عفو بین‌الملل می‌گوید اوکراین با پایگاه‌های ارتش در مناطق مسکونی، غیرنظامیان را به خطر می‌اندازد اوکراین

عفو بین‌الملل در گزارشی که نمایندگان دولت اوکراین آن را مقصر حمله روسیه می‌دانند، گفته است که ارتش اوکراین با استقرار در مناطق مسکونی جان غیرنظامیان را به خطر می‌اندازد.

محققان گروه حقوق بشر دریافتند که نیروهای اوکراینی از برخی مدارس و بیمارستان ها به عنوان پایگاه استفاده می کنند، در نزدیکی خانه ها تیراندازی می کنند و گاهی اوقات در آپارتمان های مسکونی زندگی می کنند. این گزارش نتیجه‌گیری می‌کند که این بدان معناست که در برخی موارد، نیروهای روسیه به یک حمله پاسخ می‌دهند یا مناطق مسکونی را هدف قرار می‌دهند – غیرنظامیان را در معرض خطر قرار می‌دهند و به زیرساخت‌های غیرنظامی آسیب می‌رسانند.

همچنین از ارتش اوکراین به خاطر عدم تخلیه غیرنظامیانی که ممکن است در تیراندازی متقابل گرفتار شوند، انتقاد کرد.

اگنس کالامار، دبیرکل عفو بین‌الملل گفت: «ما الگویی از نیروهای اوکراینی را ثبت کرده‌ایم که غیرنظامیان را در معرض خطر قرار می‌دهند و قوانین جنگ را در مناطق پرجمعیت نقض می‌کنند».

با این حال، اوکسانا پوکالچوک، رئیس دفتر عفو بین‌الملل اوکراین در فیسبوک نوشت که عملیات او با این گزارش مخالف است. او گفت که وقتی شکایت کردند که این گزارش بر اساس شواهد ناقص گردآوری شده توسط همکاران خارجی است، از روند پیش از انتشار منصرف شدند.

پوکالچوک نوشت: «استدلالات تیم ما در مورد غیرقابل قبول بودن و ناقص بودن چنین مطالبی در نظر گرفته نشد. نمایندگان دفتر اوکراین تمام تلاش خود را برای جلوگیری از انتشار این مطالب انجام دادند.»

هانا مالیار، معاون وزیر دفاع اوکراین، عفو بین‌الملل را به “تحریف تصویر واقعی” و ناتوانی در درک وضعیت میدانی متهم کرد. او گفت که سربازان اوکراینی در شهرها و مناطق پرجمعیت مستقر شده اند تا از آنها در برابر حملات روسیه دفاع کنند.

«هیچ گاه‌شماری از رویدادها وجود ندارد [in the report]. فدراسیون روسیه در اینجا مرتکب جنایت می شود. اوکراین از سرزمین خود محافظت می کند. مسکو تمام قوانین جنگ را نادیده می گیرد. و برخلاف اوکراین، به سازمان‌های بین‌المللی مانند عفو بین‌الملل اجازه ورود نمی‌دهد.

مالیار در یک نشست خبری در کیف تاکید کرد که نیروهای مسلح اوکراین برای تخلیه غیرنظامیان از خط مقدم روی اتوبوس‌ها نشستند. برخی با وجود درخواست های مکرر و پیشنهادات حمل و نقل به مناطق امن تر، از رفتن امتناع کردند. او گفت که اوکراین به آژانس‌های خارجی از جمله دادگاه کیفری بین‌المللی دسترسی پیدا کرد و تحقیقات خود را در مورد سوء استفاده‌های سربازانش انجام داد.

اولکسی رزنیکوف، وزیر دفاع اوکراین گفت: «هر گونه تلاش برای زیر سؤال بردن حق اوکراینی‌ها برای مقاومت در برابر نسل‌کشی، محافظت از خانواده‌ها و خانه‌هایشان… یک انحراف است» و میخایلو پودولیاک، مشاور رئیس‌جمهور در توییتی نوشت: «تنها چیزی که تهدیدی برای اوکراین است. ارتش روسیه متشکل از جلادها و متجاوزین است که برای ارتکاب نسل کشی به اوکراین می آیند.

محققان عفو ​​بین‌الملل حملات روسیه در مناطق خارکف، دونباس و میکولایف اوکراین را در فاصله آوریل تا جولای بررسی کردند. آنها 19 روستا و شهرک را پیدا کردند که نیروهای اوکراینی از آنجا حملاتی را انجام داده بودند یا در آنجا مستقر شده بودند. در این سه منطقه، عفو بین‌الملل پنج مکان را پیدا کرد که در آن بیمارستان‌ها «عملی» به‌عنوان پایگاه مورد استفاده قرار می‌گرفتند و از 29 مدرسه بازدید شده توسط عفو بین‌الملل، آنها به این نتیجه رسیدند که 22 مدرسه به عنوان پایگاه استفاده شده‌اند.

مدارس در روز اول تهاجم تعطیل شد و دانش‌آموزان در صورت امکان از راه دور یاد می‌گیرند.

این گزارش خاطرنشان کرد که بیشتر زیرساخت‌های غیرنظامی که توسط ارتش اوکراین تغییر کاربری داده شده است، کیلومترها دورتر از خط مقدم قرار دارد و استدلال می‌کند که مکان‌های جایگزین در دسترس است.

مالیار در جلسه توجیهی استدلال کرد که سیستم‌های ضد هوایی اوکراین باید در شهرها مستقر شوند تا از زیرساخت‌های غیرنظامی محافظت کنند و اگر نیروهای اوکراینی فقط در خارج از شهرک‌های شهری مستقر باشند، «نیروهای مسلح روسیه به سادگی بدون مخالفت وارد خاک می‌شوند».

کاربران رسانه‌های اجتماعی اوکراینی همچنین با نمونه‌هایی از حمله نیروهای روسی به ساختمان‌هایی که توسط غیرنظامیان مورد استفاده قرار می‌گیرند و همچنین تعداد زیادی جنایاتی که علیه غیرنظامیان اوکراینی تحت اشغال روسیه انجام شده است، پاسخ دادند.

خبرنگاران آبان نیوز حداقل هفت مورد را در سه منطقه اوکراین دیده‌اند که در آن مدارس و مهدکودک‌ها در مناطق مسکونی به عنوان پایگاه توسط ارتش اوکراین استفاده می‌شدند. پنج مدرسه و مهدکودک مورد بازدید آبان نیوز بمباران شده بودند. در هر مورد، چندین ساختمان اطراف در این حمله آسیب دیدند.

در یک نمونه، در منطقه دونتسک، حداقل سه نفر در اثر برخورد موج انفجاری که یک پایگاه را ویران کرد، به یک ساختمان مسکونی همسایه برخورد کرد.

در یکی از مدارس که توسط نیروهای اوکراینی در مرکز اوکراین به عنوان پایگاه استفاده می شد، فرمانده گفت مدارس و مهدکودک ها در سراسر اوکراین بمباران می شوند زیرا از آنها به عنوان پایگاه استفاده می شد. این فرمانده با بیان اینکه مدارس امکانات لازم را فراهم کردند، گفت: دوش، سرویس بهداشتی متعدد، آشپزخانه بزرگ، غذاخوری، زیرزمین و اتاق. او گفت که این تهاجم به این معنا بود که ارتش باید انبوهی از نیروهای جدید را به سرعت در خود جای دهد.

استیون هینز، استاد حقوق بین‌الملل عمومی در دانشگاه گرینویچ لندن که دستورالعمل‌های غیرالزام‌آوری را در مورد استفاده نظامی از مدارس و دانشگاه‌ها در جریان درگیری‌ها تهیه کرد – که 100 کشور از جمله اوکراین آن را تأیید کرده‌اند – گفت که اقدامات اوکراین لزوماً آنها را نقض نکرده است.

«استفاده از مدارس – اگر از آنها برای هدف اصلی خود نیز استفاده نمی شود – همیشه غیرقانونی نیست. بسیار بدیهی است که وضعیت در اوکراین از این نظر استثنایی به حساب می آید… بنابراین ارتش اوکراین لزوماً دستورالعمل ها را زیر پا نمی گذارد.

خبرنگاران آبان نیوز همچنین سه نمونه از مدارس خالی را دیده‌اند که از زمان جنگ برای استفاده غیرنظامی تغییر کاربری داده‌اند، مانند مدرسه‌ای در منطقه خارکف که اکنون به عنوان مرکز کمک‌های بشردوستانه استفاده می‌شود و مدرسه‌ای در کیف که محل اسکان آوارگان جنگ است.

عفو بین‌الملل اذعان می‌کند که قوانین بشردوستانه بین‌المللی احزاب را از استقرار در مدارسی که در جلسه نیستند منع نمی‌کند، اما این گزارش تأکید می‌کند که «ارتش‌ها موظفند از مدارسی که در نزدیکی خانه‌ها یا ساختمان‌های آپارتمانی پر از غیرنظامیان هستند استفاده نکنند، مگر اینکه یک امر اجباری وجود داشته باشد. نیاز نظامی».

هاینز با ارزیابی عفو بین الملل موافق بود. او گفت که این مسئولیت فرماندهان نظامی در زمین است که از آسیب های جانبی جلوگیری کنند و سعی کنند ساختمان هایی را انتخاب کنند که در صورت حمله به عنوان اهداف نظامی قانونی، بدون به خطر انداختن جان غیرنظامیان مجاور مورد حمله قرار گیرند.

هاینس گفت: در یک سناریوی ایده آل، مناطق پرجمعیت بخشی از جنگ نیستند، اما ماهیت تهاجم به این معنا بود که جنگ شهری در اوکراین اجتناب ناپذیر شده بود.