کنیایی‌ها در حالی به پای صندوق‌های رای می‌روند که هزینه‌های زندگی در حال افزایش است | کنیا

میلیون‌ها کنیایی در انتخاباتی رای داده‌اند که رایلا اودینگا، سیاستمدار اپوزیسیون قدیمی را در مقابل معاون رئیس‌جمهور، ویلیام روتو قرار می‌دهد.

در Kayole، یک محله فقیر نشین در پایتخت، نایروبی، ساکنان از ساعت 4 صبح با صدای وووزلا و سوت از خواب بیدار شدند – یک فراخوان تجمع برای بیرون آمدن و رای دادن.

جفری اوتینو، 26 ساله، یک صنعتگر در بخش غیررسمی، همسایگان خود را به نزدیکترین مرکز رای گیری اعزام کرد. من اینقدر زود بیدار می شوم تا به بابا (اودینگا) رای بدهم، زیرا برنامه هایش برای مراقبت های بهداشتی و امنیت غذایی دارد. من می توانم غذا را روی میز بگذارم، اما بسیاری از افرادی که می شناسم اینطور نیستند.

اودینگا، 77 ساله، نخست وزیر سابق، متعهد شده است که یک سیستم مراقبت بهداشتی برای همه به نام “Babacare” را معرفی کند و ماهانه 6000 شیلینگ (41 پوند) به هر خانواده آسیب پذیر اختصاص دهد.

کنیا با بحران هزینه زندگی مواجه است که ناشی از همه‌گیری و جنگ روسیه در اوکراین است که زنجیره‌های تامین غذای جهانی را قطع کرده و قیمت و در دسترس بودن مواد غذایی در این کشور را تحت تاثیر قرار داده است. آتینو اوکلو، صاحب سالنی از آن منطقه، گفت: «زندگی سخت بوده است. اوضاع واقعاً بالا رفته است و واقعاً ضربه سختی به ما وارد کرده است.»

اودینگا کمپینی را با محوریت حمایت اجتماعی، احیای کشاورزی و تولید و مبارزه با فساد اجرا کرده است. او توسط دشمن سابق خود، رئیس جمهور مستعفی، اوهورو کنیاتا، که در آخرین دوره ریاست جمهوری خود با روتو اختلاف داشت، حمایت می شود.

اودینگا و کنیاتا پس از دست دادن در سال 2018 به رقابت طولانی سیاسی خود پایان دادند تا نشان دهند که در تلاش برای متحد کردن کشور، از انتخابات شدید و اختلاف‌افکن قومی در سال 2017 خارج می‌شوند.

روتو، 55 ساله، چندین دهه فعالیت سیاسی داشته است. جوجه‌فروش زنده که میلیاردر شده بود، سال‌ها تحت اتهامات فساد قرار داشت، اما هرگز متهم نشد.

او خود را در این رقابت به عنوان یک افسرده و یک جنگجوی طبقاتی قرار داده است – حرکتی که ناظران می گویند به او در تلاش هایش برای مقابله با قدرتمندترین خانواده های سیاسی کشور کمک کرد.

این نامزد پوپولیست با یک مدل اقتصادی «پایین به بالا» روبرو شده است که به گفته او جوامع کم درآمد را قدرتمند می کند.

مونیا موسیوکا، 35 ساله، یک موتورسیکلت سوار تاکسی اهل کایول، گفت: «روتو برای جوانان توسعه خواهد یافت. برای اینکه او به جایی که هست برسد، جاه طلب است و قطعاً می تواند شرایط را برای ما تغییر دهد.»

مشارکت رای دهندگان در مناطق فقیرنشین مانند Kayole و Mathare قوی بود، اما در محله های با درآمد متوسط ​​مانند Kilimani کمتر بود.

مارک بیچاچی، تحلیلگر سیاسی، گفت: «طبقه متوسط ​​از لحاظ تاریخی یک حلقه ضعیف بوده است. آنها از یک حس پوچ گرایی رنج می برند – اینکه مسائل آنقدر بزرگ است که رای آنها قابل شمارش نیست.

با توجه به اینکه تعداد فقرای کشور بسیار بیشتر از طبقه متوسط ​​و ثروتمند آن است، حمایت در راستای خطوط اقتصادی می تواند جریان را به نفع روتو تغییر دهد. کنیا کشوری به شدت نابرابر است. بر اساس گزارش آکسفام، کمتر از 0.1 درصد از جمعیت بیش از 99 درصد از ثروت کشور را در اختیار دارند. در نایروبی، بیش از 60 درصد از جمعیت در سکونتگاه های غیررسمی پرجمعیت زندگی می کنند که تنها 5 درصد از مساحت کل شهر را اشغال می کنند.

موریتی موتیگا، مدیر برنامه آفریقا در اندیشکده گروه بحران بین‌المللی، می‌گوید: «کنیا همیشه برای نوع سیاست طبقاتی که روتو پیشرفت کرده است، آماده بوده است. او چه برنده شود و چه ببازد، تأثیر قطعی بر گفتمان عمومی داشته است.»

اما سیاست قومی همچنان در مرکز انتخابات کنیا قرار دارد. برای اولین بار در بیش از یک دهه، هیچ نامزد برجسته ای از جامعه کیکویو، بزرگترین گروه قومی در کنیا و اکثریت روسای جمهور کشور وجود ندارد. تحلیلگران می گویند که این امر باعث کاهش تنش های قومیتی در انتخابات 2022 شده است.

موتیگا می‌گوید: «انتخابات گذشته کاملاً تفرقه‌انگیز بود، زیرا اساساً همه‌پرسی درباره سلطه اقتصادی و سیاسی نخبگان کیکویو بود.

با رای گیری از سوی بلوک برای تصاحب، رقابت برای نفوذ سخت شده است و روتو و اودینگا هر دو نامزدهای خود را از مرکز کیکویو در جنوب مرکزی کنیا انتخاب کرده اند.

اما واقعیت‌های اقتصادی سختی که کنیایی‌ها با آن روبرو هستند، مبارزات انتخاباتی را فراتر از سیاست‌های قومی و شخصیت محور سوق داده است. دولت مستعفی کنیاتا با انتقاد فزاینده ای به دلیل افزایش هزینه های زندگی، نرخ بالای بیکاری و بدهی عمومی مواجه شده است.

موتیگا گفت: «تأیید کنیاتا یک موهبت متفاوت برای اودینگا بوده است. اودینگا از زمان دست دادن در سال 2018 به ملایمت کردن انتقاداتش از دولت متهم شده است.

در حالی که انتخابات عمومی برای نخبگان سیاسی خطرات بالایی دارد، با رأی گیری برای پارلمان و دولت محلی، آنها کمتر از حد معمول علاقه عمومی را به خود جلب کرده اند.

موتیگا گفت که در مورد تغییر اتحادها خستگی عمومی وجود دارد. او گفت: «آنها به این واقعیت پی برده اند که نخبگان سیاسی به میزان بسیار کمی تقسیم شده اند.

برخی حتی انتخابات را تحریم می‌کنند. ژاکلین موتوری، 29 ساله، از نامزدهای پیشتاز ریاست‌جمهوری، با اشاره به دخالت آنها در خشونت‌های پس از انتخابات سال 2007، که کشور را پس از انتخابات مورد مناقشه فرا گرفت و بیش از 1000 نفر را ترک کرد، گفت: “من به آنها اعتماد ندارم”. کنیایی ها کشته و صدها هزار آواره.

رأی گیری در اکثر مراکز رأی گیری نسبتاً مسالمت آمیز بوده است و تحلیلگران می گویند که خشونت بعید است.

انتظار می رود که هیئت انتخاباتی طی یک هفته برنده خود را اعلام کند، اما تحلیلگران می گویند که انتظار می رود یک نامزد پیشتاز ظرف چند روز ظاهر شود. برای پیروزی در انتخابات در دور اول، اودینگا یا روتو باید بیش از 50 درصد از کل آرا و حداقل 25 درصد از آرا را در حداقل 24 استان از 47 شهرستان به دست آورند.