درگذشت تری نیل | فوتبال

تری نیل، که در سن 80 سالگی درگذشت، در دهه 1960 یک فوتبالیست تأثیرگذار در آرسنال بود و بعداً این باشگاه را به سه فینال متوالی جام حذفی از سال 1978 تا 1980 رساند که یک برد و دو باخت داشت. او همچنین یک بازیکن قدیمی برای ایرلند شمالی بود و بین سال‌های 1961 تا 1973 59 بازی ملی انجام داد – یک رکورد در آن زمان – و به مدت 4 سال به عنوان سرمربی آنها خدمت کرد.

اگرچه دستاوردهای نیل به عنوان یک بازیکن و مربی در آرسنال از نظر تاریخ درخشان این تیم بسیار کم بود، اما او به دلیل مشارکت کلی او در باشگاه مورد علاقه شدید هواداران قرار گرفت و حتی به دلیل اینکه سرمربی رقبای آنها در شمال لندن شد مورد عفو قرار گرفت. تاتنهام، برای یک دوره دو ساله بلافاصله پس از پایان به عنوان بازیکن.

نیل که بین سال‌های 1959 تا 1970 در هایبوری مدافع وسط بود، نتوانست جامی را در زمانی که در باشگاه بود بلند کند و درست قبل از فصل 1970-1971 که آرسنال برنده شد، آن را ترک کرد. او که بین سال‌های 1976 و 1983 به عنوان سرمربی بازگشت، بهترین مقام سوم را در لیگ دسته اول در سال‌های 1980-81 به دست آورد و جدای از دستاوردهایش در جام حذفی، آرسنال را به فینال جام برندگان جام اروپا در سال 1980 هدایت کرد.

زمانی که در سال 1983 اخراج شد، نیل تنها 41 سال داشت و به نظر می رسید آینده خوبی در این بازی داشته باشد. اما او هرگز به مدیریت برنگشت، در عوض سال‌ها در بارهای ورزشی در لندن اداره می‌کرد و در طول مسیر به فعالیت‌های رسانه‌ای افزود.

نیل در بلفاست متولد شد و در استراحتگاه ساحلی بنگر، کو داون بزرگ شد، جایی که در مدرسه گرامر شهر تحصیل کرد و در تیم جوانان بنگر اف سی بازی کرد قبل از پیوستن به آرسنال در سال 1959. او اولین بازی خود را در 18 سالگی برای اولین بار در تیم اول انجام داد. ایرلند شمالی در سال 1961 بازی کرد و از سال 1964 به بعد یکی از اعضای اصلی آرسنال بود که هم تحت هدایت بیلی رایت به عنوان سرمربی و هم جانشین او برتی می.

آرسنال به طور کلی در طول یک دهه اقامت نیل به عنوان بازیکن، در میانه جدول بود و در رقابت های جام نیز موفقیت خاصی نداشت – اگرچه او در فینال جام لیگ مقابل لیدز در سال 1968 در یک بازی باخت ظاهر شد. ثروت تیم آغاز شد. بعد از آن مشخص شد، اما زردی و عوارض بعدی آن، نیل را از بازی در دومین فینال جام اتحادیه مقابل سویندون در فصل بعد باز داشت و او را از فینال جام نمایشگاه بین شهرها در سال 1970 که آرسنال مقابل اندرلخت پیروز شد، حذف کرد.

در آن زمان 28 سالگی و در تلاش برای به دست آوردن جایگاه معمولی خود در تیم، پیشنهاد هال سیتی را برای تبدیل شدن به بازیکن-مدیر آنها پذیرفت. در فصل بعدی 1970-1971، در حالی که او تیم جدید خود را به مقام پنجم در دسته دوم رساند، آرسنال بدون او قهرمان لیگ دسته اول و جام حذفی شد.

در هال نیل در سه فصل بعدی در میانه جدول به پایان رسید و از سال 1971 نیز بازیکن-مدیر ایرلند شمالی بود. در سال 1973 او به طور کلی بازی را متوقف کرد تا بتواند روی هر دو نقش مدیریتی تمرکز کند.

نیل که در هال به عنوان یک رهبر طبیعی تحت تأثیر قرار گرفت، در سال 1974 توسط تاتنهام به عنوان جانشین بیل نیکلسون سرمربی دوبله خود انتخاب شد – کاری دلهره آور، نه فقط به خاطر موقعیت نیکلسون، بلکه به این دلیل که نیل به عنوان یک مرد آرسنالی توسط برخی اسپرزها دیده می شد. طرفداران به عنوان یک عامل دشمن. در ابتدا او به مدیریت ایرلند شمالی ادامه داد، اما پس از اجتناب از سقوط در اولین دوره خود در اسپرز، وظایف بین‌المللی خود را در سال 1975 رها کرد، که منجر به پیشرفت قابل توجهی با رتبه نهم در سال بعد شد.

اگرچه او به سختی دنیا را در وایت هارت لین به آتش کشیده بود، تلاش های نیل به اندازه کافی چشمگیر به نظر می رسید تا آرسنال در تابستان 1976 دعوت کند، زمانی که آنها او را به عنوان جایگزین می انتخاب کردند. نیل، شخصیتی رنگارنگ، شوخ‌تر، شوخ‌طبع و مورد علاقه بازیکنانش، برند جذابی از فوتبال را در آرسنال پرورش داد که حول گروهی از بازیکنان با استعداد ایرلندی از جمله لیام برادی، فرانک استپلتون، دیوید اولری، پت رایس، ساخته شده بود. سامی نلسون و پت جنینگز. رتبه هشتم در لیگ در سال های 1976-1977 یک ارتقاء قابل توجه در آخرین ضربه های دوران می بود، و طی پنج فصل بعد، آرسنال هفتم، چهارم، سوم و پنجم در دسته اول شد.

با این حال، در جام ها بود که طرف های نیل بیشترین تاثیر را گذاشتند. در اولین فینال از سه فینال متوالی جام حذفی، در سال 1978، آنها مقابل ایپسویچ مورد علاقه بودند، اما با نتیجه 1-0 شکست خوردند. غرامت در سال 1979 زمانی که منچستریونایتد را 2-0 پیش بردند، در اواخر بازی به 2-2 برگشتند، تنها برای گل دراماتیک آلن ساندرلند در دقیقه 89 و پیروزی 3-2 آرسنال. در فینال 1980، آنها دوباره 1-0 از وستهام شکست خوردند و چند روز بعد، خسته از تلاش های خود در ومبلی، فینال جام برندگان جام اروپا 1980 را در ضربات پنالتی به والنسیا باختند.

به نظر می‌رسد که رتبه پنجم در سال‌های 1981-1982 موقعیت نیل را به طور معقولی امن می‌کند و بلافاصله پس از آن قراردادش را برای سه سال تمدید کرد. اما خروج بازیکنان کلیدی شروع به کاهش منابع او کرده بود و پس از اینکه دو خرید بزرگ او، لی چپمن از استوک و چارلی نیکلاس از سلتیک، ناموفق بود، او در اواخر سال 1983 از کار خود رها شد.

نیل با دریافت یک بسته غرامت سنگین، به این نتیجه رسید که بهتر است به جای اینکه خود را بیشتر در معرض فراز و نشیب‌های مدیریت فوتبال قرار دهد، وارد دنیای تجارت شود. او با همسرش ساندرا (نی لیچفیلد)، مدل سابق که در سال 1969 با او ازدواج کرده بود، بارهای ورزشی را در شمال و مرکز لندن افتتاح کرد و اداره کرد. او همچنین در یک شرکت مدیریت رسانه به نام The Hub سرمایه‌گذاری کرد و کارهای رسانه‌ای از جمله کارشناس رادیو Capital Gold را آغاز کرد.

در دوران بازنشستگی در هرستپایرپوینت، وست ساسکس، نیل به سفر به هایبری برای مسابقات ادامه داد و اعلام کرد که “من تا زمانی که بمیرم یک مرد آرسنال هستم”.

از او ساندرا، دخترانشان، تارا و ابیگیل، و نوه هایش، ایزاک، زیب، آزانیا و فلورانس به یادگار مانده است.