برنتفورد با تحقیر 4-0 منچستریونایتد را داغ کرد | لیگ برتر

منچستریونایتد در بحران است. در این مورد تردید کمی وجود دارد. فراتر از آمار خالی بدترین شروع به عنوان سرمربی یونایتد در یک قرن و مدیریت بدترین شروع یک فصل لیگ برتر در 30 سال اخیر، شهرت اریک ده هاگ در حال حاضر از بین رفته است. او باید یک مدیر استثنایی، مردی با شجاعت اخلاقی قابل توجه باشد تا بتواند از این وضعیت بهبود یابد.

دانه‌های عرق روی سر برهنه‌اش، آفتاب لندن بر هلندی فرود آمد، در حالی که برنتفورد یونایتد را از هم پاشید و با خوشحالی آنها را در نیمه اول از هم جدا کرد. به همان اندازه بد بود که در دوران سگ دیوید مویس، لوئیس فن خال، ژوزه مورینیو و اوله گونار سولسشر ساخته شد، و بسیار بدتر از هر عملکرد دیگری تحت رهبری رالف رانگنیک، سلف بلافصل مورد تمسخر بود. اشتباهات فصل گذشته لیگ ها تا اصلاح شدن فاصله دارد. نامناسب‌ها و سکته‌های انتقالی بسیار زیاد، و اگرچه طرفداران ممکن است به دنبال خلاص شدن از هوا و خون تازه باشند، دو نفر از اضافه‌شده‌های تن هاگ در لیساندرو مارتینز و کریستین اریکسن نقش کاملی در این فاجعه داشتند.

عمیق‌تر شدن مشکلات یونایتد با ادامه اعتراضات علیه مالکیت گلیزر در بازی‌های خارج از خانه منعکس شد، اگرچه میلیاردرهای غایب فلوریدی در دو بازی اول فصل در زمین حضور نداشتند. آنها همچنین تیمی را که به عنوان ماهواره های بی علاقه عمل می کردند از یکدیگر انتخاب نکردند. در برنتفورد، تقصیرهای زیادی وجود داشت که باید سرزنش شود، و کریستیانو رونالدوی غرغرکننده از آنقدر خوشحال بود که آن را مساوی کرد.

انتخاب رونالدو (سمت چپ) از این نظر منطقی بود که یونایتد هیچ کس دیگری مناسب و توانایی بازی به عنوان مهاجم را نداشت. انتخاب فردی که می خواهد باشگاه را ترک کند تا حدودی کمتر منطقی به نظر می رسید. حداقل آنطور که در هفته گذشته مقابل برایتون دیده شد، هجوم او روی نیمکت تکرار نخواهد شد. در عوض اسکات مک‌تومینای تنها بازیکنی بود که از ناامیدی آخر هفته‌ای که اکنون شبیه خاطره‌ای خوش است، کنار گذاشته شد.

در کنار شریک سابق مک‌تومینای در جنایت، فرد، اریکسن نقش هافبک مرکزی عمیقی را برعهده گرفت که از آن کمک کرد تا برنتفورد را به مکان امن منتقل کند، با موفقیت قابل توجهی کمتر. اقلیتی از هواداران خانگی نسبت به انتخاب او برای منچستر در مقابل غرب لندن روحیه ای نابخشودنی داشتند: لمس های اولیه او هو شد و یادآوری صمیمانه ای از گلزنی بود که برنتفورد گل های نیمه اول خود را به ثمر رساند.

وارث ظاهری اریکسن برای باشگاه و کشور، میکل دامسگارد، ستاره پرتغالی یورو 2020، روی نیمکت بود و پس از انتقالش از سمپدوریا هنوز به اندازه کافی برای شروع آماده نشده بود. جاش داسیلوا پس از اینکه گل او یک امتیاز در لستر یکشنبه گذشته را نجات داد، مورد تایید قرار گرفت. برنتفورد علیرغم گرمای هوا، بازی ورزشی معمول خود را انجام داد، پرس شدید و استفاده کامل از ضربات ایستگاهی. به لطف خطاهای مداوم یونایتد و استیصال کامل، زیرا شکنندگی آنها به طرز وحشیانه ای فاش شد، به آنها مقدار زیادی از دومی پیشنهاد شد.

گل باز داسیلوا با تهاجم برنتفورد و تسلیم یونایتد به دست آمد. ماتیاس جنسن به راحتی رونالدو را دزدید و توپ به فضایی ریخت که از آن می توان یک ضربه گمانه زنی را امتحان کرد. دخیا ممکن است سعی کند آفتاب بلند و اوایل غروب را برای خطای خود سرزنش کند، اما این یک اشتباه غیرمعمول بود. با وجود درخشش در بسیاری از موقعیت‌های دیگر، این بازیکن اسپانیایی مستعد کنار گذاشتن کلنجرها است. توپ از روی خط عبور کرد و دروازه بان سر خود را به شکلی آشنا در چمن فرو کرد.

دخیا در ناتوانی خود تنها نبود. دور از آن. هری مگوایر فقط در هنگام سرنگون کردن ایوان تونی از کارت قرمز نجات پیدا کرد زیرا مارتینز تقریباً در صحنه جرم بود. مگوایر خطای مالکیت اریکسن را نجات می داد. اشتباه بعدی این هافبک گران تر خواهد بود. در حالی که یونایتد با ناراحتی سعی کرد از روی یک ضربه گل بازی کند، اریکسن توسط مارتینز با مشکل مواجه شد. جنسن دزدی کرد، خودش را اصلاح کرد و آرام خانه را نوازش کرد.

فقط 18 دقیقه از بازی گذشته بود و رونالدو عصبانی بود، بر سر هم تیمی هایش پارس می کرد و هواداران برنتفورد با خوشحالی پیش بینی می کردند که تن هاگ “صبح” اخراج خواهد شد. سیزده دقیقه بعد از اینکه یونایتد دوباره تا شد، بن می خم شد تا در تیرک عقب به سمت دروازه وارد شود، پس از اینکه به تونی زمان و فضا برای تکان دادن سر به کرنر داده شد.

اگر آسان به نظر می رسید، بعدی ساده تر بود. جنسن جیدون سانچو را در جعبه دزدی کرد و تونی را که سپس در Bryan Mbeumo بازی کرد، آزاد کرد. دفاع یونایتد به طور کامل غایب بود زیرا برنتفورد بدون کنترل عبور کرد.

واکنش تن هاگ در نیمه اول حذف مارتینز و لوک شاو بدبخت و همچنین تعویض مک تومینی با فرد بود.

تایرل مالاسیا و رافائل واران نیز وارد این بازی شدند و یونایتد بالاخره از قلمرو خود لذت برد. اولین فرصت رونالدو در بازی، مانند دومین فرصت او، هر دو از سانترهای دیوگو دالوت، بعد از این اتفاق نیفتاد. با این حال، روحیه مهاجم بهتر نشد، زیرا او پس از دو بار ضربه زدن، با عصبانیت زمین را شکست داد. به اعتبار او، رونالدو اغلب در حالی که سعی می‌کرد چیزی – هر چیزی – اتفاق بیفتد، در حال سقوط عمیق بود، شاید امیدوار بود که عصر خود را با یک گل نجات دهد. آنتونی الانگا برای سانچو که کاملاً ناشناس بود، معرفی شد.

اریکسن اولین سیو مسابقه را از دروازه بان برنتفورد، دیوید رایا، با یک ضربه سر ضعیف مجبور کرد، در حالی که برنتفورد روی برتری خود عقب نشست. جنسن، امبومو و داسیلوا در یک روز معروف زمین را ترک کردند و شایسته تشویق ایستاده بودند و اولین شکست یونایتد را از سال 1938 ترتیب دادند که برای مدت طولانی در خاطره ها باقی خواهد ماند. برای تن هاگ، و همه کسانی که امیدوارند روزی منچستریونایتد بتواند دوباره احیا شود، بدون شک مانند یک کابوس تب دار، و یک پایین ترین سقوط جدید باقی خواهد ماند.