لی ویلیامسون نحوه درک این شیرزنان از پلت فرم خود را نشان می دهد | تیم فوتبال زنان انگلیس

نo کسی که کمترین اعتبار را دارد، اکنون می تواند این پیشنهاد قدیمی خسته را که مردم به تماشای فوتبال زنان علاقه ای ندارند، برطرف کند. نه بعد از یکشنبه پس از سقوط انواع رکوردهای حضور در ومبلی و حضور 87000 نفر در ومبلی برای دیدن قهرمانی انگلستان در اروپا، سرانجام به نقطه ای رسیدیم که بسیاری از بازیکنان، مربیان و مدیران سال ها برای رسیدن به این هدف سخت تلاش کرده اند.

روز یکشنبه بسیار خوشحال بودم، اما تجربه حضور در ومبلی را نیز سوررئال دیدم. من در فینال سال 2009 در فنلاند بازی کردم که انگلیس با نتیجه 6-2 مقابل آلمان شکست خورد و تفاوت آن زمان با الان مثل شب و روز است. در آن زمان به من و هم تیمی‌هایم در انگلیس معمولاً وقتی از مسابقات برمی‌گشتیم، می‌گفتیم «به آشپزخانه برگردیم» و در حقیقت، فینال 2009 آنقدر ضعیف بود که با هیچ مسابقه دیگری تفاوت چندانی نداشت.

تنها چهار خبرنگار از انگلیس در هلسینکی حضور داشتند، بنابراین، در طول کار من برای بی‌بی‌سی در یورو 2022، دیدن جعبه‌های مطبوعاتی مملو باورنکردنی بود. این تغییر دریا توضیح می دهد که چرا با تماشای همکار سابقم، جیل اسکات، شیر، به عنوان یار تعویضی در فینال روز یکشنبه، احساس احساساتی کردم. جیل در 35 سالگی، که در فینال 2009 نیز بازی کرد، آن دوران را به امروز متصل می کند و چراغی درخشان برای فوتبال زنان بوده است. ابرقدرت جیل فوق‌العاده هوش هیجانی است و او مظهر احساس مسئولیت برای توسعه بازی زنان است که همه بازیکنان انگلیس، گذشته و حال، به اشتراک گذاشته‌اند.

این یک طرز فکر جمعی قدرتمند است، اما ما باید نقش برجسته هوپ پاول را در ایجاد آن به یاد داشته باشیم. مدیر شیرهای شیرها در سال 2009، هوپ، که از بسیاری جهات بسیار جلوتر از زمان خود بود، سالها برای بهبود وضعیت بازیکنان زن در انگلیس مبارزه کرد و کارهای زیادی برای پایه گذاری و ایجاد ساختاری انجام داد که تیم سارینا ویگمن را قادر ساخت. برای قهرمانی در یورو 2022

به یاد داشته باشید، امید در جامعه‌ای کار می‌کرد که همیشه به راحتی از زنان حمایت و احترام نمی‌کرد، چه رسد به فوتبالیست‌های زن. از آن زمان تغییر نگرش ها و جنبش من نیز به تغییر روایت کمک کرده است، اما کاپیتان تأثیرگذار انگلیس، لی ویلیامسون، درست می گفت که امیدوار بود موفقیت مسابقات بتواند به افزایش برابری جنسیتی کمک کند. او می داند که اکنون در صحنه بزرگی قرار دارد و از امکاناتی که پلتفرم برای زنان در انواع نقش ها ایجاد می کند استقبال می کند. لیا توانایی فوتبال زنان را برای تأثیرگذاری بر جامعه تشخیص می‌دهد و نحوه ایستادن بازیکنان انگلیسی در نسل‌های مختلف را در درک اینکه می‌توانند از پلتفرم خود برای بهبود شرایط برای نسل‌های آینده استفاده کنند، نشان می‌دهد.

در سال 2009 بازي زنان انگليسي هنوز تا حرفه اي شدن فاصله داشت. این وضعیت نیمه وقت توضیح می دهد که چرا من بخش قابل توجهی از دوران بازی خود را در باشگاه های سوئد و ایالات متحده گذراندم. تجربه آمریکای من، به ویژه، یک نقطه عطف شخصی را ثابت کرد. چشمانم را به این واقعیت باز کرد که در بازی انگلیسی، ما برای به دست آوردن حداقل ها بسیار سپاسگزار بودیم و به التماس برای ابتدایی ترین چیزها عادت داشتیم.

زنان فوتبالیست در آمریکا مدت‌هاست که مایلند فریاد بزنند و فریاد بزنند تا به رسمیت شناخته شوند، تا دست به اقدام جمعی برای مبارزه برای حقوق برابر بزنند. با زندگی در ایالات متحده آموختم که داشتن یک صدا و استفاده از آن برای ادامه تلاش برای پیشرفت چقدر مهم است. این می تواند انرژی زیادی بگیرد، بنابراین توضیح می دهد که چرا بسیاری از مردم وقتی سرانجام انگلیس آن جام را بالای سر برد، احساس غرور کردند.

تونی لیتون باید در میان آنها باشد. این روزنامه نگار بازنشسته که تا همین اواخر یکی از همکاران دائمی آبان نیوز بود، کارهای زیادی برای فوتبال زنان در انگلیس انجام داده است. او در حالی بازی را پوشش می داد که عملاً هیچ کس دیگری نبود و مهمتر از همه، مهارت ژورنالیستی را داشت که نه تنها داستان های ما را تعریف کند، بلکه آنها را زنده کند.

تونی کیفیت و پتانسیل بازی زنان را زمانی تشخیص داد که احساس می کرد بقیه دنیا برای آن آماده نیستند. او هنجارها را به چالش می کشید و در فشار دادن سردبیران برای ارائه فضای مورد نیاز برای پوشش آن بی وقفه بود. بازیکنان زن نسل من چیزهای زیادی برای تشکر از او دارند.

در سال 2009، بازیکنان انگلیسی توانایی داشتند، اما فاقد قرار گرفتن در معرض بازی‌های منظم و بسیار رقابتی لازم برای کسب تجربه حیاتی از مدیریت درون بازی و درک تفاوت‌های تاکتیکی گسترده‌تر بودند. در آن زمان آلمان و ایالات متحده آنقدر از بقیه جلوتر بودند که جای تعجب نیست که آلمان بین سال های 1989 تا 2013 هشت قهرمانی اروپا را به دست آورد.

اکنون که نه تنها انگلیس، بلکه تیم‌های سراسر جهان به این رقابت‌ها رسیده‌اند، برابری حاصل بین ملت‌ها به این معنی است که تقریبا غیرممکن است تصور کنیم که یک تیم برای مدت طولانی دوباره در مسابقات قهرمانی اروپا و جام جهانی آینده مسلط باشد. در واقع ترکیب برای جام جهانی استرالیا و نیوزلند تابستان آینده آنقدر قوی است و استانداردهای فنی آنقدر بالاست که چندین تیم باور خواهند کرد که می توانند آن را ببرند.

چنین رقابت شدیدی باید به به حداکثر رساندن توسعه تجاری بازی کمک کند، با نبردها، از جمله، حقوق تلویزیونی که به نوبه خود منابع مالی مورد نیاز برای کمک به باشگاه های داخلی را برای دستیابی به درجه ای از فراگیری و تنوعی که فوتبال زنان انگلیسی هنوز به شدت به آن نیاز دارد، فراهم می کند. لیا ویلیامسون و هم تیمی‌های فوق‌العاده‌اش بالاخره تضمین کردند که فوتبال زنان صدایی قوی دارد. مسئولیت ما اکنون این است که اطمینان حاصل کنیم که از آن به درستی استفاده می کنیم.