به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
کایلی جنر، دریک و سایر افراد مشهور اخیراً به دلیل سفرهای شخصی با انتشار کربن با جت شخصی مورد انتقاد قرار گرفته اند، به طوری که یکی از پروازهای جنر به طور توهین آمیزی 17 دقیقه به طول انجامیده است.
شاید کمتر توهین آمیز باشد اگر این پروازها به دلایلی حیاتی برای بقای نوع بشر یا حداقل عملکرد دولت انجام شود. اما اینها افراد سرگرم کننده و خصوصی بودند که به پروازهای تجاری درجه یک و همان امکانات تماس تلفنی و ویدیویی با ما دسترسی داشتند.
در چند دهه اخیر، جت های خصوصی به منبع فزاینده ای از انتشارات جهانی پرواز تبدیل شده اند، در حالی که ارزش بسیار کمی برای اکثر انسان های روی زمین فراهم می کنند. در عین حال، طبقه کارگر بار فداکاری های روزانه برای بحران آب و هوا را به دوش می کشد و فقیرترین طبقه کارگر جهان حتی مجبور به ترک خانه های خود شده است. زمان آن فرا رسیده است که به دنبال سبک زندگی فاحش ثروتمندان برویم و در زیرساخت های عمومی سرمایه گذاری کنیم که بتواند شکاف ها را پر کند و برای ثروتمندان و توده ها حمل و نقل سریع و تمیز فراهم کند.
در حالی که استفاده از جت های خصوصی به اندازه صنعت گوشت گاو یا ارتش آمریکا به عنوان منبع انتشار رتبه بالایی ندارد، جت های خصوصی به طور خاص بیهوده و بی مزه به نظر می رسند – نوعی زیاده روی کربن خصوصی که اصولاً باید خود را از شر آن خلاص کنیم. در حالی که جت های خصوصی برای رویدادهایی مانند اجلاس های آب و هوایی ممکن است تا حدودی توجیه شوند، به راحتی می توان فرض کرد که بیشتر پروازهای دیگر به اندازه جلسات مربوط به آینده سیاره حیاتی نیستند.
الیور میلمن، گزارشگر محیط زیست، در مقاله ای در ماه ژوئیه تاثیر همه این پروازهای بیهوده را پوشش داد و نوشت:
هواپیماهای شخصی هنوز بیش از 33 میلیون تن گازهای گلخانه ای منتشر می کنند که بیشتر از کشور دانمارک است… آنها 5 تا 14 برابر بیشتر از هواپیماهای تجاری، به ازای هر مسافر، و 50 برابر بیشتر از قطارها آلودگی دارند.
در حالی که دریک در خانه 185 میلیون دلاری چند خوابه خود در سراسر جهان پرواز می کند، آمریکایی های شاغل مشغول مرتب کردن بازیافت خود، سبز شدن و مرگ در سیل هایی هستند که به دلیل بحران آب و هوا بدتر شده است. درست است که ثروتمندترین ما شروع به فداکاری های مشابه کنیم، و دست کشیدن از جت های شخصی به هیچ وجه به آن نوع فداکاری هایی نیست که پیش بینی می شود 1.2 میلیارد پناهنده آب و هوایی در سراسر جهان انجام دهند. پذیرش اقدامات برای محدود کردن شدید پروازهای خصوصی (و مقاومت در برابر اصرار برای لابی کردن قوانین) باید یک امتیاز معقول از سوی ثروتمندان و قدرتمندان باشد. با توجه به وضعیت جهان و روند محبوبیت فزاینده تلاش برای سرنگونی طبقه حاکم، چنین ژستهایی ممکن است در درازمدت برای نخبگان ثروتمند با گردن باریک و وحشتناک جهان مفید باشد.
اگر یک ممنوعیت همه جانبه بسیار ناخوشایند است، وضع مالیات های شدید بر پروازهای جت های خصوصی حداقل می تواند به جبران خسارت کمک کند و بودجه را برای ایجاد زیرساخت های عمومی که برای مقاومت در برابر بحران آب و هوا به آن نیاز داریم، اختصاص دهد. اگر کنگره ایالات متحده بیش از حد احساس بزدلی می کند، حداقل می تواند اقداماتی را برای جلوگیری از استفاده میلیاردرها از جت خود برای حذف مالیات تصویب کند. طبق گزارش ها، سفر کامل جنر حدود 200 مایل و در مجموع 44 دقیقه طول کشید. همان سفر را میتوانست با قطار جدید گلوله مگلو چین تقریباً در همان زمان انجام دهد – و افراد زیادی را با خود حمل کند.
ممنوعیت، محدود کردن، یا حداقل وضع مالیات های سنگین بر جت های خصوصی یکی دیگر از گام های اساسی و عقل سلیمی است که این کشور می تواند برای پاک کردن خطوط بین اینکه چگونه ثروتمندترین و فقیرترین ما از بحران های پیش رو عبور می کنند، انجام دهد. بدیهی است که کاهش استفاده از جت خصوصی به خودی خود کافی نیست – ایالات متحده و سایر کشورها باید فراتر رفته و قوانینی را تصویب کنند که بتواند از بدترین سناریوی آب و هوایی جلوگیری کند. اما در این بین، پایان دادن به بیشتر پروازهای خصوصی – و تخصیص مجدد پول و مخارج کربن مورد نیاز آنها – حداقل خردهای است که ما باید از دست اربابان ثروتمند خود بگیریم.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.