دولت سریلانکا به رفتار سختگیرانه با معترضان متهم شد | سری لانکا

دولت سریلانکا متهم به سرکوب شدید معترضانی است که در سرنگونی گوتابایا راجاپاکسا به عنوان رئیس جمهور دست داشتند و فعالان با ارعاب، نظارت و دستگیری خودسرانه مواجه شدند.

ده‌ها معترض در روزهای اخیر توسط پلیس بازداشت شده‌اند، زیرا دولت به رهبری رئیس‌جمهور تازه منصوب شده، رانیل ویکرمسینگه، تلاش کرد جنبش اعتراضی توده‌ای را که راجاپاکسا را ​​مجبور به فرار از کشور و استعفا در اوایل ژوئیه کرد، سرکوب کند.

پس از سقوط راجاپاکسا، جنبش اعتراضی، معروف به آراگالایا، تمرکز خود را به ویکرمسینگه معطوف کرده و خواستار کناره گیری او از قدرت شده است. او متهم به عدم مشروعیت و حمایت عمومی و حمایت از خانواده قدرتمند راجاپاکسا است که متهم به ورشکستگی کشور هستند.

ویکرمسینگه متعهد شد که از جنبش اعتراضی حمایت کند، اما از زمان روی کار آمدن به عنوان رئیس جمهور، معترضان را “فاشیست” توصیف کرد و شروع به استفاده از تمام نیروی دستگاه دولتی علیه فعالانی کرد که ادعا می کرد قانون را زیر پا گذاشته بودند.

یکی از اولین اقدامات او اعلام وضعیت اضطراری و اعطای اختیارات گسترده به پلیس برای بازداشت مردم بود. در ساعات اولیه 22 ژوئیه، او به ارتش اجازه داد بخشی از اردوگاه اعتراضی را پاکسازی کنند و ساختمان دبیرخانه ریاست جمهوری را که اشغال شده بود، پس بگیرند. بیش از 50 نفر از جمله وکلا و روزنامه نگاران زخمی شدند.

از آن زمان، فعالان و سازمان های حقوق بشری هدف قرار دادن شخصیت های برجسته در جنبش اعتراضی را توصیف کردند. بیش از 100 نفر از جمله یک راهب بودایی دستگیر شده‌اند، دادگاه‌ها ممنوعیت سفر صادر کرده‌اند، پلیس به خانه‌های خانواده معترضان یورش برده و آژانس‌های امنیتی فعالان را از خیابان‌ها خارج کرده و ساعت‌ها از آنها بازجویی کرده‌اند.

روکی فرناندو، یک فعال برجسته حقوق بشر، گفت: «به نظر می رسد استراتژی دولت القای ترس برای عقب نشینی معترضان است.

جیوانتا پیریس، کشیش کاتولیک که یکی از چهره‌های شناخته شده جنبش اعتراضی است و به صراحت علیه دولت صحبت می‌کند، در میان افرادی که هدف قرار گرفته‌اند، دیده می‌شود. به پلیس دستور دستگیری او در محل داده شد و دو کلیسا، یکی در شهر زادگاهش و دیگری در کلمبو، توسط افسران به دنبال او مورد حمله قرار گرفتند.

پیریس دادخواستی را به دادگاه ارائه کرده است تا از دستگیری محافظت کند، اما او به آبان نیوز گفت که در این مدت به مخفی کاری رفته است، زیرا پلیس همچنان به خانه والدینش مراجعه می کند و محل اختفای او را جویا می شود.

پیریس گفت: «من شخصاً ارعاب و سرکوب معترضان را احساس کرده‌ام. ما همیشه صلح جو و بدون خشونت باقی ماندیم. آنها اکنون همه هماهنگ کنندگان تظاهرات را هدف قرار می دهند و ما را به ارتکاب اقدامات تروریستی متهم می کنند که دروغ است. این رئیس جمهور غیردموکراتیک است.»

این هفته پس از دستگیری جوزف استالین، رهبر اتحادیه خدمات معلمان سیلان و مشهورترین اتحادیه کارگری سریلانکا، که روز چهارشنبه به دلیل شرکت در راهپیمایی در ماه مه بازداشت شد، اعتراضات در کلمبو آغاز شد.

«حق اعتراض یک حق دموکراتیک است. چه جرمی مرتکب شده ام؟ آیا من اموال عمومی را دزدیده ام یا افرادی را به قتل رسانده ام؟ چه جرمی مرتکب شدم؟» وقتی استالین را از دفاترش بردند و به زور سوار ماشین پلیس کردند، پرسید.

در میان کسانی که دستگیری او را محکوم کردند، مری لاولور، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور مدافعان حقوق بشر بود که دستگیری او را “ناراحت کننده” خواند و گفت که کار او “باید حمایت شود، نه مجازات”.

رهبر اپوزیسیون سریلانکا، ساجیث پریماداسا، این سوال را مطرح کرد که چرا اعضای خانواده راجاپاکسا هنوز در کشور، که متهم به فساد و سوءمدیریت اقتصادی هستند و “این چرخه خشونت را به راه انداخته اند”، آزاد مانده اند در حالی که چهره هایی مانند استالین اکنون در پشت میله های زندان هستند.

پلیس به معترضان اولتیماتوم داد تا کمپ معترضان در منطقه مرکزی کلمبو در گال فیس، معروف به GotaGoGama، که قلب جنبش آراگالایا بوده است را تا عصر جمعه پاکسازی کنند، در غیر این صورت با پیگرد قانونی مواجه خواهند شد. اما پرونده ای در دادگاه در مخالفت با این اقدام تشکیل شد و ساعاتی قبل از ترخیص، دادستان کل کشور اعلام کرد که اردوگاه تا 10 مرداد برداشته نخواهد شد.

آنجلو کولاسوریا، 38 ساله، که در GotaGoGama زندگی می‌کند، در میان معترضانی بود که گفت در جای خود می‌مانند. او گفت: «ما اینجا نیستیم تا طبق گفته پلیس اعتراض کنیم. ما اینجا برای حقوق خود مبارزه کرده‌ایم و در مورد مسائل کشور صحبت کرده‌ایم، زیرا این حقی است که قانون اساسی سریلانکا به ما داده است.»

Wickremesinghe هرگونه سرکوب معترضان را رد کرده است. او گفت که فقط علیه کسانی که دست به «اقدامات خشونت‌آمیز یا تروریستی» می‌زنند، اقدام می‌کند و مدعی شد که اعتراضات کمک‌های مالی ضروری بین‌المللی، از جمله وام از صندوق بین‌المللی پول (IMF) را به تاخیر انداخته است.

برخی از گروه‌ها تلاش می‌کنند از طریق رسانه‌های اجتماعی تبلیغات گسترده‌ای را منتشر کنند که من معترضان را تعقیب می‌کنم. ویکرمسینگه روز چهارشنبه به پارلمان گفت اما این درست نیست. من اجازه هیچ گونه تعصبی به فعالان صلح طلب را نمی دهم. من دفتری برای محافظت از معترضان مسالمت آمیز و حمایت از آنها ایجاد خواهم کرد.»

اما بسیاری از گروه ها، از جمله فدراسیون دانشجویان بین دانشگاهی (IUSF) که در طول اعتراضات بسیار فعال بوده اند، می گویند که مورد آزار و اذیت و بازداشت خودسرانه قرار گرفته اند. در دو هفته گذشته، رهبران IUSF ممنوعیت سفر دریافت کرده اند، توسط افسران لباس شخصی از هواپیماها و اتوبوس ها بیرون کشیده شده و دستگیر شده اند. یکی از آنها به زور در یک “ربایش ون سفید” از خیابان ها انتخاب شد، چندین ساعت توسط افسران در مورد محل برگزاری جلسه IUSF واسانتا مودالیگه مورد بازجویی قرار گرفت و سپس سه ساعت بعد رها شد.

چهره‌های کمتر مطرح دیگری نیز دستگیر شده‌اند، از جمله یک معترض که یک لیوان آبجو از خانه رئیس‌جمهور برداشت و دیگری که در زمانی که هزاران معترض ملک را تصرف کردند، روی صندلی او نشست. فاطمه بانو، 37 ساله، توضیح داد که چگونه همسرش، مولوی اسمات، که ماه ها در کمپ گوتاگوگاما اقامت داشت، هفته گذشته به کلانتری احضار و سپس دستگیر شد.

او گفت: «از زمان دستگیری تنها یک بار توانستم با او ملاقات کنم. ما نمی توانستیم زیاد صحبت کنیم و هیچ کس رسماً به من اطلاع نداد که جرم او چیست.

او گفت، مانند بسیاری دیگر، اسماعیل به دلیل تأثیر وحشتناکی که بحران اقتصادی بر خانواده‌اش داشت، با کمبود سوخت و غذا و گاز پخت و پز، در تظاهرات شرکت کرده بود، به این معنی که مجبور بودند غذا را روی هیزم بپزند. او گفت: «او به خاطر کشور رفت.