به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
برای بسیاری از مردم، یک خانه خالی از سکنه مکانی برای اجتناب است. اما در سال 1859، چارلز دیکنز به طور فعال به دنبال مکانی بود که ممکن است توسط یک روح «آزار» شود.
دیکنز مادام العمر شیفتگی به ماوراء الطبیعه داشت – علاقه ای که در گنجاندن ارواح، شبح ها و شبح ها در داستان هایش منعکس می شد. از اکتبر، این موضوع نمایشگاهی در خانه ای در مرکز لندن که نویسنده و خانواده اش در اواخر دهه 1830 در آن زندگی می کردند، که اکنون موزه چارلز دیکنز است، برگزار می شود.
در میان نمایشگاه ها نامه ای از نویسنده به ویلیام هاویت وجود دارد که قبلاً هرگز نمایش داده نشده بود. دیکنز می پرسد که آیا معنویت گرا و نویسنده همکار می تواند «هر خانه جن زده ای را در محدوده بریتانیا که هیچ کس نمی تواند بدون آزار خواب زندگی کند، بخورد، بیاشامد، بایستد، دراز بکشد یا بخوابد» را پیشنهاد دهد که و دوستش جان هالینگ هد ممکن است از آن بازدید کنند.
هوویت یک مسافرخانه در هولبورن را توصیه میکند که هولینگهد از آن بازدید کرد و فقط آن را به عنوان یک «گلدان سربهسرو» یافت که تنها توسط ادعاهای آبجوسازان و تقطیرکنندگان تسخیر شده است. یکی دیگر از خانههای خالی از سکنه دیگر در چشونت، هرتفوردشایر، که توسط دیکنز، هولینگ هد و رماننویس ویلکی کالینز از آن بازدید کردند، معلوم شد که حتی وجود نداشته است. امیلی دانبار، متصدی نمایشگاه، گفت: سه نفر از شکارچیان ارواح مجبور شدند به جای آن به یک ناهار خوب بسنده کنند.
این ناامیدیها علاقهی دیکنز به ماوراء طبیعی را که از کودکی شروع شد، خدشهدار نکرد. پرستار او، مرسی، داستانهای ارواح را برای او تعریف کرد، و او با اشتیاق هفتهنامه ترسناک Therific Register را خواند، و بعداً اعتراف کرد که این مجله “عقل من را از ذهنم ترسانده است”.
دانبر گفت: «او مجذوب شده بود، اما ما دوست داریم او را یک شکاک مجذوب بنامیم. اگرچه او واقعاً به ارواح علاقه مند بود، اما نمی توانم بگویم که او واقعاً به وجود آنها اعتقاد داشت. اما او عاشق این ایده بود که مردم از داستان های ارواح می ترسند.
پس از مرگ دیکنز در سال 1870، دوست و زندگینامهنویس او، جان فورستر نوشت که نویسنده اشتیاق به ارواح داشت و اگر «قدرت بازدارنده قوی عقل سلیم او» نبود، «به دام حماقتهای معنویت میافتاد».
آثار او شامل 20 کتاب و داستان با مظاهر شبح مانند، از جمله سرود کریسمس، کاغذهای پیکویک، مرد سیگنال و مرد خالی از سکنه است. او از اجرای عمومی داستانهای شبحآمیز خود لذت میبرد، و در نامهای به همسرش، کاترین، از یکی از شنوندگان خود میبالید که «همانطور که من میخواندم بهطور پنهانی گریه میکرد و روی مبل گریه میکرد».
دانبار گفت بدون شک عنصری وجود داشت که به خوانندگان آنچه می خواستند می داد. دیکنز یک تاجر بود. او دقیقا می دانست که چه کار می کرده است. دوست داشت به مخاطبانش نزدیک باشد. او با فرهنگ عامه آن زمان در ارتباط بود و در آن نقش داشت.»
این نمایشگاه شامل نسخه مشروح و حاشیه نویسی شده خود دیکنز از مرد خالی از سکنه است که او در طول اجراهای عمومی از آن خواند. جوهرهای رنگی مختلف حذف شدهها را نشان میدهند و بر مسیرهای احساسی تأکید میکنند. اشیاء، پوسترها، نامه ها و کتاب ها درک دیکنز از قدرت ماوراء طبیعی را نشان خواهند داد.
دانبار گفت که شیفتگی ویکتوریایی ها نسبت به ارواح و ارواح پایدار است. در تحقیقی که برای این نمایشگاه انجام شد، موزه دریافت که «بیشتر از آنچه که فکر میکنید به ارواح اعتقاد دارند – به خصوص وقتی آن را به چیزهایی که لزوماً نمیتوان توضیح داد، گسترش داد.
«اگر کسی داستان ارواح داشته باشد، اکثر مردم واقعاً علاقه مند به شنیدن آن هستند، حتی اگر بخواهند آن را جدا کنند. این یک بحث است و ما واقعاً آن را از دست ندادهایم.»
To Be Read at Dusk: Dickens, Ghosts and the Supernatural در تاریخ 5 اکتبر در موزه چارلز دیکنز در مرکز لندن افتتاح می شود.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.