“ما به نان نیاز داریم”: ترس در خاورمیانه به دلیل ضربه زدن جنگ اوکراین به واردات گندم | توسعه جهانی

نگرانی ها در سراسر خاورمیانه و شمال آفریقا در حال افزایش است که جنگ در اوکراین باعث افزایش قیمت مواد غذایی اصلی با ضربه زدن به ذخایر گندم می شود و به طور بالقوه به ناآرامی ها دامن می زند. روسیه و اوکراین یک چهارم صادرات گندم جهان را تامین می کنند، در حالی که مصر بزرگترین واردکننده گندم در جهان است.

در تونس، مانند بسیاری از مردمی که در تونس برای نان صف می کشند مدینه، خمیس ​​امانی، یک کارگر روزمزد، یا شهر قدیمی، گفت که افزایش هزینه های زندگی او را تحت فشار گذاشته است. او گفت: «هرگز در پایان ماه هیچ پولی وجود ندارد. حتی باید مقداری قرض بگیرم. همه چیز گران تر می شود.»

تقریبا نیمی از واردات گندم تونس از اوکراین است و تهاجم روسیه قیمت ها را به بالاترین حد در 14 سال گذشته رسانده است.. حتی با وجود اینکه دولت تونس قیمت نان را کنترل می کند، مردم می ترسند که ناگزیر این بحران را احساس کنند.

امانی گفت: «اگر قیمت نان افزایش یابد، به معنای کاهش قیمت در جاهای دیگر است. “ما به نان نیاز داریم.”

تونس با اقتصاد شکننده‌ای که در سال‌های اخیر به دلیل تورم و بیکاری بالا آسیب دیده و با مقادیر زیادی از بدهی‌های عمومی مواجه شده، در برابر چنین پس لرزه‌هایی بسیار آسیب‌پذیر است. اما این تنها کشوری در خاورمیانه و شمال آفریقا نیست که در صورت اختلال طولانی‌مدت زنجیره تامین و افزایش قیمت‌ها با مشکلاتی مواجه خواهد شد.

یمن که خود از سال 2014 توسط جنگ ویران شده است، تقریباً تمام گندم خود را وارد می کند و بیش از یک سوم آن از روسیه و اوکراین وارد می شود. این به شدت به نان وابسته است، که تصور می شود بیش از نیمی از کالری دریافتی یک خانواده متوسط ​​را تشکیل می دهد.

لبنان، کشوری که در چنگال بحران اقتصادی با تورم بی سابقه است، معمولا بیش از نیمی از گندم خود را از اوکراین وارد می کند. جمعه گذشته، امین سلام، وزیر اقتصاد و تجارت گزارش داد که کشور گندم کافی برای «یک ماه یا یک ماه و نیم» دارد. او افزود که دولت در حال گفتگو با سایر تامین کنندگان از جمله ایالات متحده بود که “آنهایی که تمایل خود را برای کمک در صورت نیاز به واردات مقادیر زیادی گندم ابراز کرده اند.”

عبیر عطفا، سخنگوی برنامه جهانی غذا مستقر در قاهره، گفت که بسیاری از کالاهایی که قبلاً تحت تأثیر تهاجم روسیه قرار گرفته بودند برای خاورمیانه و شمال آفریقا “اهمیت خاصی” داشتند. اما او هشدار داد که تهیه غلات از سایر صادرکنندگان آسان نیست.

وی افزود: امسال مازاد تولید جهانی گندم وجود دارد، اما اگر نگاه کنید که گندم از کجا می آید، به معنای زمان طولانی تر و هزینه های حمل و نقل بالاتر است. [than from Ukraine]،” او گفت.

در مصر، جایی که نان تخت غذای اصلی است، بیشتر گندم از روسیه و اوکراین می آید. حتی قبل از تهاجم، با افزایش 80 درصدی قیمت ها بین آوریل 2020 و دسامبر 2021، پس از اینکه رئیس جمهور عبدالفتاح السیسی گفت: “من نمی توانم 20 قرص نان را به قیمت یک سیگار تهیه کنم”، دولت گفت که قصد دارد برای اولین بار در دهه ها هزینه نان با یارانه سنگین را افزایش دهد.

مصطفی مدبولی، نخست وزیر مصر، گفت که دولت “تضمین می کند که نیازمندترین مردم آسیبی نبینند”، اما جزئیات بیشتری ارائه نکرد. سلام در لبنان که به نان نیز یارانه پرداخت می کند، هشدار داد که در صورت ادامه افزایش قیمت ها، بانک مرکزی نمی تواند سرعت خود را حفظ کند.

در منطقه‌ای با سابقه طولانی ناآرامی‌های سیاسی و اجتماعی ناشی از بدتر شدن شرایط اقتصادی، به‌ویژه قیمت‌های غیرقابل دسترس مواد غذایی، خطرات واضح است. عاطفه گفت که چشم انداز جهانی نگران کننده است.

او گفت: “جنگ منجر به ناامنی غذایی بیشتر می شود و ناامنی غذایی احتمال ناآرامی و خشونت را افزایش می دهد.” بنابراین یک درگیری در اوکراین که منجر به گرسنگی و سوق دادن مردم به ناامنی غذایی در جاهای دیگر می شود، می تواند منجر شود [the] پتانسیل ناآرامی و خشونت در مناطق دیگر. و واقعاً، جهان نمی تواند درگیری دیگری را تحمل کند.»

راما هنسراج، مدیر Save the Children در یمن، در مورد یک “اثر موجی” جهانی که می تواند “وحشتات اضافی” را در سایر کشورهای آسیب پذیر ایجاد کند، هشدار داد.

در یمن 8 میلیون کودک در آستانه قحطی هستند. خانواده ها خسته شده اند. آنها در طول هفت سال جنگ با ترس و وحشت روبرو شده اند. ما می ترسیم که آنها نتوانند شوک دیگری را تحمل کنند، به ویژه در مورد عنصر اصلی که فرزندانشان را زنده نگه می دارد.”

دولت تونس محکم می ماند در مورد کمبود آرد، حتی اگر شواهد از قبل آشکار باشد. در سراسر کشور، نانوایی‌ها زود تعطیل می‌شوند یا منابع را جیره‌بندی می‌کنند و خشم مالکان را افزایش می‌دهند.

حازم بوعانی، نانوا، گفت: «ماه هاست که مشکل ساختمان وجود دارد. «معمولاً، ما آرد را از کارخانه‌ها می‌خریم و دولت هزینه ما را بازپرداخت می‌کند. 10 ماه است که هیچ پرداختی ندیده ایم.»

حبیب عوایده، در نانوایی 80 ساله ساباط، رواقی بود و اظهار داشت که “حتی اگر نان پیدا نکنیم، چیز دیگری می خوریم.” وی افزود، با این حال، کاهش اتکای تونس به واردات به عهده دولت است. او گفت: “ما باید واقعاً به فکر سرمایه گذاری در گندم خود باشیم.”

برای دیدگاهی متفاوت با خبرنامه ارسال جهانی ما ثبت نام کنید – خلاصه ای از داستان های برتر ما از سراسر جهان، مطالب توصیه شده و نظرات تیم ما در مورد مسائل کلیدی توسعه و حقوق بشر، که هر دو هفته یکبار به صندوق ورودی شما تحویل داده می شود: