جک لیچ: “این یک درک خوب بود که شاید سقف من بالاتر باشد” | تیم کریکت انگلیس

جیتابستان تست لیچ به همان بدی که زمستان او شروع شد آغاز شد. شش ماه پس از اینکه استرالیا 103 دوش از 13 اور را در اولین کاسه خاکستر فاجعه بار لیچ انجام داد، زک کرولی تلفن خود را در اتاق رختکن در آستانه اولین تست برگشت به او داد. در یوتیوب مجموعه‌ای از مربی جدید آن‌ها، برندون مک‌کالوم، وجود داشت که در روزهای بازی‌اش توپ‌ها را تا مرز تعقیب می‌کرد، با سر شیرجه روی زمین می‌رفت و توپ را به داخل می‌برد، و به نام نجات یک دوش، چهار نفر را متوقف می‌کرد. چرخاننده دست چپ انگلیس، یکی از مکان‌های آسیب‌پذیر بسیاری در سمتی که با عدم اطمینان محاصره شده بود، در کنار هم تیمی‌اش که به همان اندازه در خطر بود، با حیرت به تماشای آن نشست برای یک دقیقه. یادداشت های ذهنی می گرفتند.

بیست دقیقه پس از اولین آزمایش روز بعد، طبق سرنوشت، لیچ خود را در تعقیب توپی که برای طناب تعیین شده بود، یافت. “ناگهان با خودم فکر کردم…” او طوری مکث می‌کند که انگار می‌خواهد گزینه‌های ارائه شده را دوباره بررسی کند، سپس می‌گوید: “اوه خدا، من باید باز مک کالومم را از اینجا بیرون بیاورم.”

تنها چیزی که لیچ قبلاً تلاشی برای انجام “باز مک کالوم” نکرده بود. او اذعان می‌کند: «بدیهی است که من به اندازه او ورزشکار خوبی نیستم، گویی این موضوع از گذشته آموخته شده است، بنابراین من آن را به خوبی انجام ندادم.» لیچ برای دومین بار با سر از روی پاشنه به مانع برخورد کرد. سپس قبل از اینکه سر مدفون خود را بین دستانش حرکت دهد، سکوتی ناگهانی، از نوع نگران کننده، در بالای سکوتی آرام در سراسر لرد وجود داشت. از آنجایی که او را با اسکورت خاکستری یونیفرم فیزیوهای انگلیس از میدان خارج کردند، تقریباً نیازی به اعلام نبود. او دچار ضربه مغزی شده بود و دیگر نقشی در آزمون بازی نمی کرد.

در حالی که بقیه هم تیمی‌هایش در طول هفته اول به روش‌های موفق‌تری از مربی خود الگوبرداری کردند و باعث چرخش چشمگیری در شانس انگلیس شد که باعث شد آنها نیوزیلند را 3-0 اخراج کنند و به طرز هیجان‌انگیزی در خانه مقابل هند نیز والس بزنند، این امر قابل بخشش بود. برای مدتی آن را به عنوان آخرین اقدام لیچ برای انگلیس پیش بینی کرد. او تابستان گذشته را در تمام مدت بولینگ بازی نکرده بود، مجبور شد وقت خود را به جای تماشای انگلستانی مصیبت زده بگذراند که تلاش می کند غیبت بن استوکس را متعادل کند، سپس در تور هند غربی پس از Ashes به زمین ریخته شد، که نمونه ای از سرگردانی چند نفر بود. سال در داخل و خارج از کنار.

پایان بالقوه برای خود لیچ گم نشد. “من ناگهان فکر می کردم، اوه نه، شاید همین باشد؟” با این حال، هنگامی که پس از سقوط با مک کالوم صحبت کرد، به طرز خوشایندی شگفت زده شد. او به یاد داشت که از مربی جدیدش عذرخواهی کرده بود، اما برندان گفت: «شوخی می‌کنی!؟» این همه چیزی است که ما می خواهیم در مورد آن باشیم!» لیچ با اشتیاق مک کالوم نسبت به آن شروع به تعریف مجدد ضربه مغزی خود کرد. این چیزی است که من از او یاد گرفته ام. هرچه کمتر روی نتیجه نهایی تمرکز کنید، اغلب بهتر است. همه چیز به نگرش شما در لحظه بستگی دارد.» همانطور که او منتظر بود، اجازه داد تا برای آزمایش دوم برگردد، حتی نتیجه تعقیب و گریز نیز مثبت تر شد. شروع کردم به فکر کردن، خوب، حدس می‌زنم که چهار متوقف شدم. از نظر فنی، من یک دویدن را نیز ذخیره کردم.”

از زمانی که لیچ در سال 2018 اولین بازی خود را در انگلستان در کرایست چرچ انجام داد، نوعی برچسب را به ارث برده است که خود را برای اسپینرهای بازوی چپ انگلیسی نگه می دارد. مانند مونتی پانسار، فیل تافنل و حتی اشلی گیلز قبل از او، حضور او اغلب یک ناهنجاری جزئی برای یک بین‌المللی نخبه تلقی می‌شود. این معمولاً به دلیل ویژگی های شخصیتی یا ظاهری است. در مورد لیچ، این هر دو است. او به طرزی خلع سلاح خود را تحقیرکننده، دوست داشتنی و برای یک ورزشکار غیرمعمول است، بیشتر وقت خود را با پیراهن انگلیس با عینک گذرانده است. شاید حتی بیشتر از همتایان او، و همچنین دوست داشتن نوعی وابستگی چپ در سراسر کشور، به نوعی متفاوت از آسیب پذیری اشاره می کند. صرف نظر از این، چهار سال و 26 تست او در پیراهن انگلیس، توالی قابل توجهی از لحظه های نقطه عطف را در خود جای داده است.

معروف است که بازی را در انتهای دیگر قهرمانی استوکس در هدینگلی متوقف می‌کند تا عینکش را تمیز کند، قبل از اینکه با ضربه سر به سمت او بدود در حالی که او در دوش‌های برنده ضربه می‌زند. به همان اندازه دوست‌داشتنی، دویدن به سمت جاس باتلر نیز فریاد می‌زند: «باتلر را گرفتار، لیچ کاسه‌ای! باتلر را گرفت، لیچ را کاسه کرد!!» همانطور که دوست دوران کودکی او در سریلانکا از بولینگ خود صید کرده بود. کلاسیک فرقه او 92 به عنوان نگهبان شب در برابر ایرلند وجود دارد. او در برابر نبرد مداوم خود با بیماری کرون و یک دوره عذاب آور انزوا در آفریقای جنوبی در سال 2020 با علائمی که بعداً به عنوان علائم کووید شناخته می شود، به نوعی تکامل یافته است تا برای طرفداران کریکت پلی که انسان های فانی را با تست پیوند می زند. افسانه‌ها، به همه ما اجازه می‌دهند تصور کنیم که شاید ما هم همینطور باشیم. این فرض، البته، به خودی خود یک فرافکنی به شدت نادرست است. لیچ، همانطور که حتی خودش متوجه می‌شود، نه تنها یک بازمانده، بلکه یک توپ‌باز است که شایسته جایگاهش در بالاترین سطح است.

این او است که به وضوح این را در طول سه آزمایش از زمان ضربه مغزی اش که رضایت بخش ترین داستان ها را در میان تمام داستان های احساس خوبی که از انگلستان عصر بازبال سرچشمه گرفته است، کشف کرده است.

استوکس از انجام کاری امتناع کرده است اما از صمیم قلب به او ایمان دارد. به او توپ داده شده تا بازی بولینگ را باز کند. او از میدان های دفاعی خودداری شده است. او با توپ در دست، هم تیمی‌هایش را به بیرون هدایت کرده است، و جمعیت برای اولین بار 10 ویکت او در کریکت تست ایستاده است.

او می‌گوید: «این یک درک خوب برای من بود، که شاید سقف من بالاتر از چیزی باشد که تصور می‌کردم. بن همیشه من را متقاعد می کند. من می گویم “آیا ما می توانیم در اواسط آف”، و او مانند “نه” خواهد بود. سپس من از بالا کوبیده می شوم و به دور نگاه می کنم و او با لبخندی بزرگ روی صورتش کف می زند و کف می زند. فقط باعث شد با خودم فکر کنم “این خیلی عالی است”. تا زمانی که مربی و کاپیتان من از نحوه انجام این کار راضی هستند و پیگیری آن بسیار واضح و آسان است، من واقعاً کسی را ندارم که به او پاسخ دهم.”

موقعیتی که او به آن اشاره می کند، در برابر نیوزلند در هدینگلی، منجر به یک گیر شد، استوکس به عقب دوید و آن را گرفت – یکی از 10 مورد او برای مسابقه.

«من فکر می‌کنم در گذشته به راحتی تحت‌تاثیر صحبت‌های بیرونی درباره ما بوده است. اما ما متوجه شده‌ایم که می‌توانیم داستان خودمان را هم بگوییم. این برای ما مهمتر از سر و صدای بیرون شده است، و آن وقت است که می توانید واقعاً اتفاق خاصی را رقم بزنید. من متوجه شده ام که چقدر منفی می توانم فکر کنم و، به خصوص در فرم طولانی تر، چون کاملاً موش و گربه است، در واقع گاهی اوقات به جای اینکه «چطور می توانم دریچه ها را بگیرم» فکر می کنم «چگونه نمی توانم برای دویدن نروم؟» فکر می کنم. ؟ این تابستان امسال تغییر کرده است.»

پس از تست هند، استوکس به رسانه ها گفت که لیچ به تازگی در رختکن به او گفته است: “تیم هایی خواهند بود که بهتر از ما هستند، اما هیچ کس شجاع تر از ما نخواهد بود.”

او به خاطر خاطره نيمه مي‌چرخد. فکر می‌کنم مردم فکر می‌کنند، چون از من نشأت می‌گیرد، این یک نوع خط دیوید برنت است.» لیچ یک آبجو پایین تر بود. “هر چند واقعی بود. من فقط از آنچه اتفاق افتاده بود شگفت زده شدم. ما در همه بازی ها عقب بودیم. این باعث شد متوجه شوم که به خصوص در فرم طولانی تر، طرز فکر و شجاعتی که به آن وارد می کنید می تواند شما را بسیار طولانی کند.”

او هرگز به این اندازه از بولینگ لذت نبرده است. این ریتم و زمان است. وقتی به عنوان یک اسپینر این احساس را دارید، این احساس بسیار خوبی است. تقریباً مثل این است که می دانید چه زمانی یک توپ خوب بیرون می آید.» در حال حاضر حتی نیازی به درگیر شدن توپ نیست. من در هر نوع آینه ای چیزهای جهنمی می اندازم. اگر خودم را در هر انعکاسی در خیابان ببینم، همیشه اینطور هستم که واقعاً می‌خواهم یک توپ کاسه کنم. اگر در اتاق هتل او آینه ای وجود دارد، “من خراب شده ام، زیرا با 20 کاسه بولینگ در آینه شب قبل، کاملاً حیرت زده به تمرین حاضر می شوم.” پزشکان صراحتاً به او گفته اند که این کار را نکند.

پدر لیچ اخیراً یک جعبه چوبی پیدا کرده است که جعبه‌های کوچکی در آن وجود دارد که توپ‌های کریکت به خوبی درون آن قرار می‌گیرند. او سعی کرده است که توپ‌های پسرانش را در هر کدام برای آیندگان نگه دارد. لیچ با صداقتی نادر و واقعی می‌گوید: «هر کاری که اکنون انجام می‌دهم، هرگز انتظارش را نداشتم. “من کمی دیر توسعه دهنده بودم. راستش حتی مطمئن نبودم که کریکت حرفه ای بازی کنم یا نه. من مدتی فقط در تیم دوم سامرست بازی می کردم زیرا آنها به تعداد نیاز داشتند. من حدس می‌زنم از آن زمان همه چیز کمی دیوانه شده است.» هنوز 15 جعبه خالی در جعبه وجود دارد. من اهداف زیادی برای حرفه ام ندارم. فقط فکر می کنم اکنون باید آن جعبه را برای او پر کنم.”

کریکت آزمایشی روز چهارشنبه در برابر آفریقای جنوبی بازمی گردد، در لردز که تنها دو ماه پیش برای آن توپ شیرجه زد. او نمی تواند به خاطر بیاورد که آنقدر منتظر یک سریال بوده است. اگر صادقانه بگویم، در گذشته با کمی دلهره و نگرانی در مورد چگونگی پیش رفتن به سراغ سریال‌ها رفته‌ام. اما الان، انگار دوباره بچه شده‌ام. من نمی توانم صبر کنم.»