به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
Oدر دهه های اخیر، اقتصاد بریتانیا به طور پیوسته مبتنی بر خدمات شده است. اما همانطور که مراسم افتتاحیه بازی های مشترک المنافع بیرمنگام به خوبی نشان داده شد، صنعت همچنان در تخیل مناطقی مانند وست میدلندز جای افتخار دارد. در استادیوم الکساندر، جگوارها، مینیها و مریخنوردها با رنگهای مختلف به جهانیان نمایش داده شدند – گذشته و حال یک بخش خودروسازی که مشاغل با درآمد خوب و ماهر را فراهم میکند و حس هویت محلی را تعریف میکند.
با این حال، آینده هرگز ناامن تر به نظر نمی رسید. در کوتاه مدت، ترکیبی از بیماری همه گیر و جنگ روسیه در اوکراین یک بحران زنجیره تامین ایجاد کرده است که منجر به افت تولید و کاهش فروش شده است. در ماه جولای، فروش خودرو در بریتانیا 9 درصد کاهش یافت. کاهش استانداردهای زندگی، رکود طولانی مدت و تورم بالا با ضربه زدن به تقاضا بر مشکلات صنعت افزوده خواهد شد. این طوفان کامل به اندازه کافی چالش برانگیز است. اما سوال درازمدت پیش روی صنعت خودروی بریتانیا وجودی است: با توجه به اینکه دنیا موتور احتراق داخلی را پشت سر گذاشته و به سمت وسایل نقلیه الکتریکی با باتری حرکت میکند، آیا بریتانیا تولیدکننده انبوه خودرو باقی خواهد ماند یا خیر؟
حتی با افزایش تقاضای داخلی برای خودروهای برقی، بریتانیا در خطر عقب افتادن غیرقابل برگشت در رقابت برای ایجاد ظرفیت تولید باتری قرار دارد – احتمالاً عامل مهمی در تعیین محل مراکز تولید خودرو در آینده. در بقیه اروپا، 35 گیگا کارخانه باتری تا سال 2035 راه اندازی خواهند شد – تاریخی که از آن زمان فروش خودروهای جدید دیزلی و بنزینی ممنوع می شود. اتحادیه اروپا 6 میلیارد یورو مشوق های مالی برای توربوشارژ کردن این فرآیند ارائه کرده است. دولت های ملی نیز به شدت روی آینده شرط بندی می کنند. به عنوان مثال، آلمان، جایی که تسلای ایلان ماسک یک کارخانه عظیم در نزدیکی برلین ساخته است، از یارانه های دولتی برای ایجاد آلمان شرقی سابق به عنوان مرکز نوظهور حمل و نقل الکترونیکی استفاده کرده است. امانوئل ماکرون خودروهای الکتریکی را در قلب یک طرح 8 میلیارد پوندی پس از کووید برای مدرن کردن صنعت خودروی فرانسه قرار داده است. رنو که بخشی از آن دولتی است، در حال مذاکره با استلانتیس، مالک پژو و غول انرژی توتال برای افزایش ظرفیت تولید باتری داخلی است.
و بریتانیا؟ تا به امروز، پولی که دولت برای کمکهای دولتی خرج میکند – به بیان مودبانه – در مقایسه با آبجو کوچک است. یک کارخانه گیگ پیشنهادی در نزدیکی کاونتری بدون بودجه و بدون سازنده باقی مانده است. جگوار لندرور گزینه های خود را باز نگه می دارد و ممکن است تصمیم بگیرد که تولید خودروهای الکتریکی خود را به کارخانه های اسلواکی منتقل کند. از گسترش تنها کارخانه باتری سازی در مقیاس بزرگ در بریتانیا، در ساندرلند، استقبال می شود، همانطور که چشم انداز دیگری در نزدیکی Blyth وجود دارد. اما اگر بریتانیا بخواهد به طور واقع بینانه تولید انبوه را در عصر حمل و نقل الکترونیکی حفظ کند، این به اندازه کافی نزدیک نیست. برای رقابت، کارشناسان تخمین می زنند که حداقل شش مورد دیگر مورد نیاز است.
سال گذشته، وزیر حمل و نقل، گرانت شاپس، به خود می بالید که اقدام برای حذف تدریجی فروش خودروهای فقط بنزینی تا سال 2030 به بریتانیا در این مسابقه شروع خواهد کرد. حقایق در حال ظهور در زمین چیز دیگری را نشان می دهد. درست مانند تولید توربینهای بادی در اواخر دهه 1990، زمانی که آلمان و دانمارک بهویژه برای دستیابی به تسلط بر بازار سریع عمل کردند، بریتانیا در خطر از دست دادن فرصتها قرار دارد. همانطور که وزیر سایه تغییرات آب و هوا، اد میلیبند، پیشنهاد کرده است، سرمایه گذاری عمومی مستقیم و قابل توجهی در ظرفیت باتری مورد نیاز است تا بتوان باتری را جبران کرد، همچنین در نقاط شارژ و سایر زیرساخت ها. در عوض، Whitehall عقب می نشیند، اهدافی را تعیین می کند و امیدوار است که بازار کار را برای آن انجام دهد.
این رویکرد به طور محسوسی در حال شکست است. اگر قرار نیست مراسم افتتاحیه پر جنب و جوش بیرمنگام در گذشته به عنوان آخرین هورآمیز تلقی شود، دولت باید واقعیت داشته باشد و روی این ستون حیاتی گذار سبز سرمایه گذاری کند.
-
آیا نظری در مورد موضوعات مطرح شده در این مقاله دارید؟ اگر میخواهید نامهای با حداکثر 300 کلمه ارسال کنید تا برای انتشار در نظر گرفته شود، آن را برای ما به آدرس guardian.letters@aban.news.com ایمیل کنید.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.