دیدگاه گاردین درباره گرم شدن کوه های آلپ: چالشی برای گردشگری | سرمقاله

تیلزلی استفن، نویسنده و کوهنورد ویکتوریایی – پدر ویرجینیا وولف – کوه های آلپ را «زمین بازی اروپا» نامید. و به همین ترتیب، در زمستان و تابستان به طور یکسان، برای بسیاری از نسل ها بوده اند. اما با توجه به اینکه گرمای بیش از حد در حال حاضر برخی از نمادین ترین قله های آلپ را خارج از محدوده قرار داده است، آزادی زمین بازی اروپا تا چه زمانی می تواند ادامه یابد؟

مشکل اساسی گرم شدن کوه های آلپ است. بارش برف در زمستان گذشته – به ویژه در جنوب آلپ – به میزان دو سوم نسبت به آنچه زمانی عادی تلقی می شد کاهش یافت. از بین رفتن ذوب برف دلیل مستقیم خشکسالی بی رحمانه تابستان امسال در دره پو است. ماه گذشته، دانشمندان سوئیسی دریافتند که بادکنک‌های هواشناسی باید تا ارتفاع 5184 متری (بیش از 17000 فوت)، بسیار بالاتر از بلندترین قله‌ها، قبل از اینکه سرانجام به نقطه انجماد برسند، بالا می‌رفتند.

کوه های آلپ مرکزی نیز به شدت تحت تاثیر قرار گرفته اند. امسال، برف تا ابتدای جولای تمام شده بود، حداقل یک ماه زودتر از رکورد قبلی. در قله ماترهورن که اکنون بسته شده است، برفی وجود ندارد. در همین حال، ذوب سریع یخچال Theodul در نزدیکی به این معنی است که خود مرز ایتالیا و سوئیس، که به طور سنتی از شکاف زهکشی بین شمال و جنوب پیروی می کند، به دلیل کوچک شدن یخچال باید به طور قابل توجهی در جهت ایتالیا جابجا شود.

دمای بالاتر به معنای یخ کمتر است، از جمله یخ‌های دائمی کمتر. یخ کمتر به معنای ریزش سنگ بیشتر است. و ریزش سنگ بیشتر به معنای تلفات بیشتر است. بدترین حادثه تابستان امسال در یخچال مارمولادا در دامنه شمالی بلندترین قله دولومیت ایتالیا بوده است. یازده کوهنورد در اثر سقوط یک قطعه یخ و صخره از یخچال بدون هشدار قبلی کشته شدند. مارمولادا از سال 1950 80 درصد حجم خود را از دست داده است و ممکن است تا 15 سال دیگر به طور کامل ناپدید شود. سایر یخچال های آلپ نیز با سرنوشت مشابهی روبرو هستند و شکاف های گسترده تر باعث ایجاد خطرات بیشتر می شود.

نیمی از تصادفات کوهنوردی در فرانسه در بلندترین کوه آلپ یعنی مون بلان رخ می دهد. مسیر اصلی از شامونی به بالای مونت بلان به قدری خطرناک شده است که در ماه ژوئن بسیاری از راهنماهای محلی همه صعودها را پس از یک حادثه مرگبار دیگر به حالت تعلیق درآوردند. به طور سنتی، کوهنوردان آلپاین در ساعات اولیه حرکت می کنند تا مطمئن شوند که شرایط یخ زده و محکم است. این در حال حاضر اغلب غیرممکن است زیرا دما بسیار بالا است و این خطر را افزایش می دهد.

مشکل دیگر فرسایش گردشگری انبوه در این محیط فزاینده شکننده است. سه سال پیش، تصاویری از هیمالیا از کوهنوردانی که برای صعود به آخرین خط الراس اورست در صف ایستاده بودند، شوکه شدند. صحنه‌های مشابه در کوه‌های آلپ نیز از دیرباز آشنا بوده‌اند.

حدود 120 میلیون گردشگر در یک سال معمولی از آلپ بازدید می کنند. بیشتر بازدیدکنندگان در دره ها و مجموعه هتل ها اقامت می کنند. بسیاری دیگر انواع گسترده ای از فعالیت های در فضای باز را انتخاب می کنند. یکی از راهنمایان Chamonix گردشگران را متهم می کند که فقط برای گرفتن عکس سلفی در قله از مون بلان بالا می روند. در سال 2019، باید برای پاراگلایدرهایی که در آنجا فرود می‌آیند، ممنوعیتی وضع می‌شد.

در کوه‌های آلپ، برخورد رو به‌روی قرن بیست و یکم بین گردشگری صنعتی و بحران آب‌وهوایی، برخی از محیط‌هایی را که در وهله اول بسیاری را به کوه‌های مرتفع جذب کرده‌اند، از بین می‌برد و همچنین تعداد بیشتری از حوادث را ایجاد می‌کند. بستن زمین بازی اروپا غیرقابل اجرا و ناعادلانه و همچنین از نظر اقتصادی ویرانگر خواهد بود. اما بدون انکار جمعی و تغییر رفتار، وضعیت بدتر به سادگی بدتر خواهد شد.