توده‌های گروه‌های شیعه در بغداد ترس از ناآرامی بیشتر را افزایش می‌دهند | عراق

معترضان از جناح‌های شیعه رقیب برای نمایش قدرت به خیابان‌های چندین شهر عراق ریخته‌اند که باعث ترس از سقوط به سمت خشونت‌ها در بحبوحه بن‌بست سیاسی 10 ماهه درباره تعیین دولت جدید شد.

این تظاهرات پس از اشغال پارلمان عراق در آخر هفته توسط حامیان مقتدی صدر، روحانی قدرتمند شیعه انجام شد که خواهان سرنگونی نظام سیاسی پس از سال 2003 در عراق از طریق شورش مردمی در جدی‌ترین چالشی است که عراق از آن زمان تاکنون با آن روبرو بوده است. گروه تروریستی داعش در ژوئن 2014 موصل را اشغال کرد و نزدیک بود به بغداد حمله کند.

تظاهرکنندگان از گروه‌های تحت حمایت ایران، موسوم به «چارچوب هماهنگی»، با افزایش نگرانی‌ها از خشونت‌های سرریز در میان جوامع شیعه کشور و هرج‌ومرج عمیق‌تر برای کشوری که توسط یک سری بحران‌های اجتماعی-اقتصادی آسیب دیده است، به مبارزه پیوستند.

صدر غیرقابل پیش بینی در انتخابات سراسری که اکتبر گذشته برگزار شد عملکرد قوی داشت، اما به نمایندگان خود دستور استعفا داد و اخیراً شروع به جمع آوری تعداد بسیار زیاد خود در خیابان های عراق کرده است – که تهدیدی فزاینده برای نظام سیاسی است.

از سوی دیگر، گروه‌های مرتبط با ایران عملکرد ضعیفی در این نظرسنجی داشتند و از آن زمان تلاش می‌کنند تا از ضررهای خود جبران کنند، از تلاش برای نام بردن رئیس‌جمهور یا نخست‌وزیر امتناع می‌ورزند و اصرار دارند که نفوذشان در پارلمان 329 کرسی همچنان قوی باشد.

هر دو طرف از درگیری مستقیم در روز دوشنبه اجتناب کردند. بلوک های مرتبط با ایران به حامیان خود دستور دادند تا با همان اتوبوس هایی که اوایل روز گذشته آنها را به حاشیه منطقه سبز بغداد رسانده بودند حرکت کنند.

در همین حال، حامیان صدر در منطقه سبز باقی ماندند، جایی که بسیاری از دو روز گذشته در داخل مجلس اردو زده بودند و برخی دکه های آرایشگاه و گاری های غذا برپا کردند.

پیش از این، برخی از وزارتخانه های دولتی به دلیل بی نظمی تخلیه شده بودند و چندین قبایل قدرتمند در جنوب عراق حمایت خود را از صدر، که پایگاه بزرگ و با نفوذی در میان فقرای کارگر شیعه عراق دارد و نیرویی است که در میان رهبران سیاسی و سیاسی به حساب می آید، ابراز کرده بودند. روحانیت شیعه

اگرچه تصمیم برای کناره‌گیری و سخنان تمسخر آمیز پس از آن با تسکین مقامات ارشد مواجه شد، اما نگرانی‌ها مبنی بر اینکه روز دوشنبه تمرینی برای روزها و هفته‌های آتی بود، وجود دارد، جایی که تنش‌ها ناگزیر ممکن است به جوش بیاید، به ویژه اگر صدر به عهد خود پایبند باشد. برای براندازی نظام

این بن‌بست نزدیک‌ترین برخورد صدر و رقیب سرسختش، نوری المالکی، نخست‌وزیر سابق، از اوایل سال 2008 بود، زمانی که مالکی به عنوان رهبر دستور داد تا نیروهای صدر در شهر جنوبی بصره از بین بروند.

مالکی در سال 2014 و زمانی که دولت اسلامی بغداد را تهدید می کرد، از رهبری برکنار شد، اما به جایگاه برجسته ای در میان گروه های مورد حمایت تهران مانور داده و اصرار دارد که نامزدش به عنوان نخست وزیر معرفی شود.

بغداد از زمان کوتاهی پس از سقوط صدام حسین در نبرد برای نفوذ بین ایران و گروه‌های ملی‌گرا نقش محوری داشته است. ایران در طول دو دهه گذشته به طور پیوسته پایگاه قدرت در کشور ایجاد کرده است و نفوذ خاصی در پارلمان این کشور دارد.

دستاوردهای تهران تا حد زیادی تحت تأثیر ژنرال سابق ایرانی، قاسم سلیمانی، که در ژانویه 2020 در حمله هوایی آمریکا کشته شد، تثبیت شد. از آن زمان خلأ شکل گرفته است و جناح های ایرانی متعددی برای کنترل با هم رقابت می کنند.

صدر همچنین با ایران ارتباط دارد و یک بازیگر برجسته در جنگ داخلی بود که کشور را از سال 2004 تا 2010 متلاشی کرد. با این حال، او از آن زمان تلاش کرده است تا اعتبار ملی گرایی ایجاد کند و از نیاز به احیای مجدد فرقه سنی عراق صحبت کرده است. ایجاد روابط با کردها در شمال نیمه خودمختار.