وقتی بازیکنی مانند مگ لنینگ نیاز به درخواست استراحت دارد، باید زنگ خطر را به صدا در آورد | تیم کریکت زنان استرالیا

مبه عنوان مثال، Lanning هرگز چیزی نیست که چیز زیادی به شما بدهد. او که به شدت خصوصی است، به دلیل پاسخ های قابل پیش بینی در مصاحبه ها و بیزاری از جلسات تیمی شهرت دارد. او زنی کم حرف است و سالها چیزی شبیه به یک ماشین کریکت ظاهر شده است.

جدای از یک دوره کوتاه در حاشیه برای جراحی شانه پس از جام جهانی 2017، لنینگ از زمان اولین بازی خود در اواخر سال 2010 در سن 18 سالگی، یک چهره همیشه حاضر در این بازی بوده است. در طول مدت حضورش در تیم، نمایه کریکت زنان به طور تصاعدی افزایش یافته است و لنینگ را در معرض سطوح بیشتری از رسانه ها و توجه عمومی قرار داده است – چیزی که هرگز به نظر نمی رسد که با بازیکنی راحت باشد که ترجیح می دهد اعمالش در زمین کریکت انجام شود. صحبت کردن

در آن زمان شاید تعجب آور بود که در ژانویه 2014 از او خواسته شد که مسئولیت و دیده شدن بیشتری را به عهده بگیرد، زمانی که پس از بازنشستگی جودی فیلدز، لنینگ در سن 21 سالگی به کاپیتانی منتقل شد، زیرا پیش از این هرگز در هیچ سطحی مقام رهبری نداشته است. . قرارداد بازاریابی که لنینگ – با الیز پری، آلیسا هیلی و هالی فرلینگ – به عنوان چهره های کریکت زنان در استرالیا دریافت کرد، منجر به زمان بیشتر در چشمان عمومی و فشار بیشتر برای تبدیل شدن به یکی از “دختران طلایی” استرالیا شد. ورزش.

این فشار تنها در پی رسوایی کاغذ سنباده مربوط به تیم مردان استرالیا در سال 2018 افزایش یافت، زمانی که فرهنگ کریکت زیر سوال رفت و کریکت استرالیا با عجله به تیم درخشان زنان خود – که هرگز درگیر هیچ رسوایی نبوده بود- روی آورد. به منظور منحرف کردن توجه از رفتار بد مردان.

انباشته شدن همه اینها – نقش‌های عمومی، افزایش دید ورزش و فشار برای حفظ نه تنها عملکرد تیم، بلکه وجهه تمیز آن – شاید به این نقطه منجر شده است. لنینگ در حال استراحت نامحدود از کریکت است. او در یک بیانیه کتبی، آن را به طور خلاصه و مختصر که هر کسی انتظار دارد بیان کرد.

او گفت: «پس از چند سال پرمشغله، تصمیم گرفتم یک قدم به عقب بردارم تا بتوانم زمانی را صرف تمرکز بر خودم کنم. “من از حمایت CA و هم تیمی هایم سپاسگزارم و می خواهم که در این مدت به حریم خصوصی من احترام گذاشته شود.”

ممکن است هرگز دقیقاً ندانیم که چرا لنینگ این استراحت را انجام می دهد. همچنین نباید انتظار داشته باشیم. اما بر خلاف بسیاری از همتایان او در طیفی از ورزش‌های مختلف که استراحت کرده‌اند، بعید به نظر می‌رسد که لنینگ مصاحبه‌ای کامل درباره مبارزاتش انجام دهد یا حتی توضیح دهد که واقعاً می‌خواهد تابستان را بگذراند. در ساحل به جای اینکه برای یک بار در زندگی اش در زمین کریکت باشد.

با این حال، دلیل شکست لنینگ لزوما مهم نیست. آنچه هست، درس‌هایی است که می‌توان از بازیکنی که در اوج بازی خود است، آموخت که نیاز به استراحت دارد. برای کسی که تا این حد در کریکت ریشه دوانده است، و به نظر می‌رسد که دوست دارد با چوب دستی خود در مرکز زمین باشد، به هر دلیلی نیاز به عقب‌نشینی و وقت گذاشتن دارد، چیزی است که ارزش تأمل دارد.

حرفه ای بودن کریکت زنان – و به طور کلی ورزش زنان – نسبتاً سریع به وجود آمده است و در حالی که هنوز به سطح ورزش مردان نرسیده است، کاملاً در تضاد با آن چیزی است که یک لنینگ جوان در روزهای اولیه خود تجربه می کرد. تیم طبیعتاً با دستمزدهای بیشتر، انتظارات بیشتر نیز به وجود آمده است – تورهای بیشتر، حضورهای عمومی بیشتر، زمان بیشتر در مقابل رسانه ها.

برای مردی که از مسیرهای عملکرد بالا عبور می کند، این قابل درک و انتظار است. آنها برای فشارهای زندگی عمومی آماده هستند و دقیقاً می دانند که درگیر چه چیزی هستند. برای زنان جوانی که در دوران آماتور وارد عرصه شده اند و حرفه ای شده اند، بیشتر شبیه قورباغه ضرب المثل در دیگ آب است. آب سرد شروع شد، اما با گذشت زمان به آرامی به جوش آمد بدون اینکه کسی بداند چه تفاوتی ایجاد می کند.

افزایش حرفه ای بودن برای ورزش زنان بدون تردید چیز خوبی است. اما بازیکنی با قد و قامت لنینگ که نیاز به درخواست استراحت دارد باید زنگ خطر را در مورد ورزش حرفه ای زنان بفرستد. باید سازمان‌ها را وادار کند که به برنامه‌هایشان نگاه کنند و این سؤال را بپرسند که آیا ما به اندازه‌ای استراحت می‌گذاریم که بازیکنان ما نیازی به کناره‌گیری عمومی برای استراحت نداشته باشند؟

امیدواریم لنینگ به موقع بازگردد، سرحال و آماده برای نابود کردن حملات بولینگ مخالفان با درایو پوششی خود. اما شاید این بار او – و سایر زنان سخت‌کوشی که کاپیتان اوست – استراحت و ریکاوری بیشتری در برنامه‌های خود داشته باشند تا تا زمانی که می‌خواهند در اوج بمانند.