رایان کرسول می گوید اعتیاد به قرص های خواب یک مشکل بزرگ در فوتبال است | فوتبال

رایان کرسول، مدافع سابق لیگ فوتبال، در مورد خطر اعتیاد بازیکنان به قرص های خواب پس از این مشکل هشدار داد که تقریباً جان او را گرفت.

کرسول، که باشگاه‌هایش شامل روترهام، ساوتند و نورثهمپتون بود، اوایل تابستان امسال پس از گذراندن دوره دوم در کلینیک بازپروری اسپورتینگ چنس، به 12 ماه هوشیاری دست یافت و زندگی او اکنون در حال افزایش است. او به عنوان سرمربی شفیلد اف سی – قدیمی ترین باشگاه جهان – به فوتبال بازگشته است و نسبت به آینده خود احساس مثبتی دارد.

وقتی در نورثهمپتون بود، اعتیاد او با داروهای مسکن برای درمان یک مشکل مزمن زانو شروع شد، سپس قرص‌های خواب و به دنبال آن الکل آمد و این زمانی بود که دنیای او به هم ریخت. پس از اینکه برای اولین بار به بازتوانی رفت، عود کرد و این مرد 34 ساله در مسیر مارپیچ رو به پایین بود. و او معتقد است که این فقط مداخله سرنوشت بود که او را نجات داد.

«مسکن، قرص خواب و نوشیدنی. خیلی از عمقم خارج شده بودم. باورم نمی شود کاری را که انجام دادم انجام دادم.» زمانی که برای اولین بار به مرکز توانبخشی رفتم، فکر کردم به پایین آمدم اما حتی در استخر شیرجه نزده بودم.

«وقتی برای بار دوم وارد شدم، برای زندگی عزیزم چنگ زدم. موضوع مرگ یا زندگی بود. من نمی خواستم بمیرم. برخی از مردم افکار گذرا در مورد اینکه دیگر نمی خواهند اینجا باشند دارند، من در آن افکار زندگی می کردم.

کرسول می‌داند که معتاد شدن به قرص‌های خواب چقدر آسان است و کاملاً مطمئن است که او تنها کسی نیست که در بازی تحت تأثیر آن قرار می‌گیرد. او گفت: «فکر می‌کنم یک مشکل بزرگ در فوتبال با تبلت‌های خواب وجود دارد و منظورم از بالا، تا جایی که می‌توانید بالا بروید، وجود دارد.

برای من بعد از هر بازی با یکی شروع شد که عالی بود و فکر می کنم استفاده از آنها هدف خوبی است. اما بعد از یک بازی بعد از بازی به یکی در روز به دو روز در روز رسید و بعد فهمیدم که به آنها معتاد شده ام. این من نبودم که آن را میل می کردم، بدن من بود، می دانستم که چیز درستی نیست. این وحشتناک است.

اکنون در لیگ برتر، چمپیونشیپ، هر جا که داروهای مسکن مصرف کنند، پسران 22 یا 23 ساله حضور خواهند داشت. سه سال دیگر نخواهد بود که متوجه شوند مشکل واقعی دارند. عرق‌ها و لرزش‌های شبانه می‌آیند و فقط باید از آن عبور کنند.»

پس از دو دوره بازتوانی، کرسول آن را پشت سر گذاشته است، اما می داند که هنوز کار دارد. کرسول که هنوز در جلسات منظم الکلی های گمنام شرکت می کند، می گوید: “من آن را شکسته ام، نمی توانم فکر کنم که آن را شکسته ام.” این دستاوردی است که نیازی به قدردانی ندارد زیرا کار درستی است. این یک دستاورد نیست، چیزی است که باید انجام می شد.

اگر بتوانم در مورد اتفاقی که برایم افتاده صحبت کنم و باعث شود که فقط یک بازیکن فعلی کاری را که من انجام داده‌ام تجربه کند، کافی است.