سلمان رشدی به این باور رسیده بود که “زندگی او دوباره عادی شده است” | سلمان رشدی

سلمان رشدی معتقد بود زندگی‌اش “دوباره بسیار عادی” است و ترس از حمله به گذشته مربوط می‌شود، او درست دو هفته قبل از اینکه روز جمعه روی صحنه در نیویورک با چاقو مورد ضرب و شتم قرار گیرد، به مصاحبه‌گر گفته بود.

این رمان نویس که روز شنبه در بیمارستان بستری بود چندین بار از ناحیه گردن و شکم مورد اصابت چاقو قرار گرفت. اندرو ویلی، نماینده او، گفت که کبدش آسیب دیده است و احتمال دارد یک چشمش را از دست بدهد.

هادی مطر 24 ساله مهاجم متهم به قتل و حمله به او متهم شده است.

رشدی 75 ساله در یک جشنواره ادبی در مؤسسه چاوتاکوا در غرب ایالت نیویورک در مورد اهمیت پناهندگی آمریکا به نویسندگان تبعیدی هنگام حمله به او صحبت می کرد.

مطر که یک بلیت خریده بود، ظاهراً با عجله روی صحنه رفت و رشدی را قبل از اینکه توسط تماشاگران، کارکنان مؤسسه و دو افسر محلی که امنیت را تامین می‌کردند برخورد کنند، او را با چاقو زد.

رشدی زیر یک فتوا از سال 1989، زمانی که رهبر فقید ایران آیت الله روح الله خمینی آن را در پاسخ به رمان جنجالی این نویسنده هندی الاصل منتشر کرد، خواستار مرگ او شد. آیات شیطانی. رژیم ایران از آن زمان به دنبال فاصله گرفتن از فتوا بود، اما قیمت سر رشدی در سال‌های اخیر به بیش از 3 میلیون دلار افزایش یافت.

بسیاری از مسلمانان کتاب رشدی را کفرآمیز می‌دانستند، زیرا – در میان چیزهای دیگر – دارای شخصیتی بود که آن‌ها از آن به عنوان توهین به حضرت محمد، بنیان‌گذار دینشان تعبیر کردند.

آیات شیطانی یک دهه قبل از تولد مطر از پدر و مادری که از لبنان مهاجرت کرده بودند منتشر شد. اما بر اساس گزارش ها، فعالیت او در شبکه های اجتماعی حاکی از تحسین ایران و جذب افراط گرایی شیعه است.

همین دو هفته پیش رشدی با مجله خبری آلمان صحبت کرده بود استرن در مورد امنیت او نویسنده گفت که اگر در زمان نوشتنش رسانه های اجتماعی وجود داشت، زندگی او در خطر بسیار بیشتری قرار می گرفت آیات شیطانی: “خطرناک تر، بی نهایت خطرناک تر”.

«فتوا یک چیز جدی است. خوشبختانه در آن زمان اینترنت نداشتیم. ایرانی ها فتوا را با فکس به مساجد فرستاده بودند. این همه خیلی وقت پیش است. این روزها زندگی من دوباره بسیار عادی شده است.» رشدی در پاسخ به این سوال که چه چیزی اکنون او را می ترساند، گفت: «در گذشته می گفتم تعصب مذهبی. من دیگر این را نمی گویم. بزرگترین خطری که در حال حاضر با ما روبروست این است که دموکراسی خود را از دست بدهیم. از زمان صدور حکم سقط جنین دادگاه عالی، من به طور جدی نگران بودم که ایالات متحده آن را مدیریت نکند. که مشکلات جبران ناپذیر است و کشور از هم خواهد پاشید. بزرگترین خطر امروزی که ما با آن روبرو هستیم، این نوع فاشیسم رمزپایه است که در آمریکا و جاهای دیگر شاهد آن هستیم.

اوه، ما در زمان های ترسناکی زندگی می کنیم. این درست است اگرچه من همیشه به مردم می گویم: نترسید. اما نکته بد این است که تهدید به مرگ عادی تر شده است. نه تنها سیاستمداران آنها را دریافت می کنند، حتی معلمان آمریکایی که کتاب های خاصی را از برنامه درسی حذف می کنند.

«ببین چقدر اسلحه در آمریکا وجود دارد. وجود این همه سلاح به خودی خود ترسناک است. فکر می‌کنم بسیاری از مردم امروز با تهدیدهایی مشابه با تهدیداتی که من در آن زمان داشتم زندگی می‌کنند. و دستگاه های فکسی که آنها علیه من استفاده کردند در مقایسه با اینترنت مانند یک دوچرخه است تا یک فراری.

او گفت خوشحال است که کتاب هایش در صفحات هنری به جای در بخش های سیاسی روزنامه ها بررسی می شود.

استرن از او پرسید که توصیه‌اش برای مردمی که می‌ترسند دنیا به کجا می‌رود چیست: «من معتقدم اتفاق بسیار خوبی در نسل جوان در حال رخ دادن است: آن‌ها خیلی بیشتر به فعالیت‌گرایی تمایل دارند. ما شاهد رشد نسلی هستیم که در حال حاضر به شدت به آن نیاز داریم، نسلی مبارز. ما به افرادی نیاز داریم که بتوانند خود را سازماندهی کنند و افرادی که آماده مبارزه باشند. مبارزان. برای جامعه‌ای که ارزش زندگی کردن را داشته باشد. به‌عنوان یک نویسنده، من همچنین متوجه می‌شوم که نویسندگان جوان دوباره در حال تبدیل شدن به الگو هستند – به‌جای آنچه قبلاً بود، یعنی فقط نویسندگان مرده.»

دیروز سوالاتی در مورد نحوه دسترسی Matar به این رویداد پرسیده شد. پل سوسکو، یک وکیل مستقر در ایری – شهری در پنسیلوانیا که رشدی اکنون در بیمارستان UPMC Hamot از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می کند – گفت که شرکت کنندگان از آوردن غذا و نوشیدنی به سالن منع شدند، اما این تمام بود.

سوسکو گفت: “غربالگری برای جلوگیری از آوردن فنجان قهوه توسط شرکت کنندگان انجام شد.” او افزود که “شاید غربالگری سلاح” با عصا یا فلزیاب های عبوری “مفیدتر باشد”.

سوسکو که با پسرش به این رویداد آمده بود، در ردیف اول در کنار صحنه قرار داشت که ماتار به سمت نویسنده هجوم آورد. سوسکو گفت: “هیچ امنیتی مانع از رسیدن ما به صحنه نشد.” “در زمان حمله امنیت در اطراف صحنه قابل مشاهده نبود.”

چند نفر از حاضران گفتند که مطر سیاه پوش بود و نقاب بر سر داشت. کاتلین جونز شاهد گفت: “ما فکر می کردیم شاید بخشی از یک شیرین کاری برای نشان دادن اینکه هنوز بحث های زیادی پیرامون این نویسنده وجود دارد.” اما در عرض چند ثانیه مشخص شد که اینطور نیست.

موسسه Chautauqua زندگی خود را به عنوان یک اردوی تابستانی برای معلمان مدارس یکشنبه آغاز کرد و به یک مرکز اصلی تبادل فرهنگی و گفتگو تبدیل شد. ساعاتی پس از حمله، رئیس موسسه، مایکل هیل، گفت که این سایت تقریباً در 150 سال از عمر خود چیزی شبیه به آن ندیده است.

او گفت: “ما برای گرد هم آوردن مردم در جامعه، یادگیری و در انجام این کار برای ایجاد راه حل، توسعه همدلی و حل مشکلات حل نشدنی تاسیس شدیم. امروز ما فراخوانده شده‌ایم تا ترس و بدترین صفات انسانی یعنی نفرت را بپذیریم.»

هیل تأیید کرد که Matar یک بلیت برای این رویداد دارد “همانطور که هر حامی دیگری می خواهد”. او تأکید کرد که این مؤسسه به عنوان بخشی از مأموریت خود برای فراگیری، برای همه باز است.

وی در پاسخ به این سوال که آیا با توجه به حساسیت‌هایی که پیرامون رشدی وجود دارد، باید با وجود فلزیاب‌ها امنیت را تقویت می‌کرد، گفت: ما به امنیتی که داریم افتخار می‌کنیم.

قبل از صحبت روز جمعه بین پلیس ایالتی و محلی و این نهاد، بحث و گفتگو انجام شد و دو افسر پلیس – یک سرباز دولتی و یک معاون محلی – تعیین شدند. یوجین استانیشفسکی از پلیس ایالت نیویورک در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت که مجریان قانون در ابتدای فصل با این موسسه مذاکره کرده اند.

او گفت: “برخی رویدادهای برجسته ای وجود داشت که آنها از نیروهای مجری قانون درخواست کرده بودند که در آنجا حضور داشته باشند و خوشبختانه این اتفاق افتاد.” کتی هوچول، فرماندار ایالت نیویورک، این سرباز را به خاطر اقداماتش تحسین کرد. او گفت: «این یک افسر پلیس ایالتی بود که ایستاد و جان او را نجات داد، از او و همچنین مدیری که مورد حمله قرار گرفت محافظت کرد.

رشدی از خود امنیت نداشت. وقتی از هیل پرسیده شد که آیا سازمان‌دهندگان باید برای فیلتر کردن شرکت‌کنندگانی که وارد محوطه می‌شوند تلاش می‌کردند، هیل به شدت مخالف بود.

او گفت: “مأموریت ما ایجاد پل هایی بر روی اختلاف است.” آقای رشدی به عنوان یکی از برجسته ترین قهرمانان آزادی بیان شناخته می شود. یکی از بدترین کارهایی که Chautauqua می تواند انجام دهد این است که از ماموریت خود دور شود.