آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
به مدت دو سال، سیلوهای غلات در حال خرد شدن بیروت بر ویرانه‌های بندر مجاور فرو می‌رفتند، پس‌زمینه‌ای آسیب‌دیده برای شهری شکسته که به سختی روی پای خود مانده است.
تقریباً در دقیقه از دومین سالگرد انفجار بندر بیروت که آنها را ویران کرد و همسایه‌های مجاور را پودر کرد، لغزش عظیمی از سیلوها فروریخت و بار دیگر ناکارآمدی لبنان و تلاش ناموفق برای به دست گرفتن عدالت را به نمایش گذاشت.
جمعیت روز پنجشنبه برای بزرگداشت جان باختن بیش از 200 نفر در یکی از بزرگترین بلایای صنعتی در تاریخ معاصر، در روگذرهای مجاور صف کشیدند. و با انجام این کار، بسیاری نیز برای نابودی مداوم کشوری عزادار بودند که نابودی آن در ناتوانی لبنان در پاسخگویی رهبرانش برای انفجار یا فروپاشی عمدی اقتصادش خلاصه شده است.
دوران پس از انفجار که در آن زمان به‌عنوان لحظه‌ای مهیج که در نهایت می‌توانست تحت الحمایه فاسدی که رهبران لبنان را به ضرر شهروندانش ثروتمند کرده بود بشکند، در عوض در خدمت تقویت وضعیت موجود بوده است. بندر بیروت تصویر کوچکی از شکست‌های لبنان بود، جایی که رهبران دوران جنگ داخلی همگی در بخش‌های مختلف عملیات آن سهیم بودند و بر اساس تفاهم‌های غیررسمی، کاهش‌های مالی زیادی را متحمل شدند.
در حالی که ویرانی ترمینال بار فله، یک بیماری همه گیر جهانی و یک اقتصاد رو به افول ممکن است به این امر پرداخته باشد، شبکه های حمایتی که به لبنان در ویرانی کمک کرده اند دست نخورده باقی مانده اند. تلاش‌ها برای بررسی علت انفجار و سهل‌انگاری که منجر به ذخیره‌سازی تصادفی 2750 تن نیترات آمونیوم به مدت هفت سال شد، متوقف شده است و اراده سیاسی کمی برای ازسرگیری معنی‌دار وجود ندارد.
در میان جمعیتی که در نزدیکی بندر جمع شده بودند، آلن هوبیکا، 17 ساله، تصویری از دوست خود الیاس خوری که در انفجار در خانه اش نه چندان دور جان خود را از دست داد، در دست داشت. او گفت که به این راهپیمایی پیوست زیرا «عدالت هنوز محقق نشده است. من اینجا هستم تا به او احترام بگذارم تا بیهوده نمرد. ما باید حداقل حقوقش را به او بدهیم تا بتواند آرام بگیرد.»
دو سال گذشته است و تا کنون چیزی وجود ندارد که بتوانیم آن را پاسخگویی یا عدالت بنامیم. من فکر نمی‌کنم به این زودی اتفاق بیفتد مگر اینکه جامعه بین‌المللی وارد عمل شود.»
“درد [at Elias’s death] هر روز بیشتر و بیشتر می شود. بدتر و بدتر می شود.»
غم و اندوه مداوم یک احساس رایج در میان بسیاری از بازماندگان و اعضای خانواده است. این ناله به بسیاری دیگر از لبنانی‌هایی که از آن زمان به بعد از کشور فرار کرده‌اند، خشمگین شده‌اند، نخست از فروپاشی اقتصادی که منجر به سقوط تقریباً 25 برابری پول محلی شده است، و در مجموع از رویدادی بسیار فاجعه‌بار و در عین حال به ظاهر بی‌اهمیت آسیب دیده‌اند.
پیش از سالگرد، آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل، درخواستی را برای “تحقیقات شفاف و بین المللی” در مورد این انفجار آغاز کرد. بسیاری از لبنانی‌هایی که به تحقیقات سازمان ملل درباره قتل رفیق حریری، نخست‌وزیر سابق این کشور، به عنوان نمونه‌ای از این که چگونه تحقیقات 13 ساله تأثیر «عدالت» ارائه‌شده را کمرنگ کرد، از تماس او با استقبال ضعیفی برخوردار شد.
حسن یموت، یکی از ساکنان بیروت، گفت: «هیچ کس جز خود لبنانی ها نمی تواند این مشکل را حل کند. و هیچ یک از آنها این کار را نخواهند کرد زیرا همه آنها به نوعی درگیر هستند.
در ساعت 6:07 بعد از ظهر، یک دقیقه قبل از انفجار نیترات آمونیوم، پس از اینکه کارگرانی که از جوشکار استفاده می کردند مکان های مجاور را به آتش کشیدند، آژیرها به صدا درآمدند و در حالی که مردم به حمایت دست زدند، یک آمبولانس در میان جمعیت راه افتاد.
اندکی پس از آن، یک هلیکوپتر حامل یک سطل آب بر فراز آنچه از سیلوهای غلات باقی مانده بود به پرواز درآمد و تلاش کرد آتشی را که هفته ها در پایگاه آنها می سوخت، خاموش کند.
سامر، 26 ساله، یک دانشجو، گفت: “بقیه به زودی از بین می رود.” اونا هم باید. آنها فقط نمادی از شکست هستند.»
گزارش تکمیلی: مایکل صافی
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
