اگر تهدیدها به عمل تبدیل نشوند، قیمت های بالای گاز استرالیا می تواند باقی بماند | انرژی

در چند هفته آینده، یک شرکت مشهور در فهرست ASX اگر نتواند قرارداد جدیدی را برای گاز منعقد کند، می‌تواند به سمت دیوار برود.

آن شرکت، حداقل در حال حاضر، نمی‌تواند بدون سقوط قیمت سهام و وحشت کارکنان و تامین‌کنندگانش به بورس عرضه شود.

اما خودی‌های صنعت انرژی که از وضعیت مخمصه شرکت آگاه هستند اما هویت آن را فاش نمی‌کنند، به آبان نیوز گفته‌اند که یک بحران بسیار واقعی دور از دسترس نیست.

هیچ کس خواهان چنین فروپاشی نیست، حتی دولت آلبانی. زمانی که بازار اصلی برق در ماه ژوئن به حالت تعلیق درآمد و ویکتوریا از تمام شدن بنزین در طول یک سرمای شدید جلوگیری کرد، قبلاً یک بحران انرژی دیده شده است.

وزرای جدید هنوز در حال کار بر روی جلسات توجیهی خود هستند و هنوز با گروه های تجاری بزرگ مانند انجمن کاربران انرژی استرالیا ملاقات نکرده اند تا وضعیت اسفناک و چشم انداز خود را در میان قیمت های بی سابقه گاز و برق درک کنند.

در 24 ساعت گذشته، از کمیسیون رقابت و مصرف استرالیا دریافتیم که شرق استرالیا در سال 2023 با کمبود گاز مواجه است که 10 برابر بیشتر از کمبود یک سال پیش خواهد بود. در 56 پتاجول، شکاف بالقوه حدود 10 درصد تقاضای داخلی ساحل شرقی است.

در حال حاضر، دولت و ناظر رقابت به جای انجام اقدامات قاطعانه تر برای اطمینان از اینکه سه صادرکننده غول پیکر LNG که بیش از 90 درصد گاز منطقه را در اختیار دارند، کار درست را انجام می دهند، روی غرغر می کنند.

آنها از صادرکنندگان می خواهند که حدود یک سوم از 167 پتژول تولید گاز مورد انتظار در سال آینده را – که هنوز در قراردادهای صادراتی در نظر گرفته نشده است – برای استفاده داخلی صرف کنند.

از نظر ظاهری، به نظر می رسد که این درخواست بزرگ نیست. با این حال، با افزایش تقاضای جهانی برای انرژی غیرروسی، صادرکنندگان عمدتاً خارجی ممکن است احساس کنند که وظیفه آنها برای اقدام در راستای “منافع ملی” به کشوری غیر از استرالیا مدیون است.

در واقع، وزرای دولت تاکید کرده اند که استرالیا به عنوان یک تامین کننده قابل اعتماد برای بازارهای بین المللی شهرت دارد، به این معنی که دستان آنها تا حد زیادی بسته است.

وزیر منابع، مادلین کینگ، روز دوشنبه تقصیر را به طور کامل به پای دولت موریسون در زمان مورد سوال انداخت و گفت: “بحران انرژی در ساحل شرقی 10 سال است که در حال شکل گیری است، همه از طرف مخالفان.”

با این حال، سرزنش بسیار بیشتر دو حزبی است. دولت‌های راد-گیلارد و ابوت همگی از ارتباط گاز منطقه با بازارهای جهانی حمایت کردند، تغییری که حتی با کاهش تقاضای محلی باعث جهش تولید و صادرات شد. قیمت ها از 2 تا 3 دلار در هر گیگاژول بیش از سه برابر شده و به 20 دلار رسیده است.

ریچی مرزیان، رئیس سیاست آب و هوا و انرژی در موسسه استرالیا، می گوید صادرکنندگان بزرگ ادعا کرده اند که باز کردن بازار به کاربران داخلی آسیب نمی رساند.

سانتوس در حالی که در سال 2009 به دنبال تایید پروژه صادرات GLNG خود در منطقه گلادستون کوئینزلند بود، گفت: “این پروژه هیچ پیامد مستقیمی بر قیمت گاز داخلی ندارد.”

گاز برای تامین تاسیسات LNG از CSG تازه توسعه یافته تامین خواهد شد [coal seam gas] بنابراین بعید است که در آینده به کمبود گاز در بازار داخلی کمک کند.»

با این حال، تا سال 2011، سانتوس داستان متفاوتی را برای سرمایه‌گذاران تعریف می‌کرد: «تغییر ساختاری دائمی در تقاضای گاز سواحل شرقی باعث افزایش قیمت گاز و فرصت‌هایی برای تجاری‌سازی می‌شود».

مرضیان می‌گوید: «این شرکت‌ها مانند سانتوس قول دادند که باز کردن بازار صادراتی تأثیر مستقیمی بر قیمت گاز داخلی نخواهد داشت و در عین حال روی قیمت‌های گاز داخلی و بالای گاز بانکی می‌کنند.» پاداش آنها برای گمراه کردن دولت ها و عموم مردم استرالیا، سودهای بادآورده است.

مرضیان می گوید صنعت گاز سرقفلی خود را به پایان رسانده است و زمان آن فرا رسیده است که بر این درآمدهای بادآورده مالیات تعیین شود. “زمان آن رسیده است [for the Labor government] او می‌گوید که وارد عمل شود و اطمینان حاصل شود که صنعت گاز به استرالیا خدمت می‌کند و نه برعکس.»

اندرو ریچاردز، مدیر اجرایی EUAA نیز مایل است چیزی بیش از چشم انداز مداخله دولت را ببیند.

او گفت: «زمان آن فرا رسیده است که دولت‌ها و تنظیم‌کننده‌ها از زدن شمشیر دست بردارند و شمشیر خود را بکشند.» «به نظر واضح است که تهدید صنعت گاز با اقدامات قوی‌تر کافی نیست. تنها انجام اقدامات قوی است که بر تغییر تأثیر می گذارد.»

اگرچه تاکنون قوی‌ترین اقدام دولت، بازنگری توافق‌نامه‌ای با صادرکنندگان و تمدید مکانیسم امنیتی گاز داخلی استرالیا تا سال 2030 بوده است، با برنامه‌ای برای بررسی نحوه اجرای آن بیش از یک بار در سال و با دقت بیشتر. این می تواند – فقط می تواند – به کنترل های صادرات گاز گسترش یابد.

AiGroup نماینده کاربران صنعت می‌گوید اهرم‌های موجود، مانند مکانیسم امنیتی گاز داخلی استرالیا، ضروری اما ناکافی هستند. باید توجه بیشتری به مصرف شود.

تنانت رید، رئیس سیاست انرژی AiGroup می گوید: «تعادل عرضه و تقاضا بسیار بد است. ما برای کاهش تقاضا واقعاً ضروری است.»

او پیش بینی می کند که قیمت های بالای بنزین ممکن است برای سال های آینده باقی بماند. این خبری نیست که مصرف کنندگان گاز یا دولت جدید بخواهند بشنوند.