گرانادا برای مورنو، مردی که نبرد خود را با سایه شکست داد، اشک نریخت | گرانادا سی اف

«دیایگو دیگر اینجا نیست، رابرت مورنو است. هجده دقیقه بعد، روبن تورسیلا مربی تیم B به عنوان جانشین او معرفی شد. مورنو مدت زیادی دوام نیاورد – پنج ماه و نیم از آن خط، لحن اولیه و شش و نیم از اولین بازی او می گذرد – اما بیشتر از قبل و طولانی تر بود. از آنچه بسیاری انتظار داشتند یا می خواستند. دو روز بعد، هیچ کس خداحافظی نکرده است.

وقتی مورنو روز یکشنبه زمین تمرین را ترک کرد، این کار را بی سر و صدا انجام داد. او هدایت 29 بازی در گرانادا، 27 بازی در لیگ و دو بازی در جام حذفی را بر عهده داشت که حداقل 13 بازی بیشتر از شغل قبلی او در موناکو بود. او قبل از آن، برای اولین بار به عنوان سرمربی، در 9 بازی در این سمت بود، اما آنها موفقیت آمیز بودند و جدایی او حتی برای او هم خبر خوبی بود. دستیار در انتخاباو تا زمانی که دوستش لوئیس انریکه پس از تشخیص سرطان دخترش احساس آمادگی برای بازگشت کرد، او را سرپرست اسپانیا کردند. به نقطه‌ای رسید که به نظر می‌رسید او آن را اینطور نمی‌دید، به همین دلیل بود که دوران تصدی او با گریه به پایان رسید.

آن زمان آنها فقط او بودند. زمانی که او موناکو را ترک کرد، ادعا کرد که بازیکنان و کارکنان خود را در حال گریه کردن از این خبر که قرار نیست ادامه دهد، پیدا کرده است. این بار هیچ کدام وجود ندارد. گرانادا امسال برنده نشده است و سه امتیاز از 9 امتیاز کسب کرده است، شکست 3-1 شنبه در مستایا ششمین باخت آنها در هفت بازی است. آنها یک امتیاز بالاتر از منطقه سقوط هستند و توسط اتلتیکو مانچا رئال از گروه نهم از کوپا دل ری حذف شدند. بخش سوم، جایی پایین تر از ردیف 10. اما این تنها دلیلی نیست که تقریباً از همان ابتدا چیزی به طرز عجیبی اجتناب ناپذیر در این مورد وجود داشت، چرا که دوره کوتاه مسئولیت او ممکن است کوتاه‌تر باشد، مقاله‌ای که «تواریخ یک اخراج پیش‌بینی‌شده» را توصیف می‌کند. مدیر هشتم اخراج شد اولین این فصل می توانست اولین باشد.

حتی با خوش بینی اولیه، چیزی واقعاً درست نبود. مورنو که قبل از ورود مدیر ورزشی جدید، انتخاب شخصی مدیر کل پاتریشیا رودریگز، توسط هیئت مدیره استخدام شد، جایگزین دیگو مارتینز شد، که قابل تحمل بود. مارتینز، موفق‌ترین مربی تاریخ باشگاه، آنها را تربیت کرد و برای اولین بار به اروپا رساند و به یک چهارم نهایی و دیدار با منچستریونایتد رسید. او که بسیار پرانرژی، کاریزماتیک و بسیار محبوب بود، تیمی ساخته بود که بسیار متعلق به او بود. رودریگز اعتراف کرد که مربی سابق “سایه ای طولانی” ایجاد کرده است و حتی با وجود اینکه او با مطالعه دور ماند و از گذاشتن پا به استادیوم یا دیده شدن در هر نقطه نزدیک آن امتناع کرد. دنبال کردن او کار آسانی نبود. مورنو این را می‌دانست، و این بخشی از دلیلی بود که برای او سخت‌تر بود.

مورنو گفت: «این تیم به قله رسید، حالا باید برای ماه بپرد ایده آل مدتی بعد از رسیدن در حالی که بقا هدف بود، او گفت که آنها به اروپا نیز نگاه خواهند کرد و نشان می دهد که این تیم می تواند بهتر از این باشد که یکی شیک تر، خالص تر، بهتر فوتبال تیم در عوض، گرانادا به زودی به سمت سراشیبی رفت. آنها تا پایان سپتامبر از خواب بیدار نشدند و در نهایت اولین برد خود را در ابتدای اکتبر با شکست سویا به دست آوردند. مشکل این بود که گرانادا فقط یکی از هفت بازی بعدی را برد، و حتی فقط همین هم نبود: همینطور بود به او.

حتی اگر نمی‌توانستید روی دلیلش انگشت بگذارید، فکر می‌کردید او تا اوایل آگوست چقدر دوام خواهد آورد. وقتی هواداران شروع به شعار دادن کردندرابرت، برو!– “رابرت، برو حالا” – کمتر از هفت بازی مانده به فصل، فکر می کردی او واقعاً ممکن است به زودی برود. و نه فقط نتایج: چیزی ساده تر، چیزی تقریباً خیلی ابتدایی بود. او فقط احساس نمی کرد که متعلق به آنهاست. دقیقاً به مورنو وقت داده نشده بود و همانطور که آهنگ پخش می شد، لبخندی کنایه آمیز وجود داشت که اوضاع را بدتر کرد. پس از آن، در حالی که روی صندلی خود می چرخید و شانه هایش را بالا می انداخت، به آنها یادآوری کرد که مارتینز برنمی گردد.

هنگامی که لوئیس انریکه پس از مرگ غم انگیز دخترش به اسپانیا بازگشت و دوباره مورنو را به دست گرفت، علناً به دستیار سابق و دوست فعلی سابق خود به دلیل “بی وفایی” و “بیش از حد جاه طلب” حمله کرد و بلافاصله او را از کارمندانش کنار گذاشت. همانطور که بقیه را نگه داشت. مورنو در ابتدا گفته بود که از کناره‌گیری خوشحال خواهد شد، اما پس از 7 پیروزی و دو تساوی در 9 بازی، به این فکر کرده بود که ممکن است آنها را به یورو برساند – و به لوئیز انریکه پیشنهاد کرد که منتظر بماند.

لوئیس انریکه درباره مورنو گفت: «زندگی به شما نشان می‌دهد که مردم چه کسانی هستند. او به من برچسب دو چیز بسیار زشت زد که من لیاقت آنها را ندارم. مورنو اصرار کرد که من اینطور نیستم. او احتمالاً درست می‌گفت، اما شاید این موضوع باعث شده بود که او چگونه دیده شود.

زمانی که او به موناکو رفت، گفت که پیشنهادهایی از “پنج قاره” دارد، اما با وقفه ناشی از بیماری همه گیر، نتیجه ای حاصل نشد. در گرانادا چیزی در تلاش های او برای فاصله گرفتن از مارتینز وجود داشت که تقریباً احساس نارضایتی می کرد، و هوادارانی که مردی را دیدند که نه آنقدر تلاش می کرد از زیر سایه مارتینز بیرون بیاید، بلکه تلاش می کرد تا راه خود را بیرون بیاورد – و آنها از مشت های پرتاب شده قدردانی نکردند. . آنها نشانه ای از برتری را تشخیص دادند که شاید منصفانه نبود، اما نمی توانستند آن را احساس کنند. جوان، خوش تیپ، مغرور، یک چیز کمی دیدند سرد در او: سینه بیرون، فک نیز بیرون، خرخر و سرکش، دفاعی.

در یک کنفرانس مطبوعاتی در ماه دسامبر، تنش آشکار شد. در پاسخ به سوالی درباره حریفان اتلتیکو، او پاسخ داد: “من مجبور نیستم به آن پاسخ دهم.” در مورد چهار-چهار-دو که به نظر می رسد خوب پیش می رود، از او پرسیده شد: “به همین دلیل است که از آن استفاده می کنم.” در پاسخ به این سوال که مدافع کوئینی چگونه است: “باید از او بپرسید.” می چرخی؟ “فردا خواهی دید” روز بعد او عذرخواهی کرد و اصرار کرد: «من یک انسان هستم و اشتباه می‌کنم… بهترین روز من به دلایل شخصی نبود.

همه اینها به اندازه کافی منصفانه بود – این یک معجزه است که بازیکنان و مدیران بیشتر اوقات پیراهن نمی‌پوشند – اما گرمای زیادی وجود نداشت، حتی زمانی که آنها برنده بودند. که در آن زمان آنها بودند. در آن روز، آنها اتلتیکو را شکست دادند – بخشی از یک دوره هفت گانه بدون شکست، که با یک رکورد باشگاهی برابری کرد. اگر این احساس وجود داشت که ممکن است صبر پاداش داده شده باشد، که آنها پاهای خود را پیدا کرده اند، مدیر درخواست ها را می پذیرد تا عملگراتر باشد، به نوعی هنوز چیزی وجود داشت که از آن مطمئن نبودند، محبت کمی. و سپس، علیرغم اینکه 10 میلیون یورو در زمستان خرج کردند، آنها دوباره برنده نشدند. اتلتیکو آخرین پیروزی آنها بود و آن 9 بازی پیش بود.

و به این ترتیب، زود اما دیرتر از آنچه که ممکن بود انجام شود، به پایان می رسد، مقاومت مالکیت باشگاه در چین سرانجام پس از چند هفته در اوج و فصلی که هرگز واقعاً احساس امنیت نمی کرد، غلبه کرد. گرانادا از 27 بازی فقط 5 بازی را برده است. روز شنبه کاپیتان ژرمن سانچز اصرار داشت که بازیکنان به مورنو اعتقاد دارند اما هیچ کس از آن زمان چیزی نگفته است، نه خداحافظی و نه تشکر می کنم. همسر لوئیس آبرام که در حال حاضر به صورت قرضی در اختیار دارد، اعلام کرد: «بالاخره! من مطمئن هستم که چیزهای بهتری خواهد آمد.»

آنها باید: در مرحله بعدی، گرانادا با الچه، چهار امتیاز جلوتر از آنها، و آلاوز که سه امتیاز عقب هستند، روبرو شوند. “مدیر جدید، پیروزی تضمین شده”، خط به پایان می رسد و آنها باید چیزی را امتحان می کردند. علاوه بر این، نه تنها در بارسلونا، بلکه در پایین ترین سطح، برای دیگران نیز مفید بوده است.

لوانته با تغییر از پاکو لوپز به خاویر پریرا از بدون برد در 8 به بدون برد در 15 سال رسید، اما اکنون با سرمربیگری آلسیو لیسی شانس کمی دارد. در آلاوز که تحت هدایت خوزه لوئیس مندیلیبار یک برد و دو تساوی از چهار بازی آخر خود کسب کرده است، امیدی وجود دارد. تحت هدایت فران اسکریبا، الچه دو برد از 14 برد و هجدهم شد. تحت هدایت فرانسیسکو، آنها 5 برد کسب کرده اند و پنج امتیاز با منطقه سقوط فاصله دارند. کادیز، که آلوارو سرورا را اخراج کرد، یک امتیاز از امنیت فاصله دارد و به تازگی برای اولین بار از سال 2006 یک بازی برتر را در مقابل هواداران خانگی خود برده است. و کیکه سانچز فلورس در ختافه معجزه کرده است.

همزمان با اخراج ختافه میشل و خداحافظی لوانته با پاکو لوپز، در حالی که هواداران برای روبرت آواز می‌خواندند تا «اکنون برو» و بسیاری از آنها فکر می‌کردند که آیا ممکن است این ایده بدی نباشد، گرانادا اولین بازی فصل خود را برد. مورنو آن را “یک رهایی” خواند، اما دوام نیاورد و حالا او هم رفته است.