شش افزایش متوالی نرخ بهره؟ سرزنش بانکداران حریص شهر | فیلیپ اینمن

سیبانکداران دوباره زندگی شما را خراب می کنند. آنها فقط نمی توانند کمک کنند. این صنعت که در سال 2008 از فروپاشی نجات یافت و از آن زمان با رژیم غذایی سالم تغذیه شد، اکنون در وضعیت خوبی قرار دارد. و با یک نمایش فریبنده غرور که فقط آنها می توانند جمع آوری کنند، بانکداران خود را به عنوان نیرویی برای خیر می بینند، به ویژه در این زمانه پرآشوب.

ذخایر قابل توجه آنها تا حد زیادی دست نخورده است و عملیات خطرناکی که بیش از یک دهه پیش مشکلات زیادی ایجاد کرد، توسط تنظیم کننده های سخت نظارت می شود.

آنها که قادر به انجام رفتار پرخطر معمول خود نیستند، اجازه یافته اند یک عادت قبل از سقوط را احیا کنند – دادن پاداش های کلان به مدیران، معامله گران، کارگزاران مشتقات، مدیران بازاریابی و مدیران صندوق های بازنشستگی.

پاداش‌های شهری در ماه فوریه و مارس امسال از نظر نقدی بزرگ‌ترین پاداش‌ها بودند که شکاف بین پرداخت با پاداش و بدون پاداش را به بالاترین سطح خود رساند. تا زمانی که ارقام سال منتهی به ماه می منتشر شد، کل پرداخت ها شامل پاداش در امور مالی و بیمه 13.6 درصد افزایش یافت، در حالی که از اوج 15.4 درصدی در سال منتهی به مارس، فقط اندکی کاهش داشت.

مشاور CEBR گفت که با نگاهی دقیق تر به ارقام مشخص شد که در ماه مه، کارگرانی که در 1 درصد بالای درآمدها قرار دارند، که بیشتر آنها در بخش مالی هستند، از بسته های دستمزدی بیش از 10 درصد بیشتر از سال قبل برخوردار بوده اند، در حالی که کارگران در 20 درصد پایین فقط 1 درصد اضافی دریافت کردند.

در رقابت برای دستمزد بیشتر، برندگان دیگری نیز وجود داشت، از جمله کارگران ساختمانی، رانندگان HGV و کارگران مهمان‌نواز. اما این افزایش‌ها را می‌توان به کمبود کارکنان مرتبط با برگزیت نسبت داد، و این افزایش‌ها، اگرچه از نظر درصدی در برخی موارد قابل توجه است، اغلب از یک پایه بسیار پایین است.

بوی تعفن بی عدالتی ایجاد شده توسط فرهنگ پاداش شهری – فرهنگی که دوباره نشان می دهد چگونه سود بانکی یک امر خصوصی در نظر گرفته می شود در حالی که ضرر و زیان مشکل جامعه است – باید موجی از اعتراضات خشمگین را برانگیزد. با این حال، یک نکته گسترده‌تر وجود دارد، و آن روشی است که پرداخت‌ها و پاداش‌ها در بخش مالی داده‌های میانگین درآمد را اغراق‌آمیز می‌کنند، و ظاهراً سیاست‌گذاران را فریب می‌دهند تا فکر کنند همه از درآمد خوبی برخوردار هستند.

اندرو بیلی، رئیس بانک انگلستان در این زمینه مقصر است: او مکرراً گفته است که کارگران در مشاغل خود آنقدر امن هستند که اکنون نرخ بیکاری به 3.8٪ کاهش یافته است – پایین ترین میزان در 40 سال اخیر – که آنها دستمزدهای خود را در سراسر جهان افزایش خواهند داد. او برای اولین بار در فوریه کارگران را مورد انتقاد قرار داد، زمانی که گفت باید در روند چانه زنی سالانه دستمزد بین کارکنان و کارفرمایان آنها “محدودیت کاملاً واضحی” وجود داشته باشد تا از افزایش مارپیچ قیمت ها جلوگیری شود. بیلی از انتقاد شدید رهبران اتحادیه‌ها و حتی سرزنش یک شماره 10 شرم‌زده، در آن زمان تحت رهبری پارتی‌گیت و علاقه‌مند به ناراحتی بیشتر رای‌دهندگان رنج می‌برد.

با این حال، این مانع از تکرار پیام در ماه مه نشد و به نمایندگان مجلس گفت که کارگران باید قبل از درخواست افزایش حقوق «فکر و تأمل کنند». او خطاب به افراد پردرآمد اضافه کرد که به گفته او قبل از اینکه به دنبال افزایش های بزرگ باشند، باید تأثیر تورم را در نظر بگیرند. او حقوق خود را به 575000 پوند محدود کرد.

قابل درک است که اشاره به دستمزد بالا توسط اتحادیه‌ها مورد خنده قرار گرفت که قادر به افزایش میانگین 2 درصدی در ماه فوریه نبودند – رقمی که از آن زمان به بعد تنها به 4 درصد رسیده است. میانگین افزایش دستمزد در تمام صنایع در ماه مه به طور متوسط ​​4.3 درصد بوده است که از 4.2 درصد در آوریل افزایش یافته است.

بیلی از خود دفاع کرد و گفت که عوامل منطقه ای او نسبت به افزایش شدید حقوق ها هشدار داده بودند. بدون درخواست او برای خویشتن داری، شش افزایش متوالی نرخ بهره از دسامبر ممکن است برای جلوگیری از افزایش بیشتر تورم کافی نباشد، حتی اگر قیمت انرژی کاهش یابد.

شاید عوامل منطقه ای بر روی برخی از بزرگترین کارفرمایان بریتانیا متمرکز شده بودند که به دلیل دستمزد با اعتصاب مواجه می شوند. رای‌گیری‌های اخیر کارکنان پست و کارکنان راه‌آهن، همراه با پرستاران، ممکن است نشان‌دهنده آغاز شورش دسته جمعی دستمزدها باشد، اما بازوی دیگر امپراتوری بیلی، بخش تحقیقاتی او، پیش‌بینی می‌کند که رشد متوسط ​​دستمزدها تا پایان سال جاری تنها به 5.25 درصد برسد. 7.75 واحد درصد کمتر از پیش بینی 13 درصدی خود برای اوج تورم است.

پس چرا وقتی رشد دستمزد در همه جا پایین است به جز صنعت مالی و کسب‌وکارهایی که از کمبود کارکنان مرتبط با برگزیت متاثر شده‌اند، به بقیه مردم گفته می‌شود که افزایش حقوق آن‌ها آنقدر زیاد است که هزینه‌های وام باید افزایش یابد؟

نه تنها هزینه‌های بالاتر وام مسکن به میلیون‌ها خریدار خانه ضربه می‌زند، بلکه تأثیرات آن بر اجاره‌ها نیز تأثیر می‌گذارد، زیرا بسیاری از صاحبخانه‌ها با وام‌های هنگفت ملک را خریداری کرده‌اند. هزینه‌های وام‌گیری بالاتر بر تمام هزینه‌های خانوار و سرمایه‌گذاری‌های تجاری تأثیر می‌گذارد و اقتصاد را به رکود عمیق‌تری از آنچه قبلاً در کار است سوق می‌دهد.

لعنت بر بانکداران شهر، و شرم بر بانک مرکزی که بوی بد زیر بینی خود را نادیده گرفته است.