شناگران استرالیایی پس از تسلط بر استخر بازی ها دستکش پاریس را به زمین انداختند | بازی های مشترک المنافع 2022

Oدر شش روز گذشته شنا در مرکز آبی ساندول، 52 مدال طلای بازی های مشترک المنافع ارائه شده است. همانطور که جلسه روز چهارشنبه به پایان رسید، استرالیا در آخرین مسابقه عصر – رله 4 در 100 متر مختلط زنان – پیروز شد تا بیست و پنجمین طلای این کشور را به دست آورد. دلفین ها به اندازه انگلیس، کانادا، نیوزلند، آفریقای جنوبی و ایرلند شمالی در بیرمنگام به تعداد مدال طلا در بیرمنگام به دست آوردند – فقط یک طلا کمتر از کسب نیمی از عناوین موجود.

آمار فوق العاده به همین جا ختم نمی شود. استرالیایی در هفت رله از هشت رله برنده شد و تنها در رله مختلط مردان به انگلیس سقوط کرد. اما مک کئون، ملکه شنا، شش مدال طلا به دست آورد – او به تنهایی در رده چهارم جدول مدال ها قرار دارد و از کل تیم نیوزیلند جلوتر است. شناگران استرالیایی در چهار ماده روی سکو رفتند: 400 متر آزاد مردان و 50 متر، 100 متر و 200 متر آزاد. و قدرت و وسعت دلفین‌ها به حدی بود که تنها هفت سکو در سراسر مسابقه وجود داشت که حداقل یک استرالیایی در آن حضور نداشت.

به عبارت دیگر، این یک مسابقه شنای فوق العاده برای استرالیایی ها بود. این به خودی خود تعجب آور نیست – استرالیا سابقه طولانی در تسلط بر بازی های کشورهای مشترک المنافع از جمله شنا دارد. در واقع در آخرین بازی در ساحل طلایی، دلفین ها کمی بهتر عمل کردند و 28 مدال از 50 مدال طلا را به دست آوردند. اما در چارچوب گسترده‌تر – پس از بازگشت قاطعانه به فرم المپیک در توکیو 2020 در سال گذشته، و با حضور بسیاری از استرالیایی‌ها در بیرمنگام که مدت زیادی از مسابقات قهرمانی جهان نگذشته بود – و نشانه‌ها مثبت هستند و دو سال تا المپیک پاریس باقی مانده است.

اجراها با توجه به طوفان رسانه ای که بر سر جلسه وجود داشت، تمرکز تقریباً وسواس گونه بر مثلث عشقی فرضی بین مک کئون، کیل چالمرز پادشاه سبک آزاد و ستاره پاپ شناگر تبدیل شده به شنا، کودی سیمپسون، تاثیرگذارتر هستند. علیرغم حواس پرتی و عواقب آن برای سلامت روانی چند تن از اعضای تیم، آنها موفق به انجام عملکردی شدند.

در گذشته ممکن بود مطمئن نبود – دلفین‌ها قبلاً با بحث و جدل و تابش خیره کننده کانون توجه (مشهورترین آنها در المپیک 2012) دست و پنجه نرم می‌کردند. تصمیم تیم برای فرستادن اسحاق کوپر جوان به خانه قبل از بازی‌ها برای «چالش‌های رفاهی» یادآور آن روزهای تاریک بود، اما – فراتر از برخی سخنان کوتاه چالمرز به رسانه‌ها – دلفین‌ها اجازه دادند شنایشان حرف بزند.

ستارگان توکیو McKeon، Ariarne Titmus و Kaylee McKeown رهبری این کار را بر عهده داشتند. تیتموس قدرت خود را در مسافت های مختلف با کسب تاج های 200 متر، 400 متر و 800 متر آزاد نشان داد. در حالی که سامر مکینتاش 15 ساله کانادایی در دوی 400 متر روی پاشنه تیتموس داغ بود، این اعجوبه هنوز واقعاً تهدید کننده نیست. احتمالاً پاریس تغییر خواهد کرد، جایی که دوئل سه جانبه بین تیتموس، مک‌اینتاش و کیتی لدکی آمریکایی می‌تواند رویارویی این دیدار باشد. مک کیون در هر دو 100 متر و 200 متر کرال پشت از رقیب کانادایی کایلی ماس برتری پیدا کرد که تکرار نتایج المپیک سال گذشته بود.

تیتموس و مک کیون تنها در اوایل دهه 20 زندگی خود هستند، اما تعداد شناگران جدید و حتی جوان تری نیز وجود دارد که در رده های استرالیا پیشرفت می کنند. مولی اوکالاگان هجده ساله در ماده 100 متر آزاد قهرمان شد و در 200 متر و 50 متر کرال پشت مدال نقره گرفت. مربی جوانی که دین باکسال مربی آن است، که پیش از این دو مدال طلای المپیک را به خاطر امتیازات امدادی توکیو به نام خود ثبت کرده است، آینده درخشانی در پیش دارد. الیزابت دکرز، نوجوان همکارش، پس از گلزنی نادرست در آزمون های سال گذشته، بازی های المپیک را از دست داد، اما در بیرمنگام بازگشت – طلای پروانه 200 متر او اولین برد او در یک رقابت بزرگ بین المللی بود.

در میان مردان، الیجا وینینگتون از عنوان قهرمانی اخیر خود در مسابقات 400 متر آزاد حمایت کرد. این بازیکن 22 ساله برای کسب مدال طلا در توکیو تنها به دلیل عملکرد ضعیف مورد علاقه بود. فرم اخیر او حاکی از آن است که این اتفاقی بود که تکرار نخواهد شد. زک استابلتی کوک طلای 200 متر قورباغه را به تاج المپیک خود اضافه کرد، در حالی که ستاره های نوظهور ویلیام یانگ و فلین ساوتام در رله ها عملکرد خوبی داشتند.

پارا شناگران استرالیا نیز در استخر سندول در فرم خوبی بودند. در حالی که بازی‌ها تنها کسری از دسته‌های پیشنهادی در پارالمپیک یا مسابقات قهرمانی جهان را شامل می‌شوند – تنها شش رویداد برای مردان و شش رویداد برای زنان – استرالیایی‌ها نیمی از مسابقات موجود را بردند. تیموتی هاج رکورد بازی ها را در مسیر رسیدن به طلا در 100 متر کرال پشت S9 شکست، در حالی که تفنگ جوان یاسمین گرین وود، فقط 17 سال، با عنوان 200 متر مختلط انفرادی SM10 به صعود خود ادامه داد.

البته دو سال در شنا زمان زیادی است. خیلی چیزها بین الان و المپیک پاریس ممکن است اتفاق بیفتد – ستاره ها می توانند طلوع و سقوط کنند، شکل ممکن است کاهش یابد و موم شود. آینده چالمرز همچنان در هاله ای از ابهام است و در حالی که به نظر می رسد مک کئون احتمالاً به بازی ها خواهد رفت (او اشاره کرده است)، غیرممکن نیست که موفق ترین المپیکی استرالیایی بتواند قبل از آن عینک های خود را ببندد. اما یک نمایش طلایی در بازی های مشترک المنافع باعث شده است که تیم شنای استرالیا در جاده پاریس جایگاه خوبی داشته باشد.