کردم. هیوارد به این روزنامه گفت: من از آن زمان سرطان را پاک کرده ام مشاهده کننده هفته گذشته
داستان او نیز منحصر به فرد نیست. در سراسر بریتانیا، افزایش استفاده از مهارکننده های Parp این امید را ایجاد کرده است که بسیاری از افراد مستعد ابتلا به برخی سرطان های خانوادگی را می توان به سادگی و به طور موثر در سال های آینده درمان کرد. در واقع، ممکن است روزی بتوان از مهارکنندههای پارپ نه تنها برای درمان بیماران پس از ظهور سرطان، بلکه برای جلوگیری از رشد آنها استفاده کرد.
پروفسور هربی نیوول از دانشگاه نیوکاسل می گوید: «به طور مؤثر، مهارکننده های Parp به عنوان یک داروی پیشگیرانه برای جلوگیری از ظهور تومورهای خاص استفاده می شوند. ما نبرد با سرطان را به یک پایه جدید منتقل خواهیم کرد.»
پارپ مخفف پلی آدنوزین دی فسفات-ریبوز پلیمراز است، آنزیمی که در تمام سلول های ما یافت می شود و نقش کلیدی در کمک به سلول ها در ترمیم DNA آسیب دیده دارد. یک مهارکننده Parp به عنوان یک درمان ضد تومور عمل میکند، زیرا آنزیم Parp خود سلول سرطانی را از انجام کار ترمیم باز میدارد و باعث مرگ آن میشود.
کشف روشی که آنزیم Parp به سلولها کمک میکند تا خود را ترمیم کنند، منجر به کشف مواد شیمیایی شد که میتوانند این فرآیند را مختل کنند. این نتیجه دههها کار تحقیقاتی اساسی در آزمایشگاههای زیستشناسی در سراسر بریتانیا بود و این چیزی است که ما را به سمت این داروهای جدید سوق داده است.»
ارزیابی بالینی اولین بازدارنده های Parp 20 سال پیش آغاز شد، درست زمانی که بنیاد خیریه تحقیقات سرطان انگلستان (CRUK) از ادغام صندوق تحقیقات سرطان امپراتوری و کمپین تحقیقات سرطان تشکیل شد. از آن زمان این سازمان نقش کلیدی در تأمین مالی تحقیقات در این زمینه ایفا کرده است.
پروفسور استیو جکسون، متخصص سرطان از دانشگاه کمبریج، گفت: «ما اساساً پاشنه آشیل سلولهای تومور را پیدا کردهایم و یاد گرفتهایم که چگونه از این اطلاعات برای از بین بردن آنها استفاده کنیم. تیم محققین او – با حمایت مالی CRUK – نقش کلیدی در کشف و توسعه اولاپاریب بازدارنده Parp ایفا کردند.
این کار به دنبال تحقیقات قبلی در ایالات متحده و بریتانیا بود که وجود دو ژن – سرطان سینه 1 و سرطان سینه 2 (ژن BRCA1 و BRCA2) را نشان داده بود – که نسخه های جهش یافته ای دارند که خطر ابتلا به تعدادی از ناقلین را افزایش می دهد. سرطان ها، از جمله سرطان سینه، تخمدان و پروستات. هر یک می تواند از هر یک از والدین به ارث برده شود و می تواند از طریق دودمان با تأثیرات ویرانگر گسترش یابد.
تخمین زده میشود که در بریتانیا دهها هزار نفر حامل نسخههای بیماریزای ژنهای BRCA1 و BRCA2 هستند. برای این افراد، توسعه مهارکنندههای پارپ، چشمانداز محافظت در برابر خطرات سرطانی را که به ارث بردهاند، ارائه میدهد.
جکسون گفت: «زمانی که ما برای اولین بار مهارکنندههای Parp را تولید کردیم، آنها را به بیمارانی دادیم که در مراحل پایانی سرطان خود بودند. آنها چیزی برای از دست دادن نداشتند. ما مطمئن نبودیم که چه انتظاری داشته باشیم، اما متوجه شدیم که تعداد زیادی از بیماران وجود داشتند که کاملاً عمیق پاسخ دادند.
امروزه مهارکننده های پارپ زودتر و زودتر به بیماران سرطانی داده می شود. جکسون افزود: “ما همچنین شاهد هستیم که بخش قابل توجهی از این بیماران در دراز مدت زنده می مانند.” یکی از خانمهایی که من میشناسم، که در مراحل پایانی سرطان بود، تقریباً نه سال پیش شروع به مصرف یک مهارکننده Parp کرد و اکنون کاملاً بدون علامت است.
و همین پیشرفت در تجویز قبلی دارو است که اکنون دانشمندان را تشویق می کند تا استفاده از مهارکننده های Parp مانند اولاپاریب را در نقش پیشگیرانه در نظر بگیرند. به افراد خانوادههای مبتلا به ژنهای جهشیافته BRCA این داروها قبل از ابتلا به سرطان داده میشود.
این می تواند مزایای قابل توجهی داشته باشد. در حال حاضر، زنان خانواده های آسیب دیده گاهی اوقات ماستکتومی یا هیسترکتومی را برای جلوگیری از شروع سرطان سینه یا تخمدان ارثی انجام می دهند. مصرف منظم مهارکننده های Parp ممکن است از نیاز به چنین عملیاتی جلوگیری کند.
نیوول افزود: «با این حال، عوارض جانبی در مصرف این داروها وجود دارد و اکنون موضوع تحقیقات در حال انجام است تا مشخص شود چگونه میتوانیم خطر این عوارض جانبی را با مزایای بالقوه جلوگیری از توسعه تومور در وهله اول متعادل کنیم.» . این دقیقاً همان سؤال تحقیقی است که در حال حاضر در حال بررسی است.»
سو هیوارد به نوبه خود گفت که پس از مصرف دارو احساس خستگی کرده است. اما من به آن عادت کرده ام. در پایان روز، من فقط احساس خوش شانسی می کنم که به دارویی مانند این دسترسی داشته ام.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.