آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
سال گذشته من در کلاس یازدهم بودم، با معدل 95 درصد، دومین دانش آموز برتر کلاسم. الان تمام روز را در خانه می نشینم و تقریبا هیچ کاری انجام نمی دهم. گاهی اوقات در کارهای خانه به مادرم کمک می کنم، اما واقعاً هیچ مزاحمتی برای من وجود ندارد.
من حتی نمی توانم کتاب بخوانم، زیرا اراده ادامه دادن را از دست داده ام. بعد از اینکه ۱۱ سال تلاش را به یکباره از دست دادید، نمی توانید رویاهای خود را نگه دارید تا چیزی از زندگی خود بسازید.
موضوعات مورد علاقه من تاریخ و جغرافیا بود. من می خواستم جراح قلب شوم و واقعاً زحمت کشیدم، اما اکنون آرزوهای ما توسط طالبان کشته شده است. گفتن “11 سال” آسان است، اما در واقع زمان بسیار طولانی و کار سخت زیادی است.
من یک خواهر دارم که الان باید کلاس هفتم باشد و یک خواهر در سال پایین تر از من. همه ما افسرده ایم، در خانه پژمرده می شویم. من فقط به آینده تاریک خود فکر می کنم، این تلاش های بیهوده، و تمام روز می خوابم. وقتی پدر و مادرم مرا در جایی می‌خوابند، ناراحت می‌شوند.
آنها به من می گویند این وضعیت کلی برای همه دختران است، هیچ کس قرار نیست از شما سبقت بگیرد، اگر مدارس بازگشایی شوند، همه شما برمی گردید و از همان جا شروع می کنید. اما متأسفانه امیدی به این اتفاق ندارم. تا زمانی که طالبان هنوز وجود دارند، این وضعیت ادامه خواهد داشت.
من نشنیدم که هیچ مدرسه مخفی در اینجا کار کند. حتی اگر هم وجود داشت، ما نمی توانستیم هزینه های مکتب را بپردازیم، زیرا پدر و مادر من بیکار هستند و دخترانی که در آن شرکت می کنند هرگز اجازه دریافت گواهی فارغ التحصیلی (که افغان ها باید برای دانشگاه درخواست کنند) نخواهند داشت.
ما شش خواهر هستیم و پدر و مادرم واقعاً متعهد به تحصیل ما بودند. اگر حتی یک روز مدرسه را از دست می دادیم، پدرم همیشه عصبانی می شد. می گفت: به من نگاه کن، نتوانستم تحصیل کنم و ببینم امروز زندگی ام چگونه است. شما باید مطالعه کنید تا بتوانید در آینده کار خوبی انجام دهید.
من یک سال است که با هیچ یک از دوستان مدرسه ام ملاقات نکرده ام. من گوشی ندارم باهاشون حرف بزنم بعضی از آنها خیلی دور زندگی می کنند، پیاده به خانه من می رفتند و بعد با هم به مدرسه می رفتیم. الان میترسم بیرون برم
ما از طالبان به خاطر حجاب اجباری که بر ما تحمیل کرده اند می ترسیم. [The Taliban officially require women to wear a burqa or a long, black abaya gown, and to cover their faces; although implementation has been mixed, many women report being threatened or beaten, or seeing other women attacked, for not meeting regulations.] ما در خانه این جور حجاب نداریم، نمی توانیم بخریم و به هر حال من طاقت این نوع حجاب را ندارم، نمی خواهم چشمانم را بپوشم.
ما در خانه تلفن یا اینترنت نداریم، بنابراین کلاس های آنلاین از دسترس من خارج می شود. من هیچ آینده ای برای دختران افغان نمی بینم، هیچ یک از خواهرانم تلاش نمی کنند، هیچکس انگیزه ای ندارد.
پیام من به جهان این است: لطفاً کاری انجام دهید. در ازای یک تلاش کوچک می توانید نور عظیمی را برای دختران افغانستان به ارمغان بیاورید. اکنون همه چیز تاریک است، شما می توانید آن نور را بیاورید. کاری بکن، حرکت کن، لطفا ما را فراموش نکن.
*نام به دلایل امنیتی تغییر کرده است
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
