همه سرنشینان! چگونه حمل و نقل عمومی بر اساس تقاضا به جاده باز می گردد | حمل و نقل

Dدر مراحل اولیه همه گیری، حمل و نقل برای ولز (TfW) تصمیم گرفت چیز جدیدی را امتحان کند. در ماه مه 2020، fflecsi را راه‌اندازی کرد، یک سرویس مبتنی بر برنامه که به افراد امکان می‌دهد یک مینی‌بوس شاتل را از «ایستگاه‌های اتوبوس شناور» نزدیک خانه‌هایشان مستقیماً به مقصد خود رزرو کنند.

این سرویس که در 11 مکان در سرتاسر ولز در دسترس بود، فوراً موفقیت‌آمیز بود: در پنج هفته تعداد مسافران 150% افزایش یافت و در 12 ماه اول، 50000 سفر را انجام داد. از همه بهتر، 9 درصد از سواران آن افرادی بودند که قبلاً از وسایل نقلیه عمومی استفاده نکرده بودند. همانطور که یکی از مسافران گفت: “این خیلی خوب است که واقعیت داشته باشد. اینجا پمبروکشایر است، ما چنین حمل و نقلی نداریم.»

ولز تنها جایی نبود که با حمل و نقل پاسخگو به تقاضا (DRT) آزمایش می کرد. پروژه های آزمایشی DRT نیز در حومه مونستر در آلمان، اوزاکا در ژاپن و لون تری در کلرادو شروع به کار کردند.

Lukas Foljanty، یک علاقه‌مند به تحرک مشترک و کارشناس بازار، طرح‌های مختلف DRT را در سراسر جهان پیگیری می‌کند و فکر می‌کند که ممکن است به نقطه اوج رسیده باشیم. در حال حاضر حداقل 450 طرح در سراسر جهان وجود دارد، اما سال گذشته 54 پروژه جدید در یک دوره سه ماهه ظاهر شد.

ریشه DRT در حمل‌ونقل عمومی است، اغلب شاتل‌های درب به در برای شهروندان مسن‌تر یا کم‌تحرک‌تر، و مدتی است که می‌دانیم می‌تواند مزایای زیست‌محیطی بزرگی داشته باشد. یک مطالعه در سال 2005 که تأثیر یک شبکه نظری DRT را در منطقه شهری هلسینکی مدل‌سازی کرد، به این نتیجه رسید که می‌تواند تأثیر زیادی داشته باشد. در این بیانیه آمده است: «در یک منطقه شهری با یک میلیون نفر جمعیت، تجمیع سفرها می‌تواند اثرات مخرب سلامتی، زیست‌محیطی و سایر اثرات مخرب تردد خودروها را به طور معمول بین 50 تا 70 درصد کاهش دهد و در صورت اجرا می‌تواند حدود نیمی از مسافران خودرو را جذب کند. گستره عملیاتی وسیع نیاز به یارانه عمومی ندارد.»

اما تاکنون این طرح ها کاملاً کار نکرده اند. در اواسط دهه 2010، چندین اپراتور DRT در ایالات متحده – مانند Chariot و Loup – ظاهر شدند و سپس به سرعت از کار افتادند، یا به این دلیل که نتوانستند مشتریان کافی به دست آورند یا الزامات ایمنی و بهداشت را برآورده نمی کردند. مدیرعامل وقت Chariot، علی وهاب زاده، در سال 2017 به Verge گفت: «دراماتیک به نظر نرسد. [but] هیچ کس در تاریخ جهان یک سرویس حمل و نقل انبوه سودآور ایجاد نکرده است… این ماموریت ماست. این ماموریت در عرض دو سال شکست خورد.

و ایالات متحده تنها نبود. در سال 2019، با شرکای فناوری Via و MOIA، Transport for London (TfL) دو آزمایش DRT را در Ealing و Sutton در خارج از لندن – هر دو منطقه با استفاده از خودرو بالا – که برای تکمیل حمل‌ونقل موجود طراحی شده‌اند، راه‌اندازی کرد. در حین اجرا، تیم گفت: «رضایت واقعاً بالا بود» و کاربران امتیاز 4.8/5 را به این سرویس دادند و سهولت استفاده، ایمنی، تمیزی و دسترسی را تحسین کردند. اما مصرف کم، سوء تفاهم در مورد اینکه این سرویس برای چه کسی است و نگرانی‌های ایمنی در مورد توقف‌های بدون روشنایی – همراه با چالش‌های ناشی از همه‌گیری – منجر به کوتاه شدن دوره آزمایشی 12 ماهه شد.

اما اگر بتوان آن را به کار انداخت، DRT یک پاسخ واضح و عالی برای تعدادی از سوالات پیچیده است. حمل و نقل عمومی نیاز فوری به به روز رسانی دارد و ازدحام و آلودگی به این معنی است که ترافیک باید کاهش یابد. اکنون، مقامات محلی شروع به امیدواری کرده‌اند که فناوری – توانایی برنامه‌ها و الگوریتم‌های نقشه‌برداری برای بهبود کارایی و سفرهای جمعی بهتر روی سم – این ایده را به قرن بیست و یکم آورده است. شرکت هایی مانند Via، ioki، spare، Padam و RideCo می توانند برنامه ها و الگوریتم های نقشه برداری را برای اجرای خدمات ارائه دهند. مقامات محلی می توانند اتوبوس ها و رانندگان را فراهم کنند.

در مورد نگرانی‌هایی که در مورد اینکه DRT به جای کاهش تعداد وسایل نقلیه در جاده‌ها افزایش می‌یابد، چرا که برخی از کاربران ممکن است این سرویس را به جای حمل‌ونقل عمومی موجود انتخاب کنند، چطور؟ لیزا دانگ، یکی از همکاران تحقیقاتی در دانشگاه لوسرن، به بررسی تاثیر بر حجم ترافیک پرداخت و دریافت که تنها در جایی که DRT مکمل حمل و نقل عمومی موجود باشد، CO وجود دارد.₂ کاهش، زیرا کاربران در آن مکان‌ها از تاکسی یا خودروی شخصی استفاده کردند. او معتقد است، برای کار، DRT باید بیشتر سواری های خود را از وسایل نقلیه موتوری شخصی تغییر دهد، در حالی که به میانگین ظرفیت بالاتری نسبت به خودروی شخصی دست می یابد.

دیوید کارنرو، رئیس تجارت بین‌المللی در Padam که فناوری DRT را در سراسر اروپا، آسیا و آمریکای شمالی اداره می‌کند، می‌گوید DRT موفق برای موفقیت به سه عنصر کلیدی نیاز دارد. او می‌گوید: «DRT، از هر راهی که سعی کنید آن را کاهش دهید – مگر اینکه دروغ بگویید – نیاز به یارانه دارد. دوم، این باید «در مقیاس» ارائه شود، و من پیشنهاد می‌کنم که جنبه مهم دیگر، سیاست حمل‌ونقل یکپارچه است – به عبارت دیگر، اطمینان از همبستگی آن با حمل‌ونقل موجود، به جای رقابت با آن.

کارنرو می افزاید: «DRT به هیچ وجه جام مقدس نیست، بلکه جزء یک خط مشی حمل و نقل یکپارچه یا پیشنهاد شبکه است که به شما امکان می دهد در برابر مواردی مانند طرد اجتماعی عمل کنید.»

در لینکلن شایر، سرویس روستایی DRT CallConnect اکنون در دهه دوم خود است. بیشتر کاربران افراد مسن و دانش‌آموز هستند، و استوارت اکلس، افسر ارشد حمل‌ونقل لینکلن‌شایر، می‌گوید که بدون آن بسیاری از مردم برای سفر مشکل دارند و در عوض به آسانسورهای همسایه‌ها یا دوستانشان یا تاکسی‌های «بسیار گران» متکی هستند.

اکلس می گوید که معرفی اخیر یک اپلیکیشن تعداد رزروهای لحظه آخری را افزایش داده است، که به نظر او این فناوری آزادی و کنترل بیشتری را به کاربران ارائه می دهد. در حالی که گزینه تلفن برای مشتریان مسن‌تر باقی خواهد ماند، او می‌گوید که داده‌های برنامه بینش حیاتی در مورد نیازهای کاربران و پیشرفت‌های بالقوه ارائه می‌دهد.