کار از راه دور: کشورهایی که از روند کار پس از کووید جلوگیری می کنند و چرا

دو سال پیش، بحران بهداشتی COVID-19 باعث افزایش کار از راه دور شد زیرا اکثر کشورها مجبور بودند از اقدامات ایمنی سختگیرانه برای ادامه فعالیت کسب و کار پیروی کنند.

اما اکنون که بسیاری از این اقدامات برداشته شده و زندگی به حالت عادی بازگشته است، بسیاری از شرکت‌ها هنوز در حال انتقال نقش‌های یک بار در دفتر خود به طور کامل یا جزئی از راه دور هستند.

آ مطالعه اخیر از سایت استخدام Indeed دریافته است که تعداد فهرست‌های شغلی جهانی با یک جزء راه دور از ابتدای همه‌گیری افزایش یافته است و از میانگین فقط 2.5 درصد در ژانویه 2020 به تقریباً 7.5 درصد در سپتامبر 2021 تقریباً سه برابر شده است.

اسپانیا، ایرلند و بریتانیا تنها برخی از کشورهایی هستند که بیشترین افزایش را داشته اند و ایالات متحده نیز با این روند غریبه نیست.

فرصت های راه دور از کمتر از 4 درصد از کل مشاغل پردرآمد قبل از همه گیری به حدود 9 درصد در پایان سال 2020 و به بیش از 15 درصد امروز در آمریکای شمالی افزایش یافته است.

دانشمندان داده در سایت مشاغل نردبان بر این باورند که کار از راه دور باقی خواهد ماند و یک چهارم کامل مشاغل حرفه ای تا پایان سال از راه دور در دسترس خواهند بود.

مارک سندلا، مدیرعامل Ladders گفت: “این تغییر در ترتیبات کاری غیرممکن است که زیاده روی شود. هر اندازه که بزرگ باشد، حتی بزرگتر از آن چیزی است که مردم فکر می کنند.”

شیوه‌های استخدام معمولاً با سرعت یخبندان حرکت می‌کنند، اما همه‌گیری گرما را افزایش داد، بنابراین ما شاهد سیل تغییرات سریع در این فضا هستیم. این واقعاً شگفت‌انگیز است».

اما در حالی که به نظر می رسد بسیاری از کشورهای جهان به سرعت کار از راه دور و ترکیبی را پذیرفته اند، برخی کشورها هنوز با این ایده سازگار نشده اند. چه به دلایل فرهنگی، قانونی یا فنی.

جمهوری چک: عدم اطمینان قانونی در مورد وضعیت کارگران از راه دور

اگرچه کار از راه دور در اکثر کشورهای اروپای غربی رایج شده است، روش انعطاف پذیر به طور کامل در میان چک ها، به ویژه توسط کارفرمایان، پذیرفته نشده است، علیرغم اینکه این کشور به اندازه همتایان خود از نظر فناوری مجهز است.

دلیل آن نسبتاً ساده است: جمهوری چک در تلاش است تا به کارگران از راه دور وضعیت مناسبی بدهد، و قانون مشخص نمی کند که یک کارگر از راه دور یک کارمند عادی است یا خیر، بنابراین شرکت ها ترجیح می دهند با توجه به عدم اطمینان قانونی از دورکاری اجتناب کنند.

جمهوری چک تنها کشوری است که هرگز به کارگران از راه دور وضعیت قانونی اعطا نکرده است، و اگرچه دولت شروع به بحث در مورد قانونگذاری وضعیت آنها کرده است. به دنبال فشارهای نسل جوانی که خواهان تغییر هستند، تاکنون پیشرفت چندانی حاصل نشده است.

بر اساس یک نظرسنجی Ipsos، 51 درصد از کارکنان چک مورد سوال به کار دائمی از راه دور و 59 درصد به یک شغل نیمه راه دور علاقه مند بودند.

فرانسه: دانش آموز بد اروپا

در همین حال، فرانسه به عنوان دانشجوی اروپا که عملکرد ضعیفی دارد، برجسته است مطالعه ای که به طور مشترک توسط Ifop و بنیاد ژان ژورس انجام شدتنها 34 درصد فرانسوی ها به طور منظم در طول همه گیری از راه دور کار می کردند، در حالی که 61 درصد آلمانی ها، 56 درصد ایتالیایی ها و 50 درصد بریتانیایی ها آن را اجرا کردند.

مدت زمانی که فرانسوی‌ها از راه دور کار می‌کردند نیز کمتر از همسایگان اروپایی‌شان بود: 11 درصد از آنها چهار تا پنج روز در هفته از خانه کار می‌کردند، در مقایسه با 30 درصد ایتالیایی‌ها.

این ارقام پایین را می توان با تفاوت شدید بین مدیریت ارشد – که اکثریت آنها می توانند از راه دور کار کنند – و سایر گروه های اجتماعی-حرفه ای که عمدتاً به محل کار خود ادامه می دهند توضیح داد.

سن همچنین عامل دیگری برای این نابرابری ها در فرانسه بود، به طوری که کارگران مسن تر نسبت به نسل “بومی دیجیتال” کمتر با فناوری دیجیتال راحت هستند.

فرانسوی ها به عدم تمایل خود به تغییر معروف هستند، بنابراین وضعیت ممکن است به این زودی ها تغییر نکند. بعلاوه، فرهنگ “حضور گرایی” – تمرین حضور در دفتر علیرغم بیماری – هنوز به شدت در ذهن نسل قدیمی ریشه دارد.

پاسخ دهندگان فرانسوی به این نظرسنجی وقتی از آنها پرسیده شد که آیا روزهای کاری دور از راه دور را بیشتر یا کمتر می خواهند، در مقایسه با همسایگان اروپایی خود، روزهای دورکاری کمتری را می خواهند.

محققان بر این باورند که این تقاضای کم نتیجه تعاملات اجتماعی است که ابزاری کلیدی برای تصمیم گیری در دفتر فرانسه است، اما همچنین نوعی استعفا در میان بسیاری از کارگران فرانسوی است که معتقدند شرایط کار از راه دور برای آنها قابل دسترس نیست.

ژاپن: فرهنگ قوی «حضور گرایی»

ژاپن، درست مانند فرانسه، کشور دیگری است که گرفتار فرهنگ ارائه‌گرایی شده است.

بسیاری از ژاپنی ها از عدم پیشرفت شغلی می ترسند اگر ساعت های طولانی در اداره کار نکنند و مجبور کردن این کارگران به کار از راه دور به دلیل بحران بهداشتی یک فاجعه بود.

در حالی که اکثر کارمندان می گویند کار در خانه باعث کارآمدتر شدن آنها نسبت به دفتر کار شده است، طبق گفته کارمندان ژاپنی به طور متوسط ​​20 درصد بهره وری کمتری داشته اند. یک مطالعه در سال 2020 توسط اقتصاددان توشیهیرو اوکوبو.

ژاپن همچنین دارای ساختار کار اجتماعی بسیار بالایی است که آن را به یک کاندیدای ضعیف برای کار از راه دور تبدیل می کند زیرا کارمندان ترجیح می دهند در تیم کار کنند و به صورت گروهی ارزیابی کنند، در حالی که کارمندان خارج از کشور معمولاً مسئولیت های منحصر به فردی دارند و به صورت فردی ارزیابی می شوند.

مربیگری و گفتگو دو ارزش اصلی سیستم کاری ژاپنی است، با کارمندان ارشد نظارت بر همسالان جوان تر و مکالمات غیررسمی در دستگاه قهوه که تماس درون تیم ها را تقویت می کند – چیزی که در یک محیط راه دور کار نمی کرد.

عدم دسترسی به رایانه های شخصی دلیل دیگری بود که تغییر کار از راه دور را برای کارگران ژاپنی بسیار دشوار کرد. ملت دارد یکی از پایین ترین نرخ ها برای دسترسی به رایانه های شخصی با توجه به OECD.

بعلاوه، دفاتر خانگی به دلیل اندازه کوچک آپارتمان شهری متوسط ​​و قیمت خانه های بزرگتر در جامعه بسیار شهری ژاپن، بسیار کمتر از غرب رایج هستند.

چین: یک انتقال دشوار

علیرغم اینکه چین اولین کشوری بود که به کار از راه دور متوسل شد زیرا اولین کشوری بود که با ویروس کرونا مقابله کرد، این انتقال همچنان برای نیروی کار چینی نسبتاً دشوار بود.

به هنگام، 40 درصد از کارگران چینی مجبور به کار از خانه بودند، در حالی که تنها 7 درصد از کارمندانی که تا آن زمان اجازه این کار را داشتند. به گفته شرکت مشاوره بلومبرگ، یک تغییر فرهنگی نسبتا غیرمنتظره برای کشوری که بسیار وابسته به حضورگرایی و سلسله مراتب است.

با این حال، زمانی که کشور شروع به قفل کردن مناطق آسیب‌دیده کلیدی کرد، استفاده از فناوری‌های دیجیتال – از جمله هوش مصنوعی، ردیابی موقعیت مکانی، تشخیص چهره و غیره – برای مهار گسترش شیوع بیماری به‌طور سرسام آوری افزایش یافت و برخی از شرکت‌ها شروع به درک محکمی از آنها کردند. کارمندان، حتی از راه دور.

کارمندان باید هر روز صبح با روسای خود چک می کردند تا مکان خود را به آنها بگویند و اینکه آیا علائم ویروس را دارند یا خیر.

تاریخ کمونیستی چین نیز ممکن است مشکل چینی ها را در پذیرش کار از راه دور توضیح دهد، زیرا کارمندان مجبور به مذاکره جمعی برای توافقات هستند.

اما با وجود فرهنگ جمع‌گرایانه قوی این کشور، عادات جدید ایجاد شده در طول همه‌گیری به آرامی در بین کارگران چینی در حال رشد است و توسعه بیشتر در سال‌های آینده قابل مشاهده است.

دسترسی به پهنای باند پرسرعت در کشورهای در حال توسعه

برای بسیاری از کشورها، همه‌گیری، ناهمواری دسترسی دیجیتال را مورد توجه قرار داده است، که مانع دیگری برای انتقال موفقیت‌آمیز به اشکال ترکیبی کار است.

جای تعجب نیست که کشورهای در حال توسعه آسیب پذیرترین کشورها هستند، اما بسیاری از آنها در تضاد با انعطاف پذیری اینترنت خود موضع گیری کرده اند.

مثلا، مکزیک و برزیل نسبت به اندونزی یا هند نسبت به اینترنت مقاوم‌تر هستندبه گفته مشاوران اقتصادی باسکار چاکراورتی و راوی شانکار چاتورودی.

آنگولا همچنین به عنوان کشوری که کمترین کار از راه دور را دوست دارد در جهان متمایز است، به طوری که در سال 2020 از هر 100 نفر در این کشور تنها 0.70 نفر به پهنای باند با خط ثابت دسترسی دارند، در مقایسه با 36.41 در ایالات متحده. طبق گزارش بانک جهانی.

تخمین تعداد کارگران از راه دور در کشور در سال جاری همچنان دشوار است، زیرا ارقام کمی توسط نهادهای دولتی به سازمان بین المللی کار (ILO) ابلاغ شده است.

به طور کلی، اکثر کشورهای سراسر جهان تغییر غیرقابل انکاری را در توانایی انجام کار فراتر از محدوده یک اداره سنتی تجربه کرده اند، به طوری که بسیاری از کارمندان اکنون مجهز به ورود از خانه پس از یادگیری نحوه انجام این کار در اوج همه گیری هستند.

شرکت‌ها اکنون در حال بررسی مزایا و معایب کار از راه دور و ترکیبی هستند و جنبه‌هایی را انتخاب می‌کنند که با ویژگی‌های فرهنگ منحصربه‌فردشان مطابقت دارد.

بنابراین، اگرچه برخی از کشورها مانند فرانسه، ژاپن یا چین ممکن است نسبت به ایالات متحده یا بریتانیا در انطباق با کار از راه دور کندتر بوده باشند، گرایش های ترکیبی و از راه دور برای ماندن در اینجا هستند – اما لذت چت کردن با همکاران در دفتر نیز همین است. .