رکورد پوشش مرجانی دیواره بزرگ مرجانی خبر خوبی است اما تهدید آب و هوا همچنان پابرجاست | دیواره بزرگ مرجانی

دیواره مرجانی بزرگ یکی از جواهرات طبیعی سیاره است که بیش از 2300 کیلومتر در امتداد شمال شرقی استرالیا کشیده شده است.

اما این ارگانیسم ثبت شده در فهرست میراث جهانی، علاوه بر این که یکی از فهرست های مورد علاقه و انبوهی از تنوع زیستی در میان 3000 صخره است، عامل اصلی بحران آب و هوایی است.

با این حال، این هفته، گزارشی در مورد میزان مرجان در سراسر صخره نشان داد که بالاترین سطح در 36 سال نظارت در بخش‌های شمالی و مرکزی بود.

اما این بدان معنا نیست که بحران پایان یافته است.

اکوسیستم‌ها با تهدیدها و اختلالات متعددی مواجه می‌شوند، و برای صخره‌ها این موارد شامل هجوم ستاره‌های دریایی حریص مرجان‌خوار، خروج آلودگی از خشکی و طوفان‌های مخرب است.

تهدید بزرگ، گرمای آب و هوا است که باعث شده مرجان ها از سال 1998 شش بار سفید شوند.

مؤسسه علوم دریایی استرالیا (Aims) که برنامه پایش را اجرا می کند، 87 صخره را بررسی کرد. این گزارش مرجان‌های سخت را می‌شمارد – یک معیار مهم، زیرا اسکلت‌های آن‌ها ساختاری برای صخره‌ها می‌سازند.

افزایش پوشش مرجانی به لطف رشد سریع مرجان های آکروپورا بود که مستعدترین آنها در برابر تنش گرمایی هستند و ستاره های دریایی مرجانی از آنها حمایت می کنند.

تاب آوری در مقابل تهدید

شرایط در سال‌های اخیر نسبتاً خوش‌خیم بوده است، با طوفان‌های کم، تعداد کم ستاره‌های دریایی و دو تابستان تحت سلطه الگوی آب‌وهوای La Niña که معمولاً به معنای شرایط خنک‌تر است.

اما در اوایل امسال اولین سفید شدن مرجان‌ها در سال لانینا بود – رویدادی که دانشمندان دریایی را که انتظار داشتند آن سال‌های خنک‌تر به مرجان‌ها امکان بهبودی واضحی بدهد، شوکه و شگفت‌زده کرد. گرمایش جهانی در حال حاضر به این معنی است که حتی سال های La Niña برای مرجان ها امن نیست. ورود اجتناب ناپذیر فاز گرمتر ال نینو بسیاری را به شدت نگران کرده است.

اولین سفید شدن انبوه در سال 1998 بود و پس از آن رویدادهایی در سال های 2002، 2016، 2017، 2020 و 2022 رخ داد. یک مطالعه نشان داد که از سال 1998 تنها 2 درصد از کل صخره ها از سفید شدن فرار کرده اند.

برای آخرین گزارش پایش اهداف، حدود نیمی از صخره ها قبل از سفید شدن تابستان امسال بازدید شده است. در حالی که سفید کردن گسترده بود، Aims گفت که احتمالاً گرما آنقدر بالا نیست که بسیاری از مرجان ها را کاملاً از بین ببرد.

بسته به شدت استرس گرمایی، مرجان ها می توانند زنده بمانند یا بمیرند. اگر مرجان ها برای مدت طولانی در آب داغ تر از حد معمول بنشینند، جلبک هایی را که رنگ و بیشتر غذایشان را به آنها می دهد از دست می دهند.

این به معنای گرسنگی مرجان ها است، بنابراین این رویدادها اثرات مرگباری بر سرعت رشد، توانایی تولید مثل و حساسیت به بیماری دارند.

دانشمندان صخره‌ها در مورد انعطاف‌پذیری صخره‌ها صحبت می‌کنند – توانایی برگشت از اختلالات.

دکتر دیوید واچنفلد، دانشمند ارشد در اداره پارک دریایی مرجانی بزرگ، می‌گوید: «شکی نیست که این خبر خوبی است.

اما اگر در سال 2022، در دمای 1.1 درجه سانتیگراد گرمای جهانی، صخره‌ها این انعطاف‌پذیری را از دست داده بودند، ما در مشکل عمیقی خواهیم بود. ما هیچ شانسی برای حفظ صخره در شرایط سالم نخواهیم داشت.

«طبق سال گذشته [UN climate assessment]، در دهه آینده به دمای 1.5 درجه سانتیگراد خواهیم رسید. این یک پیش بینی بسیار متضاد است. برای یک اکوسیستم حساس از نظر حرارتی مانند صخره، این مقدار زیادی است و تنها یک دهه با آن فاصله دارد.

گرمایش جهانی 1.5 درجه سانتیگراد به عنوان یک نرده محافظ برای صخره ها در نظر گرفته می شود، پس از آن سفید شدن خیلی سریع برای بازیابی قوی انجام می شود.

ما در مسیری هستیم که دمای 1.5 درجه سانتیگراد را پشت سر بگذاریم و به 2.6 یا 2.7 درجه سانتیگراد برسیم. بنابراین انعطاف‌پذیری که در دمای 1.1 درجه سانتی‌گراد مشاهده می‌کنیم ادامه نخواهد یافت.» واخنفلد می‌گوید.

قلمرو ناشناخته

دکتر مایک امزلی، که نظارت بر اهداف را رهبری می‌کند، می‌گوید با توجه به شرایط نسبتاً خوش‌خیم، افزایش پوشش مرجانی انتظار می‌رفت، اما چهار رویداد سفیدکننده در هفت سال، قلمروی ناشناخته بود.

او می‌گوید: «ما در چند سال گذشته از چند گلوله طفره رفته‌ایم و در حالی که این بهبود عالی است، پیش‌بینی‌ها حاکی از بدتر شدن این اختلال است.

در برخی رسانه‌های محافظه‌کار، از این نظرسنجی برای مطرح کردن استدلال‌هایی که صخره‌ها در معرض تهدید نیستند، استفاده شده است. امسلی می‌گوید: «مخالف‌کنندگان می‌توانند هرچه دوست دارند سرشان را در شن‌ها بگذارند، اما فراوانی آشفتگی‌ها به جنون‌بازی تبدیل می‌شود.

واشنفلد اشاره می کند که دانشمندان هرگز نگفته اند که صخره مرده است. او می‌گوید: «دانشمندان زنگ خطر را به صدا درآورده‌اند، نه مراسم تشییع جنازه. “این تصور که دانشمندان مردم را گمراه می کنند، بی معنی است.”

او انعطاف‌پذیری صخره را به یک نوار لاستیکی تشبیه می‌کند که می‌توان آن را بارها کشید، اما فقط تا حدی قبل از اینکه بچرخد.

او می‌گوید: «پیش‌بینی اینکه چه زمانی اتفاق می‌افتد سخت است، اما در مورد صخره‌ها کمی شبیه به آن است. ما زمان محدودی برای کاهش و توقف گرمایش داریم. هیچ راهی وجود ندارد که این انعطاف‌پذیری برای همیشه دوام بیاورد.»