آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
اگر فردی می تواند به نحوی به طور گسترده مورد تحسین قرار گیرد و در عین حال از او قدردانی نشود، باید واقعاً عالی باشد. بیل راسل، اسطوره فقید NBA، واقعاً شخصیت بزرگی بود.
در زمان پس از مرگ راسل بود توسط خانواده اش اعلام شد روز یکشنبه، ادای احترام از سراسر جهان سرازیر شده است. از جمله آنها بود مداحی شیوا از باراک اوباما، رئیس جمهور سابق آمریکا که در آن می نویسد: “به اندازه قد بیل راسل، میراث او بسیار بالاتر می رود – هم به عنوان یک بازیکن و هم به عنوان یک شخص.” اوباما می دانست: او مدال آزادی ریاست جمهوری را در سال 2011 به راسل اعطا کرد. با این حال، با وجود سرازیر شدن کلمات محبت آمیز در حافظه او، راسل ممکن است همچنان کم ارزش ترین نماد در تاریخ NBA باشد.
قبل از شناخت تأثیر گسترده‌تر او، ارزش آن را دارد که اعتبار بسکتبال راسل را مشخص کنیم. برای شروع، راسل برنده ترین بازیکن تاریخ NBA است و حتی به آن نزدیک هم نیست. در طول 13 فصل حضور خود در لیگ، او بوستون سلتیکس را به 11 عنوان قهرمانی NBA، از جمله 8 عنوان متوالی از سال 1959 تا 1966 هدایت کرد. هیچ تیم دیگری تاکنون بیش از سه قهرمانی متوالی نداشته است.
البته راسل هرگز این ادعا را نخواهد داشت او آن قهرمانی ها را به دست آورد – سلتیکس آنها را برد. او بازیکن تیم کاملی بود که به انجام وظایف بدون زرق و برق اما سازنده افتخار می کرد که در نهایت بازی ها را برد. راسل یک بار نوشت: “مهمترین معیار برای اینکه چقدر بازی خوبی انجام دادم این بود که چقدر بهتر هم تیمی هایم را بازی می کردم.” حتی به نظر می رسید که حریفان متوجه شده بودند که بازی با راسل چقدر خوب به نظر می رسد: او پنج بار به عنوان MVP فصل معمولی در دورانی انتخاب شد که در آن جایزه با رای بازیکنان تعیین می شد.
نقاط قوت راسل ریباند و (به ویژه) دفاع او بود. او در دورانی قبل از جوایز بهترین بازیکن دفاعی سال بازی می‌کرد – آنها حتی در زمان بازی راسل، بلوک‌ها و دزدی‌ها را هم ثبت نکردند – اما می‌توان گفت که او چندین جایزه را می‌برد. پوینت گارد تالار مشاهیر، باب کوسی، شش بار با راسل قهرمان شد و گفت که او با “حدت حیوانی” بازی کرده است. راسل همچنین فهمید که مولفه ذهنی بسکتبال (و به ویژه دفاع) می تواند به اندازه جنبه های فیزیکی بازی مهم باشد. او مشاهده کرد: «به یاد داشته باشید که بسکتبال یک بازی عادت است. “اگر طرف مقابل را مجبور به انحراف از عادات خود کنید، او را دریافت کرده اید.”
راسل همچنین در بهترین بازی در زمانی که مهم بود، مهارت داشت. راسل در طول اولین قهرمانی خود در سال 1957، جک کولمن را در آخرین دقیقه قانونی در بازی هفتم مهار کرد تا سلتیکس را در بازی نگه دارد و به آنها اجازه دهد در نهایت عنوان قهرمانی را کسب کنند. در بازی 7 دیگری که به وقت اضافه نیز رفت، در سال 1962، راسل 30 امتیاز و 40 ریباند به دست آورد و تیمش را در هر دو دسته پیشتازی کرد. در واقع، به نظر می‌رسید که راسل یک ابزار مخفی را فقط برای بازی هفتم نگه داشته است: تیم‌های او در طول دوران حرفه‌ای‌اش در چنین بازی‌هایی 10-0 می‌کردند، یک رکورد NBA. راسل هرگز برنده MVP فینال NBA نشد (این جایزه فقط در آخرین فصل او معرفی شد)، اما این واقعیت که NBA در نهایت آن جام را به نام او نامگذاری کرد، نشان می‌دهد که بازی راسل چقدر با برتری قهرمانی پیوند ناگسستنی داشت.
با این حال، در حالی که تحسین های داخل زمین نشان می دهد راسل یکی از بهترین بازیکنانی را دارد که تا به حال چوب سخت را لمس کرده است، این فعالیت های او در خارج از زمین بود که او را به یک اسطوره تبدیل کرد. راسل اولین سوپراستار سیاه پوست NBA در زمانی بود که جداسازی نژادی قانونی هنوز در بسیاری از نقاط کشور وجود داشت. قانون حقوق مدنی تا هشتمین سال حضور راسل در NBA تصویب نشد.
شهرت راسل او را از مسائلی که بقیه کشور با آن روبرو هستند مصون نکرد. او در طول زندگی حرفه‌ای‌اش در معرض نژادپرستی قرار گرفت، حتی در بوستون، شهری که به مدت 13 سال نمایندگی کرد: یک بار خرابکاران به خانه‌اش در ماساچوست نفوذ کردند و دیوارها را با گرافیتی‌های نژادپرستانه پوشانیدند. با این حال، چنین تاکتیک های تعصب و ارعاب هرگز مانع از موضع گیری راسل در برابر بی عدالتی های اطرافش نشد. در سال 1961، پس از اینکه یک پیشخدمت سفیدپوست از خدمت به دو تن از هم تیمی های سیاه پوست خود در یک کافی شاپ امتناع کرد، یک بازی را در کنتاکی تحریم کرد. در سال 1967، راسل در کنار بوکسور محمد علی ظاهر شد تا حمایت خود را از امتناع علی از خدمت در جنگ ویتنام ابراز کند. سابقه راسل در دفاع از حقوق مدنی قابل توجه است.
و بنابراین، با وجود موفقیت های بی شمار ورزشی او، که احتمالاً مهمترین میراث راسل است: تعهد او به استفاده از پلت فرم خود به عنوان ستاره بسکتبال برای تقویت اقدامات سیاسی خود. NBA زمانی که صحبت از پرداختن به مسائل اجتماعی به طور مستقیم به میان می آید از سایر لیگ های ورزشی برتری دارد و این نتیجه نمونه اولیه راسل است. هر بار که لبرون جیمز با اطلاعات نادرست انتخابات مبارزه می کند یا استیو کر از کنترل اسلحه دفاع می کند، آنها دنباله رو می روند که توسط راسل ایجاد شده است. دستاوردهای راسل در زمین مسابقه ممکن است هرگز لمس نشود، اما میراث او در خارج از زمین در دستان خوبی است.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
