معکوس شدن پیری: دانشمندان بافت های موش های میانسال را جوان می کنند | علوم پایه

چشم‌انداز درمان‌های پزشکی که روند پیری را به عقب برمی‌گردانند، پس از اینکه دانشمندان به‌طور ایمن بافت‌های موش‌های میانسال را جوان‌سازی کردند، کمی نزدیک‌تر شده است.

محققان در ایالات متحده حیوانات سالم را با نوعی ژن درمانی درمان کردند که سلول‌های مسن‌تر را شاداب‌تر می‌کرد و با توجه به نشانگرهای بیولوژیکی که برای اندازه‌گیری اثرات پیری استفاده می‌شوند، حیوانات را جوان‌تر می‌کرد.

تکرار این ترفند در انسان چندان ساده نیست، اما یافته‌ها علاقه به درمان‌های جدید رادیکال را افزایش می‌دهد که هدف آن کاهش یا معکوس کردن روند پیری به عنوان ابزاری برای مقابله با بیماری‌های مرتبط با افزایش سن مانند سرطان، استخوان‌های شکننده و آلزایمر است.

هاینریش جاسپر، یکی از همکاران اصلی و مدیر شرکت بیوتکنولوژی ایالات متحده Genentech، گفت: «مجموعه ای از بیماری های مرتبط با افزایش سن ممکن است از این رویکرد سود ببرند.

وی افزود: اگر بتوان این رویکرد را برای مبارزه با برخی مشکلات بهداشتی نشان داد، “رویکرد درمانی جدیدی با تاثیر قابل توجهی بر نیازهای پزشکی برآورده نشده در تمام مراحل زندگی ما ایجاد خواهد شد.”

دانشمندان از کار قبلی پروفسور شینیا یاماناکا، برنده جایزه نوبل ژاپنی استفاده کردند، که نشان داد مخلوطی از چهار مولکول – معروف به عوامل یاماناکا – می تواند سلول های بالغ را به سلول های بنیادی جوانی که قادر به تشکیل تقریباً هر بافتی در بدن هستند، بازگرداند.

تیم آمریکایی به رهبری جاسپر و پروفسور خوان کارلوس ایزپیسوآ بلمونته در موسسه سالک در کالیفرنیا و موسسه سن دیگو آلتوس در مجله Nature Aging، دریافتند که موش هایی که چندین ماه فاکتورهای یاماناکا را دریافت کرده بودند از بسیاری جهات شبیه حیوانات جوان تر هستند. پوست و کلیه آنها به ویژه علائم جوانی را نشان می دهد.

آزمایش‌ها نشان داد که جوان‌سازی زمانی مؤثرتر بود که درمان برای مدت طولانی – هفت تا 10 ماه – از زمانی که حیوانات 12 تا 15 ماهه بودند، که معادل سن 35 تا 50 سالگی در انسان بود، انجام شود. هنگامی که حیوانات مسن‌تر، که از نظر انسانی معادل 80 سال سن داشتند، به مدت یک ماه تحت درمان قرار گرفتند، دانشمندان تأثیر کمی مشاهده کردند.

محققان در مورد استفاده از فاکتورهای یاماناکا در انسان محتاط هستند زیرا کار قبلی نشان داده است که سلول های کاملاً برنامه ریزی شده می توانند به توده هایی از بافت سرطانی به نام تراتوم تبدیل شوند.

آخرین مطالعه نشان می‌دهد که برنامه‌ریزی مجدد جزئی ممکن است بتواند بافت‌ها را بدون چنین خطراتی جوان‌سازی کند، اما موانع بیشتری باقی مانده است. بسیاری از دانشمندان به جای استفاده از فاکتورهای یاماناکا برای جوان‌سازی انسان‌های مسن، گمان می‌کنند که برای برنامه‌ریزی مجدد سلول‌ها به طور ایمن و مؤثر به داروهای جدیدی نیاز است.

آیا این هرگز در انسان ها کاربرد پیدا می کند؟ دکتر تامیر چاندرا، متخصص زیست شناسی پیری در دانشگاه ادینبورگ، که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت.

از نظر تئوری، تغییر یا کاهش سن بیولوژیکی ممکن است. با این حال، ما در مراحل اولیه هستیم که باید علوم پایه پشت آن را خیلی بهتر درک کنیم.

استفاده از عوامل یاماناکا خطر ایجاد سرطان را به همراه دارد و برخلاف موش‌ها، انسان‌ها به دلیل طول عمرشان جهش‌های بیشتری را در سنین بالاتر حمل می‌کنند که ممکن است در حال حاضر مستعد تبدیل شدن به سرطان باشد.

“گروه های تحقیقاتی در حال کار بر روی زمان بندی، دوز و ترکیبی از عوامل Yamanaka برای به حداقل رساندن این خطر هستند.

اکنون که می‌دانیم از دست دادن هویت سلولی و تغییر سن می‌تواند در مسیر حرکتشان متمایز باشد، گروه‌های دیگر در تلاش هستند تا عوامل جدیدی بیابند که از دست دادن هویت سلولی را از اثرات جوان‌سازی جدا کند.

اولین کاربردها احتمالاً در بافتی خواهد بود که به راحتی در دسترس است و می تواند در خارج از بدن مانند سلول های بنیادی خون اصلاح شود.