دیدگاه گاردین در مورد اقتصاد: آشفتگی بانک در حال بدتر شدن است | سرمقاله

اچیک معماست ظهر روز پنجشنبه، بانک مرکزی انگلیس به احتمال زیاد برای ششمین بار متوالی نرخ بهره را افزایش خواهد داد. تحلیلگران عموماً انتظار افزایش نیم درصدی را دارند – بزرگترین افزایش واحد از قبل از مستقل شدن بانک، زمانی که سیاست پولی در نهایت به عهده صدراعظمی به نام کن کلارک بود.

با این حال، افزایش نرخ این هفته برای خنک کردن یک اقتصاد بیش از حد گرم نیست – دور از آن. هم صندوق بین‌المللی پول و هم OECD پیش‌بینی می‌کنند که بریتانیا در سال آینده ضعیف‌ترین رشد را نسبت به هر کشور ثروتمندی تحمل خواهد کرد، در حالی که موسسه معتبر ملی تحقیقات اقتصادی و اجتماعی (نیسر) معتقد است که این کشور تابستان امسال وارد رکود خواهد شد و در آنجا باقی خواهد ماند. تا سال آینده پس چرا بانک در حال افزایش نرخ بهره است؟

برای گوش دادن به فرماندار آن، اندرو بیلی، این به معنای نشان دادن تعهد او به نگه داشتن تورم در سطح 2 درصد است – همانطور که او از طرف دولت موظف است انجام دهد. او ماه گذشته در ضیافت شام خانه عمارت گفت: «اجازه دهید کاملاً واضح بگویم: در تعهد ما به هدف تورم 2 درصدی، اما و اگرهایی وجود ندارد. با این حال، افزایش نرخ بهره در بریتانیا دقیقاً به صفر در کاهش قیمت گندم یا نفت در بازارهای جهانی دست خواهد یافت. این کمبود کالاها در سراسر جهان است که قیمت ها را افزایش می دهد. به همین دلیل است که نیسر انتظار دارد تورم در سال آینده به سطوح “نجومی” افزایش یابد.

اگر دستمزدها برای حفظ سرعت افزایش نمی‌یابند، آن‌چه در حال حاضر تورم را برچسب‌گذاری می‌کنیم، واقعاً نوعی جیره‌بندی است – سهمیه‌بندی بر اساس قیمت، به طوری که ثروتمندترین‌ها بتوانند زمستان امسال خانه‌هایشان را گرم نگه دارند و خودروهایشان را پر از بنزین کنند، در حالی که آنهایی که پول کمتری برای انجام برخی انتخاب‌های قاطع نیاز است. یخ زدن یا گرسنگی؟ لباس فرم جدید برای بچه ها یا اسباب بازی های کریسمس؟ تنها کاری که نرخ‌های بالاتر در این سناریو انجام می‌شود این است که با ایجاد وام‌های مسکن و قبوض کارت اعتباری نگرانی دیگری برای خانواده‌هایی که قبلاً در مورد پرداخت هزینه انرژی و غذا استرس داشتند، به درد اقتصادی اضافه می‌کند.

این آشفتگی ساخته آقای بیلی نیست. مروین کینگ از دهه “خوب” (10 سال توسعه ثابت غیرتورمی) لذت می برد. جانشین او، مارک کارنی، یک سیاستمدار زیرک بود که از جورج آزبورن حمایت می کرد. آقای بیلی هر قرن یک بار با یک بیماری همه گیر، کمبود کالاهای جهانی و تک تیراندازی مداوم از جانب محافظه کاران ارشد مواجه شده است. برخی فکر می کنند که او باید نرخ ها را خیلی زودتر و به مراتب بالاتر افزایش می داد – که به احتمال زیاد رکود را به یک رکود تبدیل می کرد. لیز تراس، پیشتاز نخست‌وزیری بعدی، می‌خواهد شرح وظایف فرماندار را بازنویسی کند تا او حتی نسبت به تورم سخت‌تر عمل کند.

نکته ای که خانم تروس دارد این است که از سال 2010، دولت محافظه کار بر بانک تکیه کرده است تا نرخ بهره را تا حد امکان سخاوتمندانه پایین نگه دارد تا صدراعظم متوالی بتوانند با غیرت در مخارج خود سختگیر باشند. نتیجه این رژیم این است که بانک را با فضای کمی برای مانور و تشویق به افزایش قیمت خانه ها، آثار هنری و سایر دارایی ها رها کرده است. این یک سیاست اقتصادی خطرناک بود که هیچ کاری برای هدایت پول به جایی که بیشتر مورد نیاز است (مانند مسکن شورایی، خدمات عمومی و درآمد افراد کم درآمد) انجام نداد. باید معکوس شود – اما نه به این شکل تصادفی، که به مشاغل و خانواده ها آسیب می رساند.