ایده بزرگ: آیا گردشگری برای ما بد است؟ | کتاب های جامعه

مندر سال 2019، سازمان جهانی گردشگری سازمان ملل متحد گزارش داد که سفرهای بین المللی به رکورد 1.4 میلیارد گردشگر افزایش یافته است. پیش‌بینی می‌کند در سال‌های آینده سالانه 3 تا 4 درصد افزایش یابد. البته این اتفاق نیفتاد. در پایان سال 2021، ورود گردشگران بین‌المللی 72 درصد کمتر از سطح قبل از همه‌گیری بود و 1 میلیارد کمتر از دو سال قبل از آن وارد شد.

این با وجود هوشمندی خطوط هوایی است. در طول قرنطینه استرالیا، کانتاس پروازهایی را به ناکجاآباد ترتیب داد: یکی از سیدنی را برای گشت و گذار در خلیج بایرون و ساحل طلایی، دیواره مرجانی بزرگ و اولورو ترک کرد. دیگری در ماه می سال گذشته مسافران را به ارتفاع 43000 فوتی برد تا ابرماه قرمز خونی را ببینند.

به گفته زوریتسا اوروسویچ، مدیر اجرایی UNWTO، گردشگری بیشترین آسیب را از کووید-19 وارد کرده است و در حالی که کشورهایی مانند چین توانستند به گردشگری داخلی روی بیاورند، کشورهای کوچکتر مانند فیجی که در آن گردشگری بین 40 تا 70 درصد است. تولید ناخالص داخلی به مراتب بدتر بود. این بیماری همه گیر حدود 120 میلیون شغل گردشگری را در معرض خطر قرار داده است.

این سازمان برآورد می کند که تا سال 2024 گردشگری بین المللی به سطح قبل از همه گیری باز خواهد گشت. مطمئناً این چیز خوبی است. مایکل اولری از خطوط هوایی یک بار به من گفت: “50 سال است که در اروپا جنگی رخ نداده است، زیرا همه آنها بیش از حد مشغول پرواز با رایان ایر هستند.” “من باید جایزه صلح نوبل را بگیرم – بونو را خراب کن.”

اگر تأثیر کووید همانطور که انتظار می رفت بهبود یابد، با یک ویروس جدید – سرگردانی جایگزین می شود. طبق یک نظرسنجی، هزاره‌ها ترجیح می‌دهند به سفر بروند تا رابطه جنسی داشته باشند – و نه تنها به این دلیل که احتمالاً دومی را اشتباه انجام می‌دهند.

هیئت گردشگری بریتانیای کبیر، VisitBritain، یک مورد اقتصادی قوی برای گردشگری ایجاد می‌کند: تأثیر آن از طریق اقتصاد تقویت می‌شود، زیرا به ازای هر 1000 پوندی که در گردشگری مستقیم تولید می‌شود، 1800 پوند بیشتر به لطف زنجیره تأمین و هزینه‌های مصرف‌کننده ایجاد می‌شود. در این زمینه، نه تنها مایه خرسندی ما نیست، بلکه وظیفه ماست که به باسیل فاولتیس های تحت محاصره بریتانیا و همتایان فیجیایی آنها کمک کنیم.

اما ارزش گردشگری، مانند رابطه جنسی، به نحوه انجام آن بستگی دارد. کشتی های کروز روزانه 21000 گالن فاضلاب تولید می کنند که بیشتر آن به دریا ختم می شود. بر اساس گزارش UNWTO، در سال 2019، انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از گردشگری، عامل 5 درصد از انتشار دی‌اکسید کربن جهانی توسط انسان بود.

گرایش‌های سیاره‌ای ویران‌کننده گردشگری در فهرست 52 مکان دیدنی نیویورک تایمز در سال 2020 به طرز غم‌انگیزی ثبت شد. یکی از آنها، جزیره بزرگ لوئیزیانا، با یکی از بالاترین نرخ‌های افزایش نسبی سطح دریا در جهان مواجه است. “آیا وقتی می دانید مکانی در حال ناپدید شدن است، به طرز وحشتناکی زیباتر به نظر می رسد؟” از نویسنده نیویورک تایمز پرسید، ظاهراً غافل از اینکه تشویق گردشگری به جزیره سدی طولانی 7 مایلی ممکن است ناپدید شدن آن را در خلیج مکزیک تسریع کند. نوشته دیگری حاکی از آن است که “با آن ورقه یخی به ضخامت یک مایل که به سرعت آب می شود، و دو فرودگاه بین المللی جدید که قرار است در سال 2023 افتتاح شوند، اکنون زمان کشف گرینلند دست نخورده و دست نخورده فرا رسیده است”.

درست است، گردشگری پایدار پدیده‌ای در حال رشد است، اما می‌توان گفت که این سیاره را تنها به روشی که گچ بر روی زخم گلوله قرار می‌دهد، التیام می‌بخشد. طبق گزارش شورای جهانی سفر و گردشگری، اکوتوریسم در سال 2019 کمی بیش از 2 درصد از کل بخش را به خود اختصاص داد: ارزش اولی 181.1 میلیارد دلار (133 میلیارد پوند) بود، در حالی که در همان سال گردشگری به طور کلی نزدیک به 9 تریلیون دلار ارزش داشت.

علاوه بر این، بین آنچه گردشگران می گویند و آنچه انجام می دهند، اختلاف نظر وجود دارد. طبق نظرسنجی اخیر Elegant Resorts، 99 درصد از مشتریان این اپراتور لوکس گفتند که سفر پایدار برای آنها مهم است. اما این شرکت همچنین خاطرنشان کرد که افزایش عظیمی در پرس و جوها در مورد جت های خصوصی وجود داشته است که شاید به دلیل تجربیات وحشتناک فرودگاه و حین پرواز بوده است.

خطری است که گردشگری انجام نمی دهد، نه برای تراز پرداخت ها و کره زمین، بلکه برای روح ما. امروزه، در آنچه مارشال مک لوهان دهکده جهانی ما نامیده است، گردشگری آن چیزی نیست که بود. غذا از سراسر جهان می تواند به درب منزل شما آورده شود و شما می توانید بدون ترک آسایش خانه به انواع تملک فرهنگی و گردشگری مجازی بپردازید. شعار مایکروسافت، «امروز کجا می‌خواهی بروی؟»، نشان می‌دهد که چگونه عملاً همه فعالیت‌های انسانی در ابرفرهنگی صورت می‌گیرد که در آن جهان به کالاهایی در سوپرمارکتی از تجربیات خلاصه می‌شود، همه به راحتی قابل مصرف و یکبار مصرف هستند. در این زمینه، گردشگری نه آنقدر که ذهن را محدود می کند، خطر دارد.

این حداقل پیشنهاد کتاب تازه ترجمه شده ای به نام هایپرفرهنگ است. در آن، فیلسوف کره ای-آلمانی، بیونگ-چول هان، استدلال می کند که دیگر هیچ تفاوت واقعی بین بومی و خارجی، نزدیک و دور وجود ندارد. سفر ما را از خاک خودمان ریشه کن می کرد و با دیگری روبرو می شد. در نظر بگیرید که چه چیزی باعث شد که زائران کفش های مسافرتی خود را بپوشند. او می نویسد: «او در اینجا کاملاً در خانه نیست، و بنابراین به یک ویژه آنجا می رود. هان معتقد است اولین گردشگران از این جهت شبیه به زائران بودند که به دنبال شوک انبساط‌کننده ذهنی جدید بودند.

هان می‌گوید آنچه گردشگران امروزی را از مسافران قبلی متفاوت می‌کند این است که جهانی‌شدن چیزی را ایجاد می‌کند که او آن را «اینجا جهانی با فاصله‌زدایی و مکان‌زدایی از آنجا» می‌نامد. او استدلال می کند که ما واقعاً وقتی سفر می کنیم دیگر از اینجا به آنجا نمی رویم. ما J Alfred Prufrocks قرن بیست و یکمی هستیم. در حالی که پروفراک تی اس الیوت زندگی خود را در قاشق‌های قهوه اندازه‌گیری می‌کرد، گردشگران فرافرهنگی امروزی می‌توانند از طریق بازدید از Starbucks در مکان‌های ظاهراً عجیب و غریب، تعطیلات خود را ترسیم کنند. گردشگری جذاب است زیرا تمایلی را در بر می گیرد که وقتی به خارج از کشور می رویم، چیزها خیلی عجیب، خطرناک یا خارجی نشوند. ما به طور فزاینده‌ای سفر می‌کنیم نه برای اینکه جهان‌بینی‌هایمان را بی‌اعتنا کنیم یا حساسیت‌هایمان را به چالش بکشیم، بلکه برای آرام کردن و پر کردن اینستاگرام‌هایمان سفر می‌کنیم.

فردریش نیچه در کتاب انسان، بیش از حد انسانی، خارش پاهای امروزی را پیش‌بینی کرد: «هر چه انسان‌ها کمتر به سنت‌هایشان مقید باشند، انگیزه‌های درونی بیشتر می‌شوند. بر این اساس، ناآرامی بیرونی، جریان چرخشی مردان، چند صدایی تلاش‌ها بیشتر می‌شود.»

با محو شدن ترس از کووید، مایل های هوایی احتمالاً به طور تصاعدی افزایش می یابد. انگیزه جست‌وجوی افق‌های جدید پس از مدت‌ها همکاری قابل درک است – اما وقتی در خطوط غیر اتحادیه اروپا برای پرواز به مقاصد دوستانه رسانه‌های اجتماعی به‌شدت صف می‌کشیم، آیا واقعاً با چیزی که احتمالاً به دنبال آن هستیم پاداش می‌گیریم: نشاط مجدد و تغییر نظر؟

طبیعت نیز که دو سال است از تاثیر ردپای کربن بشریت بهبود یافته است، در آستانه نابودی مجدد است. بلز پاسکال فیلسوف فرانسوی می نویسد: «تمام مشکلات بشریت از ناتوانی انسان در نشستن آرام در اتاقی به تنهایی ناشی می شود.» او نکته ای داشت.

بیشتر خواندن

معنای سفر: فیلسوفان خارج از کشور نوشته امیلی توماس (انتشارات دانشگاه آکسفورد، 14.99 پوند)

گردشگری بیش از حد: درس هایی برای آینده ای بهتر نوشته مارتا هانی و کلسی فرنکیل (انتشارات جزیره، 28 پوند)

ابرفرهنگ: فرهنگ و جهانی شدن اثر بیونگ چول هان (پولیتی، 12.99 پوند)