از آنجایی که خشکسالی بریتانیا را تحت تأثیر قرار می دهد، سیاستمداران ما سرهای خود را در شن ها فرو کرده اند | کارولین لوکاس

آ خشکسالی به طور رسمی در مناطق وسیعی از انگلستان اعلام شده است. رودخانه ها و آب انبارها در مقابل چشمان ما بخار می شوند. ممکن است به زودی آب جیره بندی شود و آبیاری محصولات محدود شود. خشکسالی، و گرمای شدیدی که آن را تشدید می کند، یک اتفاق عجیب و غریب نیست که بتوان آن را یک یا دو بار در سال به عنوان سرگرمی «فوق العاده اسکورب» کنار زد. این نتیجه سال ها عدم اقدام در مورد وضعیت اضطراری آب و هوا است. این یک طوفان کامل از ناامنی انرژی، هرج و مرج عرضه مواد غذایی و آب و هوای شدید ایجاد می کند که جامعه را ویران می کند.

کنترل محکم بر این بحران نیازمند راه حل های فوری و بلندمدت است. دولت اردک لنگ ما هیچ کدام را ارائه نمی دهد. واضح است که آزمایش خصوصی سازی برای شرکت های آب شکست خورده است. آنها برای سود مناسب هستند، نه برای هدف. رئیس تیمز واتر – شرکتی که مسئول شکست عرضه در نورث اند در آکسفوردشایر است – قرار است برای امضای مدیرعاملی یک “سلام طلایی” 3.1 میلیون پوندی دریافت کند. شرکت های آب انگلیسی در سراسر هیئت مدیره 72 میلیارد پوند به سهامداران به عنوان سود سهام واگذار کرده اند.

اد وایزی این هفته در «صبح بخیر بریتانیا» ادعا کرد که «شما می‌توانید شرکت‌های بخش خصوصی را بهتر اداره کنید». آیا اینها همان شرکت هایی هستند که از ترس مشتریان آزاردهنده، بر سر ممنوعیت های لوله کشی سرگردان بودند و بحران خشکسالی ما را تشدید می کنند؟ شرکت هایی که نتوانسته اند به اهداف خود در رفع نشتی و لوله های اصلی معیوب دست یابند؟ شرکت هایی که تخلیه بی وقفه فاضلاب خام آنها آبراه های ما را خراب کرده است؟

این همه سود، اما سرمایه گذاری در آبراه های ما به طرز غم انگیزی کم شده است. در سه دهه گذشته حتی یک مخزن جدید ساخته نشده است و لوله های آب ویکتوریایی ما با سرعت 10 برابر کندتر از همسایگان اروپایی ما تعویض می شوند. بنابراین ما نیاز به اقدام فوری داریم. حزب سبز خواستار یک دستور اجرایی فوری در مورد شرکت‌های آب، کاهش دستمزدهای ناپسند مدیران اجرایی، پایان دادن به سود سهامداران و بازگرداندن آب به مالکیت عمومی در اسرع وقت است.

مالکیت عمومی کار می کند و محبوب است. شرکت دولتی اسکاتلندی واتر قابل اعتمادترین شرکت عمومی در بریتانیا است، در حالی که آب غیرانتفاعی ولز به 60000 مشتری کم درآمد کمک کرده تا صورتحساب های خود را پرداخت کنند. آنها نیز بیشتر سرمایه گذاری می کنند. اسکاتلند واتر از سال 2002 تقریباً 35 درصد بیشتر از شرکت های خصوصی شده در انگلستان در زیرساخت ها برای هر خانوار سرمایه گذاری کرده است. 14 درصد کمتر در قبض آب دریافت می کند. و سود سهام پرهزینه را به سهامداران پرداخت نمی کند.

مقاوم‌تر کردن خود در برابر خشکسالی در آینده مستلزم راه‌حل‌های بلندمدت است که اضطراری آب و هوا را در منبع آن مقابله کند. با این حال، درست زمانی که برای رسیدگی به این بحران فوری به رهبری واقعی آب و هوا نیاز داریم، دولت ما به هم ریخته است. در جریان موج گرمای ماه گذشته، بوریس جانسون از ریاست چندین جلسه کبرا کنار رفت و از آن زمان به ندرت در انظار عمومی دیده شده است. رهبر بالقوه ریشی سوناک فکر می کند که اجازه دادن به دخترانش بازیافت به ما کمک می کند تا به خالص صفر برسیم. این تصمیم گیری عضلانی و قاطعانه ای نیست که ما برای مقابله با وضعیت اضطراری آب و هوا نیاز داریم.

در همین حال، لیز تراس در یک جنگ صلیبی عجیب و غریب از پانل های خورشیدی در مزارع شکایت می کند، در حالی که خورشید ارزان ترین نوع انرژی است و فقط پوشش می دهد. 0.06 درصد از زمین های بریتانیا، بسیار کمتر از مقدار زمین مورد استفاده فرودگاه ها است. علاوه بر همه اینها، تراس همچنین از افزایش مالیات بادآورده شرکت های انرژی امتناع کرده و متعهد شده است که ممنوعیت فرکینگ مخرب آب و هوا را لغو کند.

راه حل های این بحران روشن است. ما باید سوخت های فسیلی را در زمین نگه داریم و یک سیستم انرژی پاک، سبز و مقرون به صرفه ارائه دهیم. ما به شرکت‌های خدمات عمومی نیاز داریم تا آنچه را که روی قلع می‌گویند، انجام دهند، نه اینکه صرفاً سودهای ناپسند را برای سهامداران جمع کنند. وضعیت اضطراری آب و هوا بر همه ما تأثیر می گذارد – و همه ما می توانیم بخشی از راه حل باشیم.