«من برای زندگی کردن قرض می‌گیرم»: گروگان‌ها از دوران طلایی لذت می‌برند در حالی که بریتانیا در روزهای سختی می‌گذرد | قرض و بدهی

آ زنجیر محکم و صلیب باریک که هر دو از طلا ساخته شده اند، روی میز در یک کیسه پلاستیکی کوچک قرار داده شده اند. صاحب آن به این فکر می کند که آیا گردنبند مادربزرگ و آویز مادرش را به گرو بگذارد یا بفروشد تا 400 پوند به صورت نقدی جمع آوری کند تا بدهی ها را پرداخت کند و جشن تولد دخترش را تامین کند. او قبلاً هرگز از یک دلال گروگان استفاده نکرده است، اما وضعیت مالی او تحت فشار فزاینده ای قرار دارد.

مشتری که حاضر نشد هویتش را بگیرد، می گوید: «هر ماه چیزی برای زندگی ندارم. من در اطراف خانه نشسته ام و برنامه ریزی می کنم که بتوانم چیزهایی را بفروشم. من 9 یا 10 ساعت در روز پنج روز در هفته بیرون از خانه هستم و پنج روز پس از دریافت حقوق هنوز پوستم خالی است.

مشتری یکی از بسیاری از مشتریانی است که در یک روز معمولی در Pickwick در اشفورد، کنت، بخشی از زنجیره ای متشکل از هشت دلال رهن، از آستانه عبور می کند – صنعتی که در حال تجربه رونق است زیرا مشتریان برای پول نقد برای پرداخت قبوض رو به افزایش تلاش می کنند.

سود شرکت در طول همه‌گیری زمانی کاهش یافت که حداقل یک سوم از دفتر وام خود را از دست داد، زیرا مشتریانی که فرصت کمی برای خرج کردن داشتند، بدهی‌های خود را پرداخت کردند. اکنون تجارت در حال بازگشت است – 20٪ از ژانویه تا تقریبا 60٪ بالاتر از سطح قبل از کووید. من واقعاً قبلاً این سرعت رشد را ندیده بودم. ناتان فینچ، مدیر عامل Pickwick می‌گوید: «من فکر می‌کنم ما در قلمرو جدیدی هستیم.

“من فکر می کنم مردم در رابطه با مسائل مالی خود مسلح می شوند. مشتریان پیمانکاری به ویژه باهوش هستند و اغلب جریان نقدی خود را صاف می کنند و مطمئن می شوند که دارند [what they need for] لایحه ای در راه است.»

فینچ انتظار دارد امسال رشد بیشتری داشته باشد، زیرا تورم بالا و رکود قریب الوقوع پیش بینی شده توسط بانک انگلستان در این هفته، به اضافه پیش بینی قبوض انرژی به 3600 پوند در سال، به افزایش هزینه های زندگی اضافه می کند.

با از بین رفتن برخی از بازیگران کلیدی، دسترسی به سایر اشکال اعتبار کوتاه‌مدت، مانند وام‌دهی روز پرداخت، کاهش یافته است و باعث می‌شود که گروگان‌گیری شکاف را پر کند. این صنعت همچنین از ارزش فزاینده طلا و الماس، افزایش تقاضا برای ساعت‌های طراحان و افزایش آگاهی از طریق برنامه‌های تلویزیونی مانند Posh Pawn کانال 4 بهره برده است.

این یک احیای بخشی است که به اندازه بارها در دوره ویکتوریا همه جا وجود داشت، اما در طول قرن بیستم با ظهور اشکال دیگر اعتبار کاهش یافته بود. دو تا از بزرگترین بازیگران آن – The Money Shop و Albemarle & Bond – هر دو کمی قبل از همه‌گیری سقوط کردند.

فینچ می‌گوید: «از لحاظ تاریخی، این یک چیز طبقه کارگر بود، اما فکر نمی‌کنم اکنون بتوانید مشتریان را در یک کلاس قرار دهید. هر کسی گهگاه بیشتر از آنچه در آن ماه به دست آورده است، صورتحساب دارد.

در حالی که او می‌گوید مشتریان ساعت‌های گران‌قیمت را برای سرمایه‌گذاری در ماشین‌های مسابقه به گرو گذاشته‌اند، مشتری معمولی برای تعطیلات یا هزینه‌های غیرمنتظره مانند خرابی ماشین یا سیستم گرمایش مرکزی، یا هزینه‌های کسب و کار یا خانه بزرگ‌تر از حد انتظار قرض می‌گیرد.

گرچه به شدت تنظیم شده است، اما پیمانکاری به مشتریان این امکان را می دهد که مبالغ هنگفتی را بدون بررسی اعتبار یا اثبات درآمد وام بگیرند. وام گیرندگان باید شناسه عکس و مدرک نشانی را ارائه دهند، اما معامله به اقلام امنیتی ارائه شده بستگی دارد. وام دهندگان بر امور مالی وام گیرنده تمرکز نمی کنند، فقط بر روی ارزش بازار وثیقه تمرکز می کنند و اطمینان می دهند که می تواند هزینه وام و هزینه های بهره را در صورت نکول پوشش دهد. معمولاً یک کارگزار تا 70٪ از ارزش بازار کالا را وام می دهد.

فینچ می‌گوید پیمان‌بازی در مورد روابط شخصی است، با کارکنان باتجربه که می‌توانند کسی را ببینند که در مقابل کالایی که ممکن است در واقع مالک آن نباشد قرض بگیرد و مایل به چانه‌زنی بر سر اندازه وام است. افراد عادی معاملات بهتری دریافت می کنند.

او می گوید که در برابر وسایل نقلیه و حتی دندان مصنوعی طلا وام داده است، اما اکثریت قریب به اتفاق وام ها علیه جواهرات است. رهبر جعبه‌ای را از یکی از گاوصندوق‌های بزرگ مغازه می‌برد، پر از تعهد – اصطلاح صنعتی برای اقلام امنیتی – که هر کدام در یک کیسه پلاستیکی شفاف همراه با یک قرارداد صورتی که شرایط وام را مشخص می‌کند.

یک وام 90 پوندی در مقابل گوشواره‌های طلای نه عیار، 300 پوند برای یک گردنبند طلای 18 عیار و کلی جواهرات درشت – حلقه‌های بزرگ با سگک، زین یا طرح‌های بافته شده و میخ‌دار که به عنوان نگهدارنده طراحی شده‌اند. حلقه، که توسط بسیاری از مشتریان به عنوان راهی برای ذخیره ثروت با گزینه ای برای استقراض در برابر دارایی مورد علاقه است.

بین 85 تا 88 درصد از تعهدات بازخرید می شود، زیرا مشتریان مشتاق هستند موارد اغلب از نظر احساسی مهم را بازیابی کنند. یکی از مناطقی که سریع‌تر رشد می‌کند، ساعت‌های مردانه – به‌ویژه رولکس‌ها – و کیف‌ها و کفش‌های زنانه طراحی‌شده مانند گوچی یا شنل است. فینچ می گوید نرخ بازخرید بالاست. «اینها چیزهایی است که مردم برای آنها سخت کار کرده اند. این به معنای چیزی است به این معنا که شما برای خرید و مالکیت آن سخت کار کرده اید.»

درست قبل از ظهر یک نفر عادی وارد می شود، گری تامپسون. این مرد 55 ساله می‌گوید که در حال حاضر حدود دو بار در ماه وام می‌گیرد، کمی بیشتر از حد معمول، زیرا صورت‌حساب‌های شغل پرورش سگ و مخارج خانه او افزایش یافته است. او فکر می کند که ممکن است مجبور شود برای سگش هزینه ای بپردازد تا آخرین بستر توله سگ را انجام دهد و قیمت غذای سگ بالا رفته است. «روزگار سخت است. وام می‌گیرم تا زندگی کنم.»

او با داشتن یک زنجیر طلایی درشت و چندین حلقه بزرگ، اضافه می‌کند: «من فقط انواع خاصی از جواهرات را می‌خرم. آنها هدف خود را دارند که می توانم آنها را به خانه ببرم یا زمین بگذارم. من چیزهای بزرگی می خرم که می دانم می توانم به گروفروشی بیایم و مبلغ زیادی درخواست کنم.»

یک ساعت یا بیشتر بعد، وین چیسمن، 36 ساله، با حلقه‌ای با طرح زینی که به گردنش بر روی یک زنجیر طلایی سنگین آویزان شده و چندین حلقه بزرگ بزرگ در انگشتانش دارد، وارد می‌شود.

Cheeseman می‌گوید پس از برنده شدن یک میلیون پوند در سال 2018، جواهرات طلا و همچنین خانه‌ای خریده است. او از برخی از وسایل خود – از جمله گردنبند و حلقه‌های شریک ماریسا – استفاده می‌کند تا یک یا دو بار در ماه برای تامین هزینه‌ها وام بگیرد. . او می گوید: «اگر به آن نیاز داشته باشم، آنجاست. “این یک سرمایه گذاری است. من به بانک ها اعتماد ندارم و امتیاز اعتباری من این همه نیست.»

چیزمن که به عنوان پرستار کار می کند، می گوید: «ساعت های زیادی را انجام می دهم، اما وقتی مالیات شورا، بیمه خانه، گاز و برق را می دهم و چیزی نمی بینم. مانند هر کس دیگری ما در حال مبارزه هستیم… بنزین مسخره است و فقط برای غذا دادن به سگ برای یک کیسه غذای بزرگ 52 پوند هزینه دارد در حالی که سال گذشته 45 پوند بود.

او اکنون خانه‌اش را می‌فروشد تا به جای ارزان‌تر نقل مکان کند تا هزینه‌ها را کاهش دهد و بدهی‌هایش از جمله حدود 2000 پوند قرض گرفته شده در مقابل جواهرات طلا در Pickwick را بپردازد. Cheeseman می‌گوید که از این سیستم خوشش می‌آید زیرا همیشه می‌داند چه بدهی دارد و می‌تواند آن را در هر نقطه از قرارداد هفت ماهه بدون هیچ جریمه‌ای پرداخت کند.

طبق قانون، دلالان رهن مجاز به واگذاری تعهد در کمتر از شش ماه نیستند و Pickwick’s حداقل هفت ماه برای بازخرید وام و یک ماه دیگر اخطار قبل از فروش کالا مهلت می‌دهد. با پایان یافتن قرارداد، بهره را می توان پرداخت کرد و وام را تمدید کرد، و زمان بیشتری برای بازخرید می دهد.

بهره بین کمتر از 2٪ برای یک وام بزرگ، مثلاً 10000 پوند یا بیشتر، تا 10٪ برای یک کالای کوچک محاسبه می شود. رهنداران مجاز به فروش کمتر از ارزش بازار نیستند و اگر کالایی به قیمتی بالاتر از برآورد به فروش برسد، تفاوت بین قیمت فروش و بدهی به مشتری تعلق می گیرد.

فینچ می‌گوید: «ما نمی‌خواهیم مشتری‌مان پیش‌فرض شود، می‌خواهیم نتیجه رضایت‌بخشی داشته باشد و به ما بازگردد. اگر مجبور شویم اقلام را بفروشیم، این یک وام شکست خورده است.»

مشتری با زنجیر و صلیب طلا پس از صرف مدتی برای در نظر گرفتن گزینه‌هایش، نزد رهن باز می‌گردد. او تصمیم می گیرد بفروشد زیرا از هیچ نوع بدهی بیشتری نمی خواهد. او می‌گوید: «من ماه‌هاست که به این موضوع فکر می‌کنم. “این کاری است که من می خواهم انجام دهم.”