“نقطه شروع صفر بود”: اما هیز از چلسی 10 سال شکوه و رشد را جشن گرفت | زنان چلسی

“من اما هیز می گوید که دیگر نیازی به بلندترین فریاد ندارم. روز یکشنبه، هیز 10 سال حضور در چلسی را جشن گرفت و سرمربی مجبور شد برای پیشبرد بازی زنان و رشد تیم خود فریادهای زیادی بزند.

وقتی هیز برای اولین بار وارد زمین تمرین باشگاه کوبهام شد، تنها بود. او می گوید: «ما در مورد ساعت 10 صبح یکشنبه صحبت می کنیم، هیچ کس در محل نیست. «منظورت چیست که ما دفتر نداریم؟ منظورتان چیست که هیچ بازیکن یا کادر تمام وقت وجود ندارد؟ حتی یک نفر از پرسنل هم برای بخش زنان کار نمی کرد، چه برسد به اینکه یک دفتر داشته باشد، چه برسد به اینکه یک میز یا یک بایگانی داشته باشد. نقطه شروع صفر بود و این به یکباره وحشتناک و هیجان انگیز بود.»

تنها چیزی که آنجا بود یک صندلی بود. اکنون تیم زنان دارای پنج عنوان قهرمانی سوپرلیگ زنان، چهار قهرمانی جام حذفی، دو جام اتحادیه و برخی از بهترین بازیکنان جهان، از جمله چهار قهرمان تازه تاج‌گذاری شده اروپا است. آنها همچنین یک ساختمان کامل در پشت زمین تمرین دارند که به تدریج توسط امپراتوری در حال گسترش فوتبال هایس تصرف شد. اولین دهه حضور او در چلسی در مقابل وستهم در استمفورد بریج در 11 سپتامبر، در اولین بازی آنها در فصل WSL، در کنار 30 سال حضور در تیم زنان جشن گرفته خواهد شد.

این زن 45 ساله از صدای خود برای رشد بیشتر بازی استفاده کرده است. اکنون افراد بیشتری نیز در حال برداشتن مگافون هستند. بازیکنان فراتر از فرهنگ قدردانی حرکت می کنند و تشخیص می دهند که قدرت ایجاد تغییر را دارند. نامه شیر زن ها به لیز تراس و ریشی سوناک برای درخواست دسترسی بیشتر دختران به ورزش در مدرسه یکی از نمونه های آن است.

هیز در مورد صحبت کردن می گوید: “فکر نمی کنم تا به حال با آن مبارزه کرده باشم.” اما من در مواقعی احساس تنهایی می کنم که صدای این کشور هستم. گاهی اوقات از همکارانم در بازی بیشتر می خواستم، دوست داشتم مثل من فریاد بزنند. این در خلوت اتفاق می افتاد، اما احساس می کردم سرم را بالای جان پناه گذاشته ام. خواه برای ایجاد حداقل استانداردها، تقاضای بیشتر برای مقامات یا حرفه ای کردن بازی، به این نتیجه رسیدم: «تو فقط باید این کار را انجام دهی. این یک قربانی است که باید انجام دهید. و من می دانم که گاهی اوقات شما باید به عنوان یک رهبر این کار را انجام دهید. من همیشه نمی خواستم و گاهی اوقات دلم می خواست [she exhales wearily]: “همیشه باید من باشم.”

حمایت از بازیکنانش، از فوتبال زنان، برای زنان به این معنی است که هیز را صریح، متفکر و پر سر و صدا می‌دانند. او می‌گوید: «ناگهان، چون نظری برای بهبود بخشیدن به زنان دارم، صریح به من می‌گویند. “بیا، من فقط می خواهم آن را برای همه بهتر کنم.

من کسی هستم که احساس می‌کنم به زنان باید به اندازه‌ای که ارزش دارند، پرداخت شود. مردم می گویند: “شما بودجه زیادی دارید، پول خرج می کنید” – چرا من نباید تلاش کنم تا بیشترین بهره را ببرم [for] زنان من نماینده؟ من از این احساس خجالت نمی کنم. ای کاش همه به جای ذهنیت ترس، این ذهنیت را داشته باشند، که ما همیشه با اخراج یا به عنوان یک باشگاه روبرو می شویم. می دانم که همه آن چیزها به عنوان بخشی از بازی اتفاق افتاده است، اما همیشه می خواستم برای چیزی بزرگتر تلاش کنم.

بارها مجبور شدم خودم را قربانی کنم و فقط فشار بیاورم. حتی اگر در همان زمان می گفتم: “قرار است مشت شوم”. این مدت طولانی است که این کار را تنهایی انجام می دهد. با این حال، اکنون به سراسر خودمان نگاه می کنم، شیرزن ها، بقیه، مربیان در سراسر بازی، و احساس می کنم دیگر نیازی به بلندترین فریاد ندارم.»

انتخاب مبارزات برای او و مدیر کل تیم زنان، پل گرین، آسان نیست. هیز می گوید: «داشتن تابلوهای صدای خوب بسیار مهم است و من آن را دارم. من و پل کنار هم می نشینیم. نمی دانم چند دفتر که مدیر کل و سرمربی در یک دفتر می نشینند. ما به این دلیل 10 سال در یک دفتر نشسته‌ایم – همیشه در حال شنیدن این موضوع هستیم که چه چیزی ارزش فشار دادن دارد و چه چیزی ارزشش را ندارد.

چیزی که من می گویم این است که هر بار که یک حس از طرف تیم وجود داشته است، و این شامل همه افراد در آن می شود، در جایی که بی عدالتی وجود دارد یا ما کمی بیشتر می خواستیم، اگر کاملاً واضح بود که باید کاری انجام دهیم، انجام می دادیم. آی تی.

“من احساس نمی کنم همستروم. البته همه همیشه بیشتر می خواهند، اما لیوان من نیمه پر است. من خوشحالم. من افراد عالی، کارکنان عالی دارم که اینجا کار می کنند. حفظ کادرفنی و بازیکنان ما استثنایی است زیرا فرهنگ چیزی است که بیش از همه برای ما اهمیت دارد و ما این را در طول زمان پرورش داده ایم زیرا، پل و من همیشه این را می گوییم، ما اینجا پول خرج می کنیم که انگار مال خودمان است. به همین دلیل ما برای کاری که با همه چیز انجام می دهیم ارزش قائلیم.

“اما ما گوش می دهیم. ما گوش می دهیم و همچنین وقتی زمانش فرا می رسد فشار می آوریم. بازیکنان وقتی واقعاً به چیزی نیاز دارند به من می گویند و من تمام تلاشم را برای آنها انجام خواهم داد.

مرحله بعدی چیست؟ هیز می گوید: «لیگ اتحادیه فوتبال انگلیس را ترک کرد و به لیگ برتر یا یک نهاد مستقل رفت. و اینکه یک چشم انداز در مورد بازی زنان وجود دارد، بنابراین ما فقط لحظات بزرگ تکی نداشته باشیم – رویدادهای تکی هر دو سال یک بار یا یک بار در سال – [but] که هر هفته هستند

ما به تخصص لازم در بازی نیاز داریم. برای من این مرحله بعدی است و من واقعاً در مورد آن صحبت کرده ام. این مسئولیت اتحادیه فوتبال انگلیس نیست، آنها لیگ را اداره نمی کنند. این کار آنها نیست، آنها برای تیم ملی هستند.