پشت سر گذاشتن: جنگ چگونه به معلولان در اوکراین ضربه می زند

در ماه ژوئیه، خمپاره های روسی بر روی یک خانه روانپزشکی در شمال اوکراین بارید، در حالی که ده ها تن از ساکنان سالخورده و معلول در خواب بودند.

شعله های آتش به زودی اتاق غذاخوری این مرکز را فرا گرفت و خوابگاه و ساختمان های اداری آن ویران شدند.

به طرز معجزه آسایی فقط سه نفر مجروح شدند.

اما این آخرین مورد از یک سری حملات مرگبار است که در آن برخی از آسیب پذیرترین افراد اوکراین در یک درگیری وحشیانه بسیار فراتر از کنترل آنها گرفتار شده اند.

بر اساس گزارش «انکلوژن اروپا»، یک سازمان ناتوانی اتحادیه اروپا، قبل از تهاجم روسیه، حدود 2.7 میلیون نفر با نوعی ناتوانی جسمی یا ذهنی در اوکراین زندگی می کردند.

خشونت و ویرانی که پس از عبور تانک‌های روسی از مرزها به وجود آمد، تنها وضعیتی را که قبلاً “وضعیت وخیم” برای این مردان، زنان و کودکان توصیف می‌شد، تحت فشار قرار داده است.

Inclusion Europe گفت: «افراد دارای معلولیت قبل از جنگ تحت فشار بودند، انگ طولانی مدت، انزوا و موانع دسترسی به حمایت جامعه را تجربه می کردند.

“آنها نمی توانند ترک کنند”

اگرچه به سختی می توان آمار دقیق را به دست آورد، اما بسیاری از معلولان اوکراین – به ویژه آنهایی که شدیدترین معلولیت ها را دارند – نتوانسته اند از جنگ فرار کنند و برای یافتن امنیت در تلاش هستند.

به گفته کارولینا کوزیک، دستیار محقق در دیده بان حقوق بشر، یکی از دلایل این است که بسیاری از معلولان برای بردن آنها به محل امن به خودروهای مخصوص دسترسی یا آمبولانس نیاز دارند که به راحتی در مناطق جنگی در دسترس نیستند.

او گفت که سازمان او “بسیار نگران” سرنوشت ده ها هزار معلول است که در موسسات مسکونی، مانند یتیم خانه ها یا خانه های مراقبت زندگی می کنند.

او گفت: «افرادی که در این مؤسسات زندگی می کنند واقعاً از جوامع خود جدا هستند، آنها واقعاً پشت درهای بسته زندگی می کنند. “آنها به طور جدی در خطر عقب ماندن هستند.”

در ماه ژوئیه، تصاویری از کودکان معلول منتشر شد که در شرایط فلاکت بار و غیرانسانی زندگی می کردند، برخی از آنها را بسته و محدود می کردند، زیر نظر کارکنان ناتوانی که قادر به تخلیه آنها نیستند.

یولیا ساچوک از Fight for Right، یک مؤسسه خیریه معلولان اوکراینی، ادعا می کند که اوضاع را بدتر کرده است، این است که معلولان اوکراین در برنامه های تخلیه این کشور قبل از شروع درگیری نادیده گرفته شده اند.

او به یورونیوز گفت: «مقامات ملی و محلی هنگام طراحی مسیرهای فرار و راهروهای تخلیه توجه کافی به نیازهای افراد دارای معلولیت نداشته اند.

کابینه وزیران اوکراین می‌گوید تمام مزایای اجتماعی از جمله کمک هزینه معلولیت و مراقبت برای افراد دارای معلولیت ذهنی را تمدید کرده و تلاش‌های وزارتخانه‌ها را برای تخلیه آنها از جمله مواردی که در مدارس شبانه‌روزی، روان‌شناسی و سایر موسسات مستقر می‌شوند، هماهنگ کرده است.

“درک آنچه در حال رخ دادن است برای آنها دشوار است”

هم افراد ناتوان و هم افراد مسن در هر درگیری مسلحانه با خطرات جدی روبرو هستند – و اوکراین نیز از این قاعده مستثنی نیست.

کوزیک می‌گوید وقتی خشونت در آستان آنها فوران می‌کند، افراد دارای معلولیت جسمی، به‌ویژه آنهایی که روی ویلچر نشسته‌اند، ممکن است نتوانند فرار کنند یا به پناهگاه‌های بمب دسترسی پیدا کنند، در حالی که کسانی که مشکل شنوایی دارند نمی‌توانند هنگام شروع تیراندازی به آژیرهای هشدار توجه کنند.

حتی اگر افراد دارای معلولیت جسمی یا ذهنی از خشونت مستقیم درگیری در امان بمانند، به ندرت از تأثیرات جنگ در امان هستند.

کوزیک به یورونیوز گفت: «تأثیر هر درگیری بر سلامت روان بر هر کسی بسیار زیاد است. برای افراد دارای معلولیت، می‌تواند آسیب‌های روحی و روانی بیشتری ایجاد کند.»

به عنوان مثال، برای برخی از افراد دارای ناتوانی ذهنی ممکن است درک آنچه در حال رخ دادن است برای آنها دشوار باشد و هر تغییری در زندگی روزمره آنها می تواند تأثیر زیادی بر سلامت روان و رفاه داشته باشد.

در 1 مارس، یک گلوله به مدرسه شبانه روزی V. Korolenko برای کودکان نابینا در خارکف، دومین شهر بزرگ اوکراین در شمال شرق اصابت کرد.

والنتینا بوتنکو، مدیر گروه حق انتخاب، گروهی که با معلولان اوکراینی کار می کند، می گوید: «خرده های شیشه همه جا پرواز کردند، بچه ها روی زمین افتادند، آنها وحشت داشتند.

یک دختر زخمی شد و مدیر مدرسه بر اثر ترکش شیشه از سر زخمی شد.

به دلیل شرایط خود، افراد معلول برای دسترسی به خدمات حیاتی و کمک‌های بشردوستانه در زمان جنگ تلاش می‌کنند، اگرچه هم اوکراین و هم روسیه بر اساس قوانین بین‌المللی موظف هستند که ایمنی آنها را تضمین کنند.

در این خلأ، مسئولیت های مراقبت بر دوش خانواده های آنها، به ویژه مادران، بر اساس Inclusion Europe، که می گوید آنها بیشتر “فقط بمانند” است.[ing] در خانه هایشان به امید بهترین ها».

متأسفانه، هر چقدر هم که ممکن است وحشتناک به نظر برسد، افراد دارای معلولیت اغلب در این نوع موقعیت‌ها یک فکر بعدی هستند. آنها یک گروه به حاشیه رانده شده اند، حتی زمانی که جنگی در جریان نیست.»

او افزود: “این یک بحران انسانی در یک بحران است.”