پر از ترس و پیش بینی، با پناهندگانی که از اوکراین به لهستان گریخته اند ملاقات کنید

پناهجویان اوکراینی با بارهای سبک اما بار سنگینی وارد شهر مرزی پرزمیشل لهستان شده اند.

پایین آمدن در خاک لهستان برای آنها به معنای امنیت است، اما برای زندگی آنها غمگین است.

بسیاری از خانواده ها از هم جدا شده اند: عمدتاً زنان و کودکان به لهستان می آیند. مردان در خانه مانده اند تا بجنگند.

با رسیدن به پرزمیشل در مرز لهستان و اوکراین، آنها به یورونیوز می گویند که چگونه زندگی آنها در اثر تهاجم زیر و رو شده است و آنها را مجبور می کند با کمی بیشتر از لباسی که پوشیده اند فرار کنند.

آنها همچنین زخم های عاطفی ناشی از ورود جنگ به محله ها را به دوش می کشند و به سرعت به بقیه جهان درباره ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه هشدار می دهند.

من می خواهم بگویم تا تمام جهان بدانند: پوتین متجاوز است. لیوبایک پناهنده از کیف به یورونیوز گفت.

“مردم بیگناه می میرند. تانک ها همه جا تیراندازی می کنند. یک دختر جوان 18 ساله با مسلسل ایستاده است. وحشتناک است. تانک ها در شهر. همه جا. مردم لباس نظامی پوشیده اند. پسر یکی از همکلاسی های من رفت. هر روز عصر نمی دانیم که آیا او برمی گردد یا خیر.

“فردا او در اروپا خواهد بود. او را متوقف کنید. او به اروپا می آید. او نمی تواند جلوی خودش را بگیرد. ما باید جلوی او را بگیریم. کمک کنید. مردم دارند می میرند. درست است. مردم دارند می میرند. حتی بچه های کوچک. من نمی کنم.” من این را نمی خواهم. من می خواهم به خانه بروم. می خواهم به کیف برگردم، به آپارتمانم. نمی خواهم جایی بروم.”

آلینا کوسینسکا یک دندانپزشک از Zaporizhzhia، خانه بزرگترین نیروگاه هسته ای اروپا، که گفته می شود توسط نیروهای روسی گلوله باران شده است.

او به یورونیوز گفت: «من در مورد خانه‌ام بسیار می‌ترسم و امیدوارم اروپا و کل جهان کمک کنند و جلوی این کار را بگیرند.

خانه‌ام را از دست دادم، زندگی عادی‌ام را از دست دادم، آنجا کار داشتم، و حالا مجبور شدم از کشورم فرار کنم چون یک دیوانه می‌خواهد… نمی‌دانم او چه می‌خواهد.

این دندانپزشک 30 ساله یکی از صدها هزار پناهنده است که از زمان حمله روسیه به اوکراین در 24 فوریه، بیش از یک میلیون نفر به لهستان گریخته است. آژانس پناهندگان سازمان ملل می گوید که جنگ ممکن است شاهد افزایش تعداد پناهجویان به چهار میلیون نفر باشد.

در Przemyśl بسیاری در سرما و در نقطه توقفی در جاده به مقصدی هنوز ناشناخته منتظر می مانند.

“واقعاً هیچ کس انتظار چنین چیزی را نداشت، همه چیز خیلی سریع اتفاق افتاد.” ورونیکا کیلچیتزکا20 ساله از کیف. “شخصا، من هنوز نمی توانم آن را باور کنم. تمام دنیا در مورد آن صحبت می کنند. این ترسناک است که فکر کنیم چنین چیزی در قرن 21 ممکن است اتفاق بیفتد.

من به بچه‌هایمان ایمان دارم، کسانی که داوطلبانه دفاع می‌کنند، کسانی که داوطلبانه برای دفاع می‌روند، فکر می‌کنم ما پیروز خواهیم شد، زیرا روسیه با ارتش می‌جنگد، ما با مردم می‌جنگیم.»

تانیا آندریوایک سرآشپز اهل کیف به همراه پسر هفت ساله خود به لهستان گریخت.

او به یورونیوز گفت: «ما نمی‌توانستیم چیزی با خود ببریم، خیلی سریع بود. بمب‌هایی در حال انفجار بودند. خیلی ترسناک بود. بچه من خیلی ترسیده بود. فقط مقداری وسایل داخل چمدان انداختیم و رفتیم. با دستان تقریباً خالی دویدم.»

ما از زیرزمین بیرون خزیدیم و یک چمدان با آنچه می توانستیم برداریم، لباس زیر برداشتیم… پریروز ساعت 4 صبح با اتوبوس از کیف رفتیم. 24 ساعت طول کشید تا به Lviv برسیم. دقیقا یک روز در لویو ما دوستانی داریم. خانه آنها خوابیدیم و بعد از مرز رد شدیم و اینجا هستیم، اما هنوز باید رفت و آمد کنیم.

من می‌خواهم برای پسرم یک ژاکت و شلوار بیاورم، زیرا او در نزدیکی اتوبوس می‌دوید و کثیف شد و لباس دیگری ندارد. بنابراین من به دنبال این هستم که ببینم آنها در اینجا چه چیزی دارند. من باید او را عوض کنم.»