سفر پلوسی به تایوان می تواند پیامدهای مهمی برای اقتصاد جهانی داشته باشد | لری الیوت

آرروابط بین ایالات متحده و چین حتی قبل از سفر رئیس مجلس نمایندگان به تایوان ضعیف بود. اکنون آنها این پتانسیل را دارند که واقعاً بسیار بد شوند – با عواقب قابل توجهی برای اقتصاد جهانی.

در حال حاضر، همه چیز قابل کنترل به نظر می رسد. بازارهای مالی نسبتاً آرام به سفر نانسی پلوسی و مانورهای نظامی که پکن در پاسخ به آن دستور داده است، واکنش نشان داده اند. فرض بر این است که چین قدرت خود را به نمایش بگذارد و آن را رها کند.

با این حال، رئیس جمهور آن، شی جین پینگ، نیز سلاح های اقتصادی و مالی در اختیار دارد و ممکن است از آنها استفاده کند. در سطح ملایم تر، چین می تواند دسترسی به بازار خود را برای شرکت های آمریکایی دشوارتر کند. به عنوان مثال، عجله ای برای اجازه دادن به بوئینگ برای از سرگیری فروش هواپیماهای 737 مکس خود نخواهد بود.

این امر جدایی دو اقتصاد بزرگ جهان را تسریع خواهد کرد – روندی که از زمان حضور دونالد ترامپ در کاخ سفید آغاز شد و در دوران جو بایدن ادامه یافت. خصومت با پکن یکی از معدود مواردی است که جمهوری خواهان و دموکرات ها بر سر آن توافق دارند.

با این حال، این خطر وجود دارد که چین بتواند از وابستگی تایوان به سوخت وارداتی با اعمال محاصره در جزیره سوء استفاده کند. همانطور که مارک ویلیامز، تحلیلگر ارشد آسیایی برای اقتصاد سرمایه، خاطرنشان می کند، این امر به زودی صنعت تایوان را فلج کرده و باعث “اختلال عظیم اقتصادی جهانی” می شود.

این به این دلیل است که این جزیره تقریباً نیمی از نیمه هادی های جهان را تولید می کند که در همه چیز از تلفن همراه گرفته تا اتومبیل استفاده می شود و در حال حاضر کوتاه است. محدود کردن صادرات چیپس منجر به تنگناهای عرضه، تورم بیشتر و رشد ضعیف تر می شود. به ناچار، نه تنها برای اعمال تحریم‌های اقتصادی و مسدود کردن دارایی‌ها، بلکه برای مداخله نظامی نیز بر آمریکا فشار وارد می‌شود.

بازارهای مالی احتمالاً خطرات ناشی از تایوان را دست کم می گیرند. حداقل، اعتماد تجاری ضربه تازه ای خواهد خورد. شانس اعمال محدودیت های تجاری افزایش یافته است. فشار بیشتری برای خودکفایی ملی برای کاهش وابستگی به زنجیره های تامین جهانی وجود خواهد داشت.

و این خوانش نسبتاً خوش بینانه از وقایع است. به وضوح خطر داغ شدن این جنگ سرد فزاینده – کم اما غیر قابل اغماض – وجود دارد.

به نظر می رسد قیمت نفت بیشتر کاهش یابد

زمانی بود که جلسات کارتل نفت اوپک اخبار صفحه اول بود. زمانی که شیخ احمد یمانی در سال گذشته درگذشت، آگهی های ترحیم بیشتر نشان داد که او به عنوان وزیر نفت عربستان سعودی، شخصیتی محوری در تعیین قیمت جهانی نفت خام بوده است.

اما همه اینها خیلی وقت پیش بود. اوپک اکنون به لطف اضافه شدن برخی اعضای جدید، از جمله روسیه، اوپک پلاس است، اما دیگر تاثیری که در دهه‌های 1970 و 80 داشت، بر بازارهای جهانی انرژی ندارد.

قیمت نفت در حال حاضر نسبت به سطحی که بلافاصله پس از حمله روسیه به اوکراین به آن رسیده بود، کاهش یافته است و احتمالاً در ماه‌های آینده کاهش بیشتری خواهد یافت. این ربطی به تصمیم بی معنی روز چهارشنبه اوپک پلاس برای افزایش عرضه نفت خام به میزان 100 هزار بشکه در روز و هر چیزی که به تقاضای جهانی مربوط می شود، ندارد.

همانطور که صندوق بین المللی پول در هفته گذشته اشاره کرد، هر سه اقتصاد بزرگ جهان – ایالات متحده، منطقه یورو و چین – در حال توقف هستند. نفت در حدود 100 دلار در هر بشکه معامله می شود – قیمتی که با رشد قوی جهانی به جای رکودی که در زمستان در راه است، سازگار است.

چه اوپک پلاس با افزایش تولید به فشار نزولی بیافزاید یا نه، به نظر می رسد قیمت نفت بیشتر از این کاهش پیدا کند. این خبر خوبی برای رانندگان بریتانیایی خواهد بود، البته به شرطی که هزینه‌های کمتری از سوی خرده‌فروشان بنزین به آن‌ها منتقل شود.

اینکه چرا دستمزد منطقه‌ای برای کارکنان بخش دولتی یک ایده ساده است

راه‌اندازی هیئت‌های پرداخت منطقه‌ای برای تطبیق دستمزد کارکنان بخش دولتی با شرایط بازار کار محلی، همان پیشنهادی است که لیز تراس ممکن است زمانی که دندان‌های سیاسی خود را به‌عنوان معاون مدیر اندیشکده راست میانه «رفورم» می‌کشید، رویای آن را در سر می‌پروراند.

هیچ اشتباهی در آن وجود ندارد. Thinktanks برای ارائه پیشنهادهای جدید رادیکال وجود دارد. با این حال، سیاستمداران باید ایده‌های خوب را از ایده‌های نافذ جدا کنند و دستمزد منطقه‌ای برای کارکنان بخش دولتی دقیقاً در دسته دوم قرار می‌گیرد.

دلایلی برای آن وجود دارد. یکی این که کاهش دستمزد بخش دولتی قدرت مخارج را در بخش هایی از کشور که از سطح پایین تقاضا رنج می برند کاهش می دهد. مورد دیگر، نیاز به ایجاد انگیزه برای باهوش ترین و بهترین ها برای اشتغال در خارج از لندن و جنوب شرق است. این پیشنهاد، اقتصاد بد و سیاست بد است که با دستور کار دولت در حال افزایش است. جای تعجب نیست که تراس این ایده را ظرف 24 ساعت پس از اعلام آن کنار گذاشت.