دین ون نیکرک: “پاهایم جا خورد، صدای ضربه ای شنیدم – جام جهانی من بود” | صد

دبلیواز آنجایی که بسیاری از کریکت‌بازان پیشرو جهان مستقیماً به مسابقات صد زن از بازی‌های مشترک‌المنافع موج‌سواری می‌کنند، دان ون نیکرک هر چیزی جز این خواهد بود. از زمانی که او جام سال گذشته را به عنوان کاپیتان بیضی شکست ناپذیران برد، این زن آفریقای جنوبی تنها 25 بار بازی کرده است و از نوامبر به بعد اصلا بازی نکرده است، سال او تاکنون به دلیل یک تصادف عجیب غذا دادن به سگ تنها چند هفته قبل از جام جهانی مارس به طور کامل ویران شده است.

ون نیکرک می‌گوید: «من کارهای احمقانه زیادی انجام می‌دهم، اما احتمالاً این یکی از بهترین تصمیم‌هایی نبود که می‌توانستم آنقدر نزدیک به جام جهانی بگیرم. “ماریزان [Kapp, her wife and teammate with both South Africa and the Invincibles] همیشه به من می گوید که من یک سر شل هستم. این یک تصادف صادقانه و عجیب بود. باران می بارید و من روی عرشه چوبی بیرون خانه بودم. من باید پایین می رفتم تا به سگ هایم غذا بدهم و سعی کردم از لبه پایین بروم و همانطور که انجام دادم پاهایم جای خود را گرفت. من یک صدای فوری شنیدم و بلافاصله فهمیدم که جام جهانی من بود.

«تا به امروز هنوز از خودم متنفرم. اگر فقط یک ثانیه تصمیم متفاوت می گرفتم، می توانستم آنجا باشم و شاید به تیمم کمک کنم، کمی تفاوت ایجاد می کردم. زندگی همین است و من از این طریق یاد می‌گیرم.»

یک عبارت در توصیف ون نیکرک از تصادف خود برجسته است. او اولین بازی بین‌المللی خود را در 15 سالگی انجام داد و 13 سال بعد با فاصله 20 نفر از گلزن برتر دوی T20 زنان آفریقای جنوبی، در فهرست برترین ویکت‌بازان کشورش در هر دو رشته T20 و ODI، رتبه 3 را دارد. هر دو فرمت) و یک کاپیتان بسیار محترم است. آزاردهنده به نظر می رسد که چنین ورزشکار درخشان و موفقی به این دلایل معمولی و به ظاهر پیش پاافتاده به احساس نفرت از خود اعتراف کند.

او می‌گوید: «من بدترین منتقد و گاهی بدترین دشمنم هستم. من همیشه بدترین منتقد خود خواهم بود زیرا هنوز از من انتظار بهتری دارم و بیشتر از آنچه داده ام. گاهی اوقات من یک توپ شل هستم و فکر نمی کنم. در آن لحظه پله هایی کنار من بود اما می خواستم از آن پایین بروم. وقتی بارون میاد اینکارو میکنی؟ حقیقت این است که من باید به هر نحو ممکن از تیمم حمایت کنم و آنجا نبودم. به همین دلیل از خودم ناراحتم، چون می‌خواستم آنجا باشم.»

ون نیکرک به سرعت و همیشه با لحنی شاد صحبت می کند. وقتی از او خواسته شد که خود را در یک کلمه توصیف کند، “طنز” را انتخاب می کند. اما او از همان لحن هنگام توصیف وقایعی استفاده می‌کند که به وضوح چیزی غیر از آن بودند – و از سال 2019، زمانی که شکستگی فشاری در استخوان ران راست او اولین مورد از صدمات بود، تعداد زیادی از آن‌ها وجود داشته است.

او می‌گوید: «در آن مرحله من به بهترین بازیکن کریکت نزدیک بودم. من همیشه به مردم می گویم چیزی باید مانع من شود تا دوباره به زمین بازگردم و واقعاً اینطور شد. من برای آن سپاسگزار نیستم، اما همه چیز را در چشم انداز قرار داد. بعد از آن این تداوم مصدومیت ها بود و از نظر روحی آسیب زیادی به من وارد کرد.

من هر دو پدربزرگ و مادربزرگم را در عرض دو ماه در سال 2020، درست بعد از اینکه با یک مصدومیت دیگر مواجه شدم، از دست دادم. فقط یکی پس از دیگری بوده است. مردم فکر می کنند شما قوی هستید، که شما یک رهبر هستید و نمی توانید شکست دهید، اما همه ما نقاط شکست خود را داریم و گاهی اوقات شما حتی بدون اینکه متوجه شوید به آن می رسید.

هیچ کس بهتر از کاپ، شریک 13 ساله او – که در سال 2018 ازدواج کردند – و هم تیمی در 163 بازی از 194 بازی بین المللی او، برای درک مشکلات ون نیکرک و حمایت از او از طریق آنها وجود ندارد. ما 100% کاملاً متضاد هستیم، این یک واقعیت است. ون نیکرک می‌گوید: ما چند چیز مشترک داریم، اما در نحوه تفکرمان در مورد مسائل کاملاً متضاد هستیم.

“خوشبختم که کسی مثل او را در زندگی ام دارم که مرا درک می کند. فکر نمی‌کنم خیلی‌ها بتوانند. او تلفاتی را دیده است که جراحات من بر من وارد شده است، نه تنها از نظر جسمی، بلکه از نظر روحی نیز، و سخت است که در کنار کسی باشم، وقتی آنها برای خودشان نیستند. این واقعیت که او فشارها و استرس ناشی از آسیب را درک می کند، کار را کمی آسان می کند. من بسیار سپاسگزارم که او ستونی برای من بوده است.»

هفته گذشته ون نیکرک ویدیویی در اینستاگرام از بولینگ خود برای کاپ در تور منتشر کرد و شاید این دوره از مصدومیت ها اکنون به پایان رسیده باشد. او می گوید: «از لحاظ مهارتی خوشحالم، از جایی که هستم راضی هستم. “این یک روند بوده است، اما من به آنجا می رسم.” او و کاپ که قبل از بازی‌های مشترک المنافع زمانی که برادر شوهرش دچار حادثه شد به خانه بازگشتند و با سوختگی شدید در مراقبت‌های ویژه بستری شدند – او اکنون خارج از خطر است و در مسیر بهبودی قرار دارد – روز شنبه خانه را ترک کردند. به لندن سفر کنید و زمانی که Invincibles رقابت زنان صد در Oval را در برابر نورثرن سوپرچارجرز در روز پنجشنبه افتتاح می کند، در دسترس خواهد بود.

او می‌گوید: «در شروع مسابقات سال گذشته نمی‌دانستم چه انتظاری داشته باشم. صد توپ، این چیست؟ کریکت هست یا نه؟ اما من آن را دوست داشتم زیرا از نظر تاکتیکی واقعاً شما را به چالش می کشد، طرز فکر شما را تغییر می دهد. من واقعاً از خودم لذت بردم و فکر می کنم بیشتر بازیکنان این کار را انجام دادند.

«همچنین جمعیتی که بیرون آمدند، چقدر رونق گرفت، حمایت همه تیم‌ها – نه فقط مردان و نه فقط زنان، همه تیم‌ها، هر جمعیتی تقریباً مملو از جمعیت بود. خیلی برقی بود فکر می‌کنم امسال لیگ قوی‌تری است و نمی‌توانم صبر کنم تا به آنجا برگردم.”